Το νομοσχέδιο έχει 61 άρθρα και χωρίζεται σε εννιά κεφάλαια.

Το Α Κεφάλαιο (άρθρα 1 και 2) αναφέρεται στα όργανα προστασίας των δικαιωμάτων των ασθενών και προβλέπει την Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής και Δεοντολογίας.

Το Β Κεφάλαιο (άρθρα 8 - 9) αναφέρεται στην οργάνωση και λειτουργία των υπηρεσιών δημόσιας υγείας.

Σ' αυτά τα άρθρα περιγράφεται η διάρθρωση των υπηρεσιών δημόσιας υγείας σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο. Επίσης περιγράφεται η σύσταση των θέσεων γιατρών Δημόσιας Υγείας ΕΣΥ και οι υπηρεσίες Σχολικής Υγείας. Προβλέπεται η ίδρυση Περιφερειακού Εργαστηρίου Δημόσιας Υγείας (ΠΕΔΥ) στην περιφέρεια, ενώ στην Αττική λειτουργεί το Κεντρικό Εργαστήριο Δημόσιας Υγείας (ΚΕΔΥ). Μέχρι την αυτοδύναμη ανάπτυξή τους τα ΠΕΔΥ μπορούν να λειτουργούν στα νοσοκομεία.

Προβλέπεται ακόμα ότι στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών Υγείας (άρθρο 9 του Ν. 1579/85) θα λειτουργήσει το Ινστιτούτο Ερευνας και Ελέγχου Ποιότητας Υπηρεσιών Υγείας (ΙΕΕΠΥΥ), που θα αξιολογεί τις υπηρεσίες υγείας και θα χορηγεί πιστοποιητικά ποιότητας για τα νοσοκομεία, τα κέντρα υγείας και τους ιδιωτικούς φορείς στην πρωτοβάθμια φροντίδα, τα εργαστήρια και τις κλινικές.

Με υπουργικές αποφάσεις καθορίζονται "τέλη και δικαιώματα για παρεχόμενες υπηρεσίες σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα", για το ΚΕΔΥ, τα ΠΕΔΥ και το ΙΕΕΠΥΥ.

Το Γ Κεφάλαιο (άρθρα 10 - 12) αναφέρεται στην οργάνωση και συντονισμό παροχής των υπηρεσιών υγείας. Προβλέπει τη σύσταση ενός εννεαμελούς συμβουλίου, που προεδρεύεται από τον γενικό γραμματέα Πρόνοιας, συμμετέχουν οι διοικητές ΙΚΑ, ΟΓΑ και ΤΕΒΕ και ο βασικός του ρόλος είναι η χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας απ' τους ασφαλιστικούς οργανισμούς.

Επίσης, προβλέπει τη σύσταση του Ειδικού Επιστημονικού Συμβουλίου Υγείας (ΕΕΣΥ) - στην ουσία αναβιώνει το Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο - και περιθωριοποιεί ακόμα παραπέρα το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας. Το ΕΕΣΥ αποτελείται από 21 μέλη και στην πλειοψηφία τους είναι πανεπιστημιακοί. Εκτός απ' αυτούς προβλέπονται επιπλέον και καθηγητές ως "πρόσεδρα μέλη" μετά από απόφαση του υπουργού Υγείας - Πρόνοιας.

Το Δ Κεφάλαιο (άρθρα 13 - 27) αναφέρεται στη διοίκηση, οργάνωση και λειτουργία των νοσοκομείων. Στα (εφταμελή) Διοικητικά Συμβούλια των νοσοκομείων οι εκπρόσωποι των κοινωνικών φορέων παραμένουν μειοψηφία.

Θεσπίζεται η θέση του γενικού διευθυντή σε νοσοκομεία με περισσότερα από 200 κρεβάτια και έχει την απόλυτη εξουσία των υπηρεσιών του νοσοκομείου, καθώς και επί του προσωπικού. Ο γενικός διευθυντής έχει πενταετή θητεία, παίρνει μισθό που ορίζεται με υπουργική απόφαση, ενώ προβλέπεται και "μπόνους" σε περίπτωση μείωσης του κόστους.

Το ΔΣ του νοσοκομείου ορίζει τον διευθυντή της ιατρικής υπηρεσίας, που πρέπει να είναι σε οργανική θέση διευθυντής στο ΕΣΥ επί πέντε χρόνια. Για νοσοκομεία όπου υπερτερούν οι πανεπιστημιακές κλινικές και τα εργαστήρια, μπορεί να προϊσταται και καθηγητής της ιατρικής.

Με το διορισμό διευθυντή στην ιατρική υπηρεσία υποβαθμίζεται η Επιστημονική Επιτροπή του νοσοκομείου.

Στο ίδιο κεφάλαιο προβλέπονται ειδικά κέντρα έρευνας (άρθρο 19), που καθορίζονται με υπουργικές αποφάσεις, και η εκπαίδευση, μετεκπαίδευση και ειδίκευση των γιατρών (άρθρο 20).

Με το άρθρο 21 προβλέπεται η λειτουργία των απογευματινών τμημάτων των νοσοκομείων για την παροχή, όπως υποστήριξε ο Κ. Γείτονας, εξειδικευμένων τριτοβάθμιων ιατρικών εξετάσεων, καθώς και εξετάσεων που έχουν σχέση με τη βιοϊατρική τεχνολογία.

Ωστόσο, στο άρθρο 21 ως σκοπός των απογευματινών τμημάτων των νοσοκομείων ορίζεται πως είναι η παροχή μετανοσοκομειακής φροντίδας σε νοσηλευθέντες, η παροχή εξειδικευμένης φροντίδας σε εξωτερικούς ασθενείς και η διενέργεια χειρουργικών πράξεων.

Προβλέπεται η δημιουργία μονάδων αποκατάστασης και αποθεραπείας σε επίπεδο νοσοκομείου ή συγκροτήματος (άρθρο 22), η οποία λειτουργία μπορεί να σημάνει και κλείσιμο κάποιων ήδη λειτουργούντων υγειονομικών μονάδων. Επειδή και αυτό δεν προβλέπεται να εφαρμοστεί άμεσα, οι εμπνευστές του νομοσχεδίου προσανατολίζονται προς τις ιδιωτικές κλινικές, που θα λειτουργούν - με το αζημίωτο βέβαια - ως δορυφορικές μονάδες αποκατάστασης των νοσοκομείων.

Ανάμεσα στα θαυμαστά στοιχεία του Δ Κεφαλαίου είναι η λειτουργία - ελέω κοινοτικών πακέτων - των νοσοκομείων του ΕΣΥ ως Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΚΕΚ) - άρθρο 27 - καθώς και η μετακίνηση των γιατρών και του λοιπού προσωπικού για την κάλυψη εφημεριών και εκτάκτων αναγκών. Ακόμα προβλέπεται η διενέργεια κοινών διαγωνισμών για την προμήθεια βιοϊατρικού εξοπλισμού, καθώς και η συγχώνευση τμημάτων δύο ή περισσοτέρων νοσοκομείων. Το Ε Κεφάλαιο (άρθρα 28 - 30) αναφέρεται στη χρηματοδότηση και διαχείριση των υπηρεσιών υγείας και το ΣΤ Κεφάλαιο (άρθρα 31 - 33) αναφέρεται στα περίφημα Δίκτυα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας - συμπεριλαμβανομένου και του οικογενειακού γιατρού.

Το Ζ Κεφάλαιο (άρθρα 34 - 43) αναφέρεται στους γιατρούς και τους άλλους κλάδους των επιστημόνων του ΕΣΥ. Εκτός απ' τις προσλήψεις και την εξέλιξη, εκείνο που είναι χαρακτηριστικό είναι ο "υπηρεσιακός φάκελος", για κάθε γιατρό, που τηρείται απ' το διευθυντή.

Το Η Κεφάλαιο (άρθρα 44 - 50) αναφέρεται στη ρύθμιση θεμάτων φαρμάκων και στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων, με κύριο εκείνο του Νοσοκομειακού Συνταγολογίου, που έρχεται να προστεθεί δίπλα στη λίστα φαρμάκων για τα ασφαλιστικά ταμεία.

Μάλιστα, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας υπεραμύνθηκε των περιορισμών στα φάρμακα, στο όνομα της προστασίας της υγείας των ασφαλισμένων, που "παίρνουν τα αντιβιοτικά σαν κουφέτα". Το Νοσοκομειακό Συνταγολόγιο εκπονείται από πενταμελή Επιτροπή, στην οποία έχουν μείζονα λόγο και πάλι οι πανεπιστημιακοί.

Το Θ Κεφάλαιο αναφέρεται σε επιμέρους διατάξεις, όπως τα κέντρα αδυνατίσματος ή οι αποκλειστικές νοσοκόμες.