Κρεμασμένοι

στον αέρα

ή θαμμένοι

μες στα κήτη,

"κάνε, Θέ,

να φύγ' η μέρα,

ζωντανός

να πάω σπίτι"!

Το αμπάρι

χάσκει κάτου,

και το γκάζι

σκάει, αν τύχει,

"μεροκάματο

θανάτου,

μα που το 'χω

είναι τύχη"!

Δυο χάθηκαν

τις προάλλες,

άλλος πήγε,

χτες Τετάρτη

"κι οι αφέντες

λέει, σε σάλες,

κείν' την ώρα

δίναν πάρτι"!

Ο οίστρος