Ολόκληρο το κείμενο της πρότασης, που κατέθεσε χτες στην ΕΕ της ΓΣΕΕ ο γενικός γραμματέας της Οργάνωσης Γ. Μαυρίκος,εκ μέρους της ΔΑΣ για έναν "ενωτικό - ταξικό - αντικυβερνητικό" γιορτασμό της Πρωτομαγιάς είναι το πιο κάτω:

"Στις 19 Μαρτίου 1995 εκλέχτηκε από το 28ο συνέδριο της ΓΣΕΕ η σημερινή διοίκηση. Συμπληρώθηκαν ήδη δυο χρόνια ακριβώς και θεωρούμε υποχρέωσή μας να υπογραμμίσουμε μπροστά στην Πρωτομαγιά, ορισμένα από τα βασικά συμπεράσματα αυτής της πορείας που πρέπει να εκφραστούν στο φετινό γιορτασμό.

Σαν συνδυασμός (ΔΑΣ) είχαμε υπογραμμίσει στο συνέδριο ότι οι αποφάσεις για τα κυρίαρχα προβλήματα της εργατικής τάξης, που με κοινή ευθύνη ψήφισαν όλες μαζί οι άλλες παρατάξεις, θα απομακρύνουν όλο και περισσότερο την ίδια τη ΓΣΕΕ από τους εργαζόμενους, τις αγωνίες και τους αγώνες τους, θα τη μετατρέπουν σε ένα συνδιαχειριστή αντιλαϊκών πολιτικών, που αποφασίζονται από την κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Πέρασαν από τότε δυο χρόνια. Στην περίοδο αυτή η εργατική τάξη δέχτηκε νέες οξυμένες επιθέσεις σε κατακτήσεις και δικαιώματά της από μια κυβέρνηση, που υπηρετεί τα μονοπωλιακά και πολυεθνικά συμφέροντα μιας χούφτας καπιταλιστών σε βάρος του λαού και της χώρας. Μετά τις τελευταίες εκλογές αυτές οι επιθέσεις πήραν χαρακτήρα ωμής επιδρομής σε βάρος των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των ανέργων. Μόλις προχτές ο πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης, στο Κάραβελ, σε ομιλία του προς συνδικαλιστικά στελέχη κήρυξε την έναρξη μιας νέας ποιοτικά αντεργατικής επίθεσης με αιχμές τις εργασιακές σχέσεις και το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.Επίθεση που έχει ως στόχο να υλοποιήσει στο ακέραιο τη "Λευκή Βίβλο" και τους περιβόητους στόχους των προγραμμάτων "σύγκλισης". Η ΓΣΕΕ θα είναι χρήσιμο και προτείνουμε να πολυγραφήσει την ομιλία του πρωθυπουργού στο Κάραβελ και να τη μοιράσει πλατιά στα εργοστάσια, στους κλάδους και τις επιχειρήσεις.

Στην ίδια περίοδο ο ΣΕΒ, αξιοποιώντας την κυβερνητική πολιτική προβάλλει συνεχώς προκλητικές απαιτήσεις σε βάρος της εργατικής τάξης, της νεολαίας και των γυναικών, συσσωρεύει από αυτές τις πολιτικές υπέρογκα κέρδη.Μια χούφτα οικογένειες θησαυρίζουν και η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας ζει στη φτώχεια και οδηγείται στην εξαθλίωση. Αυτή η κατάσταση και μόνο επιβεβαιώνει ότι η "κρίση" δεν είναι για όλους, δε χτυπά όλους, ούτε χάνουν όλοι. Χάνουν μόνο τα λαϊκά στρώματα και κερδίζουν οι βιομήχανοι.Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα.

Στην Ευρωπαϊκή Ενωση αυτή την περίοδο "το παιχνίδι παίζεται" με τη λεγόμενη αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ.Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει μπροστά και στην Πρωτομαγιά 1997 να τοποθετηθεί αποφασιστικά κόντρα στη Συνθήκη και την αναθεώρησή της,αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι από την αναθεώρηση, όχι μόνο δε θα προκύψει κάτι θετικό για τους εργαζόμενους, αλλά θα χειροτερέψουν πολύ περισσότερο τα πράγματα για τον απλό λόγο ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση υπάρχει, λειτουργεί και δρα για την εξυπηρέτηση μονοπωλιακών, πολυεθνικών, οικονομικών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Η μέχρι σήμερα θέση της ΓΣΕΕ υπέρ του Μάαστριχτ, της "Λευκής Βίβλου" και της αναθεώρησης, αποδείχτηκε από την ίδια τη ζωή λάθος. Επιβάλλεται τώρα αλλαγή θέσης και τοποθέτηση υπέρ του δημοψηφίσματος, ούτως ώστε, αφού ενημερωθούν οι εργαζόμενοι, να πάρουν το λόγο και να τοποθετηθούν οι ίδιοι.

Η εργατική τάξη κάθε Πρωτομαγιά, εκτιμώντας την πορεία, τους αγώνες και την πάλη της, σε συνδυασμό με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, χαράζει τους στόχους και τις προτεραιότητές της για το επόμενο διάστημα. Ταυτόχρονα, τιμά τους ήρωες και τους νεκρούς της, που έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν στη θυελλώδη πορεία των κοινωνικών αγώνων. Αγώνες αποτελεσματικοί, ενωτικοί, ταξικοί που καθιέρωσαν το 8ωρο, την Κοινωνική Ασφάλιση, τις άδειες και τα επιδόματα, την Κυριακή αργία, τον περιορισμό απολύσεων και πολλά άλλα δικαιώματα.

Με βάση όλη αυτή την πορεία σαν βασικές προτεραιότητες της Πρωτομαγιάς 1997 μπορούν να ξεχωρίζουν:

Η ανάπτυξη ταξικών αγώνων, που μπορούν να βάλουν φραγμό στις επιδιώξεις κυβέρνησης - ΣΕΒ - Ευρωπαϊκής Ενωσης, με αιχμές ανεργία - εισοδηματικά - ασφαλιστικά - τοπικά σύμφωνα απασχόλησης - αλλοδαποί - ιδιωτικοποιήσεις - εργασιακές σχέσεις.

Η οικοδόμηση κοινωνικών συμμαχιών και η πάλη για τη συγκρότηση του μετώπου των αντιμονοπωλιακών, αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Η διαμόρφωση, η ενίσχυση και η ισχυροποίηση της ταξικής λογικής και της αγωνιστικής πλεύσης του συνδικαλιστικού κινήματος σ' αντίθεση με τους ευρωλάγνους προσανατολισμούς.

Η συσπείρωση στη βάση όλων, χωρίς εξαίρεση, των απλών ανθρώπων της δουλιάς, ανεξάρτητα από πολιτικές και άλλες διαφορές.

Η σφυρηλάτηση και η προώθηση της ενότητας των εργαζομένων στη δράση και στη βάση για τα κοινά προβλήματα. Ενότητα σε αγωνιστική, ταξική κατεύθυνση, που καθημερινά θα δοκιμάζεται και θα ενισχύεται στην πάλη για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα. Ενότητα όχι στα λόγια και στα καλούπια του "εφικτού" και του ψευτορεαλισμού, αλλά την κατεύθυνση των πραγματικών αναγκών και του αγωνιστικού ρεαλισμού.

Στη φετινή Πρωτομαγιά έχουμε ανάγκη, ως κίνημα, να αναδείξουμε σημαντικά γεγονότα, που σφράγισαν ή επηρέασαν τις κοινωνικές εξελίξεις αυτής της περιόδου όπως:

1). Τον μεγαλειώδη αγώνα των ναυτεργατών και τις πολύ σημαντικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών,των συνταξιούχων,των εργαζομένων στο εμπόριο και βέβαια τους ξεσηκωμούς της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς. Κινητοποιήσεις που συσπείρωσαν στην κοινή πάλη και τους αγωνιστικούς στόχους εργαζόμενους ανεξάρτητα από πολιτικές διαφορές, που αντιπάλεψαν στρατηγικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, των Βρυξελλών και του κεφαλαίου, που, με ηρωισμό, αυταπάρνηση, αλληλεγγύη και πλούσιες μορφές πάλης, διεκδίκησαν επίλυση δίκαιων αιτημάτων τους. Να συζητήσουμε ταυτόχρονα, ποια ήταν η στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ μέσα στη θύελλα που ξεσήκωσαν αυτοί;

2). Την κατάσταση σε μεγάλα εργοστάσια και σημαντικές βιομηχανίες που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν προβλήματα. Αλλα έκλεισαν και άλλα μαράζωσαν ΛΑΡΚΟ - ΣΟΦΤΕΞ - ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΚΑΒΑΛΑΣ - GOOD YEAR - ΔΙΕΘΝΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΕΝΔΥΜΑΤΩΝ - ΜΙΣΚΟ - ΚΕΡΑΦΙΝΑ - Κλωστήρια Φιλιατών - Ναυπηγεία - "Πειραϊκή - Πατραϊκή" και πολλά ακόμα. Οφειλε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να συντονίσει την πάλη, να μπει επικεφαλής, σχεδιάζοντας και οργανώνοντας τον πατριωτικό αγώνα που έκαναν εργαζόμενοι αυτών των μεγάλων μονάδων;

3). Την ανεργία,το μεγαλύτερο σήμερα εχθρό της εργατικής τάξης και τον κυριότερο σύμμαχο των εκμεταλλευτών, τη "Λευκή Βίβλο", με τις μεσαιωνικές απαιτήσεις για τις εργασιακές σχέσεις, που καθημερινά ανατρέπονται ντε φάκτο, τα "τοπικά σύμφωνα απασχόλησης" που ανέλαβε εργολαβικά η ΓΣΕΕ την προώθησή τους.

4). Την υπογραφή της γνωστής διετούς ΣΣΕ, που υπονομεύει τον ίδιο το θεσμό των ΣΣΕ και έστειλε έτσι στο κανναβάτσο τις κλαδικές Ομοσπονδίες και τις συμβάσεις τους, που χάρισε αντικειμενικά στους βιομήχανους υπέρογκα κέρδη και έσπρωξε κυριολεκτικά χιλιάδες οικογένειες εργατικές στην οικονομική εξαθλίωση.

5). Την ψήφιση του νόμου "περί εκσυγχρονισμού των ΔΕΚΟ" που άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου για την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και τη λεηλασία της από το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Τη θέση της ΓΣΕΕ που στήριξε αυτόν το στόχο της κυβέρνησης που είναι ταυτόχρονα απαίτηση του Μάαστριχτ και των βιομηχάνων.

6). Τα φαινόμενα αυταρχισμού,κρατικής βίας, περιστολής συνδικαλιστικών ελευθεριών από την κυβέρνηση του εκσυγχρονιστή πρωθυπουργού. Τον φασιστικής νοοτροπίας "κοινωνικό αυτοματισμό" του κ. Ρέππα.

7). Τις πολύμορφες επιθέσεις σε ευρύτερα κοινωνικά δικαιώματα (παιδεία - υγεία - λαϊκή στέγη - περιβάλλον),τις ευθύνες της κυβέρνησης, που σταθερά μετατρέπει τη χώρα σε προγεφύρωμα ιμπεριαλιστικών επιθέσεων στις χώρες της Βαλκανικής.

8). Την παγίδα που επιχειρεί να στήσει η κυβέρνηση με το λεγόμενο "κοινωνικό διάλογο" και με δεδομένο ότι στην πράξη απέδειξε πώς εννοεί το διάλογο στους αγώνες των ναυτεργατών, των εκπαιδευτικών, των αγροτών και με την προώθηση ήδη και την υλοποίηση επιμέρους ή τμηματικά σοβαρών θεμάτων, όπως αποθεματικά Ταμείων κλπ. Μια ΓΣΕΕ, που θέλει να σέβεται τον εαυτό της δεν μπορεί να πάρει μέρος σε ένα σικέ παιχνίδι, που θα αποβεί σε βάρος της εργατικής τάξης. Δε θα προσέλθει σε ένα τραπέζι, που θα νομιμοποιεί τέτοιες πολιτικές.

Σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των εργατοϋπαλλήλων, ανεξάρτητα από το ποια παράταξη ψηφίζει στις αρχαιρεσίες σε ένα πράγμα συμφωνεί: ότι η ΓΣΕΕ δεν είναι αυτή που θέλει και έχει ανάγκη η εργατική τάξη. Την ώρα που ο ΣΕΒ διεκδικεί, απαιτεί, επιβάλλει για λογαριασμό της τάξης που εκπροσωπεί, η ΓΣΕΕ συναινεί, υποχωρεί, υποτάσσεται! Κρίνεται και για ό,τι κάνει και για ό,τι δεν κάνει όπως οφείλει.

Οι εργαζόμενοι, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα θέλουν ΓΣΕΕ αποκούμπι, υποστηριχτή, οδηγό ταξικής πορείας, που θα δείχνει έμπρακτα πως ξέρει ότι σε αυτή την κοινωνία υπάρχουν δυο βασικές και αντίθετες τάξεις των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλευομένων και ότι η ΓΣΕΕ είναι ξεκάθαρα στη μια πάντα, στη δική τους".