-------------------------------------------------------------------------Η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα στα τριτοβάθμια όργανά του αποτελεί σοβαρό εμπόδιο στην ανάπτυξη των ταξικών αγώνων. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση, πιστός υπηρέτης των ταξικών επιλογών των πολυεθνικών, εξαπολύει ολομέτωπη επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους. Το ΚΚΕ, θέλοντας να συμβάλει αποφασιστικά στην αντιστροφή της κατάστασης, οργανώνει Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ο "Ρ" συζητά για το ίδιο θέμα με τον Κώστα Παρασκευά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.

------------------------------------------------------------

- Το ΚΚΕ προετοιμάζει Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με θέμα τη δουλιά στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα. Ποιοι λόγοι οδήγησαν σ' αυτήν τη διαδικασία;

- Εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, η εργατική τάξη της χώρας μας, καθώς και τα άλλα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα δέχονται μια ολομέτωπη επίθεση αφαίρεσης των δικαιωμάτων τους. Τα προβλήματα των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των νέων έχουν οξυνθεί δραματικά, με πρώτα αυτά της ανεργίας και της αφαίρεσης των κοινωνικών δικαιωμάτων. Συνολικότερα, η θέση της εργατικής τάξης έχει χειροτερέψει, σε αντίθεση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, που ισχυροποιούν τη θέση τους στο σύστημα, πολλαπλασιάζοντας συνεχώς τα κέρδη τους και αυξάνοντας τα προνόμιά τους. Αυτή ιδιαίτερα την περίοδο, είναι σε εξέλιξη σφοδρότατη επίθεση, που αφαιρεί δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών.

Η μερική απασχόληση, η κατάργηση του 8ωρου, το τσαλαπάτημα των εργασιακών δικαιωμάτων, η καταπάτηση των συλλογικών συμβάσεων γίνονται καθεστώς για δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και ιδιαίτερα για τους νέους και τις γυναίκες.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προετοιμάζει το έδαφος με ομιλίες, δηλώσεις, συγκαλυμμένη και απροκάλυπτη προπαγάνδα, ώστε να εξασφαλίσει τη συμφωνία των συνδικάτων μέσω του διαβόητου "κοινωνικού διαλόγου", για τη θεσμοθέτηση των αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλλονται καθημερινά. Επιδιώκει, επίσης, το άνοιγμα του δρόμου για την επιβολή ακόμα πιο σκληρών μέτρων ενάντια στα κοινωνικά δικαιώματα, ιδιαίτερα στο ασφαλιστικό, στην πρόνοια και την υγεία, καθώς και για γενικευμένη ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων.

Η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι σε αναντιστοιχία με τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων. Το πρόβλημα αυτό δεν είναι καινούριο. Οσο, όμως, συνεχίζεται η κακή κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, δεν είναι δυνατή η απόσπαση κάποιων δίκαιων κατακτήσεων, ή, έστω, να μπει κάποιο φρένο στην αντιλαϊκή επίθεση και στη νεοφιλελεύθερη επιδρομή, που εξαπολύεται σε βάρος του λαού μας.

Η κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος δεν απασχολεί μόνο τους κομμουνιστές. Αφορά όλη την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους γενικότερα. Γιατί η πορεία του είναι στενά δεμένη με την ικανότητα και τη δυνατότητα των ίδιων των εργαζομένων να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους, να χαράξουν το μέλλον τους.

Το ΚΚΕ, από το 15ο Συνέδριο, στην Εισήγηση της ΚΕ, υπογράμμιζε ότι "τα επόμενα χρόνια θα κριθεί αν το συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης θα καταφέρει να αναδιοργανωθεί και να αναγεννηθεί ή θα περάσει σε μια μακρόχρονη πορεία κρίσης".

Υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες και δεν πρέπει να χαθεί πολύτιμος χρόνος. Η πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος είναι αξεχώριστη από την πορεία του ΚΚΕ.

Μπροστά στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, η ΚΕ του Κόμματος υπογραμμίζει ότι η ανασυγκρότηση και αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος θα έχει σημαντικές επιδράσεις στη συγκρότηση του κοινωνικού μετώπου πάλης, της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα, τη μικρομεσαία αγροτιά, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες στα αστικά κέντρα, τα κοινωνικά κινήματα νεολαίας, γυναικών, δημοκρατίας, ειρήνης, για την προστασία του περιβάλλοντος.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη συζητά συγκεκριμένα για το πώς θα συμβάλει πιο αποφασιστικά το ΚΚΕ, ώστε να αλλάξει η άσχημη κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Πώς θα αναπτυχθεί η πάλη των εργαζομένων, πώς θα ανεβαίνει η πολιτική πείρα και θα δυναμώνει η οργάνωσή τους, σαν βασικές και αναγκαίες προϋποθέσεις και για την προώθηση του άμεσου πολιτικού στόχου που έθεσε το 15ο Συνέδριο, τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού, Δημοκρατικού Μετώπου.

- Οι αγώνες της εργατικής τάξης, όπως επισημάνατε, είναι σε αναντιστοιχία με το μέγεθος και την οξύτητα των προβλημάτων, αλλά και την ποιότητα των αναδιαρθρώσεων που προωθεί η κυβερνητική πολιτική. Πού οφείλεται αυτή η κατάσταση;

- Οι αγώνες της εργατικής τάξης είναι πίσω, συγκριτικά με το μέγεθος της επίθεσης που δέχεται η ίδια η εργατική τάξη και γενικότερα τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα.

Ομως, η πείρα από τους τελευταίους αγώνες είναι αξιόλογη και σημαντική. Οι αγώνες, που έγιναν, είχαν καινούρια στοιχεία και χαρακτηριστικά και αξιόλογα αποτελέσματα για το μέλλον του κινήματος.

Εξασφάλισαν μεγάλη μαζικότητα, συσπείρωση και ενότητα δράσης. Είχαν έντονο το στοιχείο του ηρωισμού και της αυτοθυσίας. Συμμετείχαν στις διαδικασίες και τη διαμόρφωση των αποφάσεων οι ίδιοι οι εργατοϋπάλληλοι με αυτενέργεια και πρωτοβουλία. Ανέπτυξαν δυναμικές και εναλλασσόμενες μορφές πάλης. Απέκτησαν νέα πείρα στο συντονισμό και αλληλεγγύη. Τα αιτήματα και οι στόχοι της πάλης συγκρούστηκαν και συγκρούονται με τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης και της ΕΕ. Εδειξαν τη δυνατότητα των εργαζομένων να απαντήσουν στην κρατική βία και καταστολή.

Ταυτόχρονα, έγιναν πιο φανερά προβλήματα και αιτίες, που επιδρούν αρνητικά συνολικά στο συνδικαλιστικό κίνημα και στην ανάπτυξη της πάλης.

Φάνηκε πιο καθαρά πόσο σοβαρό εμπόδιο είναι η στάση ηγετικών οργάνων, ιδιαίτερα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Επιβεβαιώθηκε ότι στα όργανα που επικρατεί η λογική της κοινωνικής συναίνεσης και της υποταγής στα προγράμματα σύγκλισης, παρά τις πιέσεις που δέχονται και τις αντιδράσεις, δε φεύγουν από τη γραμμή της ενσωμάτωσης, ασκούν αρνητική επίδραση, βάζουν τροχοπέδη στις διαθέσεις των εργατοϋπαλλήλων, φρενάρουν τους αγώνες ή τους εκτονώνουν με ελιγμούς. Γι' αυτή τους την πρακτική και την τακτική, οι ηγεσίες αυτές βαρύνονται με εγκληματικές ευθύνες απέναντι στους εργαζόμενους, γιατί, όχι μόνο υπονομεύουν τους αγώνες, αλλά, κυρίως, γιατί οδηγούν το κίνημα στην πλήρη υποταγή και την παράδοση στα σχέδια του κεφαλαίου.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, με το δικό του τρόπο το κάθε κόμμα, υπονόμευσαν και υπονομεύουν τους αγώνες, αλλά και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, με το δικό τους και αυτές τρόπο, φρενάρουν τους αγώνες και βάζουν εμπόδια στην ανάπτυξη και το συντονισμό της πάλης.

Από τα βασικά εμπόδια στην ανάπτυξη της πάλης είναι τα χαμηλά επίπεδα της συνδικαλιστικής οργάνωσης και της δράσης του πρωτοβάθμιου σωματείου, σαν συνέπεια των απολύσεων, των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, όμως, όχι μόνο αυτών των λόγων, αλλά και εξαιτίας της απογοήτευσης που προκαλεί στους εργαζόμενους η άσχημη κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα.

- Η συνδιάσκεψη έχει προφανώς στόχο να εξετάσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις και τα καθήκοντα του Κόμματος, ώστε να αλλάξει ριζικά, να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση. Μπορείτε να μας πείτε σύντομα σε ποια ζητήματα επικεντρώνεται η προσοχή σας;

- Μια κύρια προϋπόθεση είναι αυτή που υπογράμμιζε το 15ο Συνέδριο του Κόμματος. Οτι "το ταξικό ρεύμα που υπάρχει στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να πλατύνει, να ενισχυθεί και να κάνει πιο ορατή και δυναμική την παρέμβασή του, ενάντια στο ισχυρό ρεύμα του ρεφορμισμού και της ενσωμάτωσης, που κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια. Οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, που υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων και αντιπαλεύουν την προσπάθεια υποταγής και ενσωμάτωσης του κινήματος και τη λογική της "ταξικής συνεργασίας", πρέπει να πάρουν περισσότερες και πιο αποτελεσματικές πρωτοβουλίες, με στόχο την ανατροπή της σημερινής κατάστασης".

Η προσοχή, λοιπόν, του Κόμματος στρέφεται στο ποια αναγκαία μέτρα θα πάρει, ώστε να συμβάλει πιο αποφασιστικά για να οργανωθούν και να αναπτυχθούν οι αγώνες των εργαζομένων, να αποκτήσουν αυτοί οι αγώνες σωστό πολιτικό και ταξικό προσανατολισμό.

Η προσοχή μας συγκεντρώνεται σε ζητήματα της τακτικής στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να αξιοποιήσει το Κόμμα τα διδάγματα των τελευταίων αγώνων και να προωθηθεί η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση και δράση των ταξικών δυνάμεων σαν προϋπόθεση για να ξεπεραστούν τα χρόνια προβλήματα του συνδικαλιστικού κινήματος.

Πώς θα γίνει πιο αποτελεσματική η ιδεολογική και πολιτική πάλη, ώστε να δυναμώσει η επιρροή του Κόμματος στην εργατική τάξη, σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την αλλαγή στους συσχετισμούς των δυνάμεων, τόσο στην πολιτική ζωή, όσο και στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά ταυτόχρονα και σαν βασική προϋπόθεση για την ίδια την ανάπτυξη των αγώνων και την προώθηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού μετώπου.

- Η διαπίστωση της ανάγκης για ενότητα δράσης της εργατικής τάξης αναδείχνει ορισμένα κρίσιμα ζητήματα, όπως μηχανισμοί εξαγοράς, και κατάσταση στα πρωτοβάθμια σωματεία, αλλά και ο συσχετισμός δύναμης, όπως εκφράζεται, κυρίως στα τριτοβάθμια όργανα. Πώς αντιμετωπίζετε αυτές τις δυσκολίες;

- Η άρχουσα τάξη έχει κατορθώσει με πολλά πλοκάμια να κυκλώσει και να προσδέσει μέσω του κράτους, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και μέσω διαφόρων μηχανισμών, την ηγεσία των δυνάμεων που έχουν την πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ, στην ΑΔΕΔΥ και σ' άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, στο άρμα των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Δεν είναι τυχαίο ότι αρνούνται πεισματικά να οργανώσουν τον αγώνα των εργαζομένων μπροστά στη θύελλα των αντεργατικών μέτρων που εφαρμόζονται καθημερινά.

Ούτε τυχαίο είναι ότι με την ομιλία του στα συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ ο πρωθυπουργός κ. Σημίτης δεν άφησε περιθώρια ούτε στους πιο αφελείς για το τι θα ακολουθήσει.

Επιμένουν να καλλιεργούν αυταπάτες και αναμονή ότι δήθεν θα λυθούν τα προβλήματα μέσω του κοινωνικού διαλόγου, επιχειρώντας έτσι να ρίξουν τους εργατοϋπαλλήλους στην παγίδα που έχει στήσει η κυβέρνηση. Να κερδίσουν χρόνο, ώστε να παραχωρήσουν και άλλα δικαιώματα στο βωμό του κεφαλαίου.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να επαναπαυθούν ούτε να εφησυχάσουν. Η υπόθεση της καταγγελίας και της οργανωμένης αντίστασης στην πολιτική της κυβέρνησης, όπως αυτή εξαγγέλθηκε και με την ομιλία του κ. πρωθυπουργού, πρέπει να γίνει υπόθεση των συνδικάτων και όλων των εργαζομένων. Να καταγγείλουν την απάτη του "κοινωνικού διαλόγου" και να ξεσκεπάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης.

Ταυτόχρονα, πρέπει να γίνει δική τους υπόθεση η αλλαγή της σημερινής κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Είναι καιρός να απομονώσουν πρώτ' απ' όλα τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που βάζουν φραγμό στους ταξικούς αγώνες και καταδικάζουν σε αδράνεια το συνδικαλιστικό κίνημα και μια μεγάλη ευκαιρία είναι η εκδήλωση της Πρωτομαγιάς.

Να στείλουν μήνυμα και προειδοποίηση ότι δεν εκχωρούν σε κανέναν το δικαίωμα να ξεπουλήσει τα συμφέροντα και τις κατακτήσεις τους. Απέναντι στην αδράνεια και την υποταγή, να σηκώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την οργανωμένη πάλη, την αγωνιστική ενότητα και συσπείρωση.

Η προώθηση της συσπείρωσης και της κοινής δράσης των εργαζομένων. Η ανάπτυξη των αγώνων, απέναντι στα μέτρα που καταπατούν τα εργασιακά δικαιώματα, που πλήττουν το 8ωρο, τις ΣΣΕ, που βάζουν στο στόχαστρο το ασφαλιστικό, θα είναι μια απάντηση στην εργοδοσία, στην κυβέρνηση, στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Θα είναι ένα βήμα θετικό στην κατεύθυνση της ανασυγκρότησης και του ταξικού προσανατολισμού του συνδικαλιστικού κινήματος.

Στ. Στ.