"Με τη φλόγα που ψαίνει και που πλάθει/ με της καρδιάς τη φλόγα, με του Λόγου/ τη δύναμη, ξεσκέπαστα, καθάρια/ και με τα χέρια και με τα μαχαίρια, / τον τόπο πάρτε.

* * *

"Κάτου σημάδια που έμπηξε το Ψέμα!/ Τα ταξίματα φέρτε στης Αλήθειας/ της ιερής το βωμό και τα σφαχτάρια./ Στον τόπο απάνου όχι πολέμων κάστρα, / τα σκολειά χτίστε!

* * *

"Λιτά χτίστε τα, απλόχωρα, μεγάλα,/ γερά θεμελιωμένα από της χώρας/ ακάθαρτης, πολύβοης, αρρωστιάρας/ μακριά, μακριά απ' τ' ανήλιαγα σοκάκια,/ τα σκολειά χτίστε!

* * *

"Και τα πορτοπαράθυρα των τοίχων/ περίσσια ανοίχτε, να 'ρχεται ο κυρ Ηλιος, / διαφεντευτής, να χύνεται, να φεύγει, / ονειρεμένο πίσω του αργοσέρνοντας το φεγγάρι.

* * *

"Γιομίζοντάς τα να τα ζωντανεύουν/ μαϊστράλια και βοριάδες και μελτέμια/ με τους κελαϊδισμούς και με τους μόσκους, / κι ο δάσκαλος, ποιητής, και τα βιβλία/ να είναι σαν κρίνα.

* * *

"Του τραγουδιού τη γλώσσα αντιλαλώντας, / και τα βιβλία σαν τα τραγούδια να είναι!/ Στη γη της ομορφιάς, αρματωμένη/ την Επιστήμη, η Ομορφιά χαρά της! / αρχή σοφίας!".

* Κωστή Παλαμά: "Πολιτεία και Μοναξιά"