ΠΑΡΙΣΙ.-

Το τελευταίο του χαρτί φαίνεται ότι παίζει, σύμφωνα με τους πολιτικούς αναλυτές, ο Ζακ Σιράκ, υποστηρίζοντας και προωθώντας τις κοινές εμφανίσεις των Αλέν Μαντλέν και Φιλίπ Σεγκέν. Οι δύο άνδρες εκπροσωπούν τις δύο εντελώς αντίθετες τάσεις του κυβερνητικού συνασπισμού με τον Αλέν Μαντλέν να χαρακτηρίζεται ψυχρός υποστηρικτής του σκληρού φιλελευθερισμού (εξ ου και οι έντονες αντιδράσεις που προκάλεσε η, μόλις, τρίμηνη παραμονή του στο υπουργείο Οικονομικών) και τον Φιλίπ Σεγκέν να χαρακτηρίζεται λαϊκιστής, αλλά ο πλέον αγαπητός δεξιός πολιτικός στα μάτια της κοινής γνώμης.

Υστατη και απελπισμένη προσπάθεια του Γάλλου Προέδρου να επιτύχει την επανεκλογή του δεξιού συνασπισμού στη διακυβέρνηση της χώρας χαρακτηρίζει ο γαλλικός Τύπος την εμφάνιση των Μαντλέν - Σεγκέν σε διάφορες προεκλογικές συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις, τονίζοντας ότι είναι εμφανέστατος ο στόχος της προσέλκυσης των ψηφοφόρων που απείχαν στον πρώτο γύρο. Την προσπάθεια του στενού του συνεργάτη και φίλου Ζακ Σιράκ, βοηθά με όλες τις δυνάμεις του και ο απερχόμενος πρωθυπουργός Αλέν Ζιπέ, ο οποίος δε χάνει την ευκαιρία να τονίζει ότι η ανάδειξη μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης, που θα αναγκάσει σε συγκατοίκηση τον δεξιό Πρόεδρο, θα οδηγήσει στην οικονομική και διπλωματική αποδυνάμωση της Γαλλίας.

Στον αγώνα δρόμου για την προσέλκυση όσο το δυνατόν περισσότερων ψηφοφόρων παίρνει ενεργό μέρος και ο πρώην πρωθυπουργός και αντίπαλος του Ζακ Σιράκ στις προεδρικές εκλογές Εντουάρ Μπαλαντίρ, ο οποίος καλλιεργεί το "κοινωνικό πρόσωπο" του δεξιού συνασπισμού.Ο Μπαλαντίρ επαναλαμβάνει ακούραστα ότι ο σκληρός οικονομικός φιλελευθερισμός αγγλοσαξονικού τύπου δεν έχει μέλλον στη Γαλλία - "κάτι που το γνωρίζουν όλοι" όπως συνηθίζει να λέει - γι' αυτό και πρέπει να εφαρμοστεί ένας φιλελευθερισμός με "κοινωνικές παροχές", ένας, δηλαδή, φιλελευθερισμός "αλά γαλλικά".

Σαφέστερος σχετικά με τα κυβερνητικά σχέδιά του εμφανίζεται, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Λε Μοντ", ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λιονέλ Ζοσπέν, ο οποίος εκτιμά ότι η αναμέτρηση του δεύτερου γύρου θα είναι ιδιαίτερα σκληρή και δύσκολη. Εντούτοις, ο Ζοσπέν ανοίγει, μετά από αρκετό καιρό, τα χαρτιά του και υπογραμμίζει ότι μια κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος θα ταχθεί υπέρ του κοινού νομίσματος, ασχέτως αν θα προωθήσει ορισμένες "μικροαλλαγές". Θεωρεί ότι είναι απολύτως σεβαστές οι απόψεις κατά της ευρωπαϊκής νομισματικής ενοποίησης, αλλά εκτιμά ότι οι απόψεις αυτές δεν έχουν καμία θέση στα πλαίσια μιας ενδεχόμενης σοσιαλιστικής κυβέρνησης,την οποία, όμως, περιγράφει ως "ανοιχτή" σε όλες τις αριστερές δυνάμεις, αρκεί οι τελευταίες να μη θέτουν όρους για τη συμμετοχή τους. Για πολλούς, οι δηλώσεις Ζοσπέν δεν είχαν άλλο σκοπό παρά τον καθησυχασμό των χρηματιστηριακών κύκλων, που εξέφρασαν ποικιλοτρόπως την ανησυχία τους για τα μελλοντικά σχέδια του Ζοσπέν και την επιθυμία τους να τον δεσμεύσουν σε μια ορισμένη πολιτική.

Ο Λιονέλ Ζοσπέν αναφέρεται διεξοδικά, στη συνέντευξή του στη "Λε Μοντ", και στην πρόταση του Σοσιαλιστικού Κόμματος για μείωση των εργασιακών ωρών σε 35 ανά βδομάδα χωρίς ανάλογη μισθολογική μείωση, καθώς και στην πρόταση της δημιουργίας 700.000 νέων θέσεων εργασίας. Αποκαλύπτει ότι όλες αυτές οι προτάσεις περικλείονται σε ένα 3ετές πρόγραμμα, το οποίο θα αρχίσει να εφαρμόζεται από τη στιγμή της ανάδειξης των σοσιαλιστών στην κυβέρνηση και το οποίο θα εγκαινιαστεί με τη σύνταξη ενός σχετικού νόμου - πλαισίου, που στη συνέχεια θα κατατεθεί προς συζήτηση στους "διάφορους κοινωνικούς εταίρους".

Αποκαρδιωτικά για τον Γάλλο Πρόεδρο, όμως, είναι τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων. Σύμφωνα με δημοσκόπηση που πρόκειται να δημοσιεύσει, σήμερα, η ελβετική εφημερίδα "Tribune de Geneve" (καθώς στη Γαλλία απαγορεύεται η δημοσίευση δημοσκοπήσεων ενδιάμεσα στους δύο γύρους), το Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι Πράσινοι, χωρίς τους κομμουνιστές, αναμένεται να πετύχουν σαρωτική νίκη, εξασφαλίζοντας 283 έδρες, ενώ το γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα φαίνεται να εξασφαλίζει 32 έδρες. Παράλληλα, το Γαλλικό Ινστιτούτο Δημοσκοπήσεων "Sofres" δημοσιοποίησε τις τελικές του εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες Σοσιαλιστές και Πράσινοι θα καταφέρουν να κερδίσουν την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 289 εδρών, εξασφαλίζοντας 290-295 έδρες και οι Κομμουνιστές θα εξασφαλίσουν 30 έδρες.