Ο Γ. Μανωλάκος,μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ, μας μιλά για την απεργία και τους στόχους αυτού του αγώνα, που - όπως υπογραμμίζει - πρέπει να συνεχιστεί πιο ολοκληρωμένα και αποφασιστικά.

- Εχουμε μια απεργιακή μάχη πίσω μας, που κρίθηκε επιτυχημένη. Πού οφείλεται αυτή την επιτυχία;

- Πρώτα απ' όλα, εκφράζει την αγανάκτηση των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Ολος αυτός ο κόσμος έχει σοβαρά προβλήματα από αυτόν τον αντιλαϊκό προϋπολογισμό, από αυτή τη βαθιά αντεργατική πολιτική, που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Συνθήκης του Μάαστριχτ και του προγράμματος "σύγκλισης". Εκφράζει ακόμα τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων, οι οποίοι, για μια ακόμα φορά, απέδειξαν ότι είναι πολύ πιο μπροστά από τη στάση συνδικαλιστικών ηγεσιών, όπου εκεί φαίνεται να πρυτανεύει η λογική του συμβιβασμού και της κοινωνικής συναίνεσης. Υπάρχει, βεβαίως, και ένας κόσμος που δεν απήργησε. Ενας κόσμος, που είναι κάτω από την μπότα του εργοδότη και φοβήθηκε να απεργήσει. Αλλά η απεργία ήταν πετυχημένη.

- Στην αντίδραση απέναντι στην οικονομική κυβερνητική πολιτική συμμετείχαν και αγρότες και επαγγελματοβιοτέχνες. Ο συντονισμός πού πρέπει να αναζητηθεί;

- Σε όλες εκείνες τις τάξεις και τα στρώματα, που θίγονται από αυτήν την πολιτική. Πρέπει το συνδικαλιστικό κίνημα να εκφράσει την αλληλεγγύη του στους αγωνιζόμενους αγρότες και το αντίστροφο. Πρέπει να δούμε μορφές συντονισμού με τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, που χτυπιούνται άγρια, αφού αυτή η πολιτική ενισχύει το μονοπωλιακό και μεγάλο κεφάλαιο. Πρέπει να αναπτύξουμε τα μέτωπα για την υγεία και την παιδεία. Για να αποκρουστεί αυτή η πολιτική, που οδηγεί σε αδιέξοδο τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, για να αναστραφεί αυτή η κατάσταση, χρειάζεται πλατύ μέτωπο πάλης.

- Η κυβέρνηση, ήδη, αρνήθηκε να δεχτεί τα αιτήματα των εργαζομένων. Ποια πρέπει να είναι η κατεύθυνση του συνδικαλιστικού κινήματος;

- Η επιτυχία αυτού του αγώνα βάζει όλους προ των ευθυνών τους. Πρώτα απ' όλα, το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα και όλες τις δυνάμεις που δρουν στους κόλπους του. Θα επιτρέψουν οι εργαζόμενοι παλινωδίες, της ΠΑΣΚΕ ενδεχομένως ή και άλλων δυνάμεων; Νομίζω πως όχι. Ηταν τέτοια η συμμετοχή και η επιτυχία της κινητοποίησης της Πέμπτης, που πρέπει να μας οδηγήσει ένα βήμα πιο μπροστά, στη συνέχιση του αγώνα, πιο ολοκληρωμένα, πιο συντονισμένα και αποφασιστικά.

- Ενας συνεχής αγώνας, με ποια αιχμή;

- Την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Γι' αυτό πρέπει να βάλουμε σωστά αιτήματα πάλης, που να συσπειρώνουν τους εργαζόμενους. Να ζητήσουμε επαναδιαπραγμάτευση της ΕΓΣΣΕ, 7.000 δρχ. κατώτερο μεροκάματο και 175.000 δρχ. κατώτερο μισθό. Να προβάλουμε τις θέσεις μας για το φορολογικό, που είναι η καρδιά της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής. Μιας φορομπηχτικής πολιτικής για την πλειοψηφία, που μοιράζει κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο και διευρύνει τα προνόμιά του. Γι' αυτό χρειάζεται αύξηση του αφορολόγητου ορίου και τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας. Αλλά και το ασφαλιστικό, όπου απαιτείται η σύνδεση με τα 20 ΗΑΕ των κατώτερων συντάξεων και με το 80% του μισθού των υπόλοιπων.

Γ. Φ.