Αν καταφέρουν να φυτέψουν τέτοια ερωτήματα στο μυαλό του Ελληνα πολίτη, τότε σχεδόν θα έχουν φτάσει στο σκοπό τους. Αφ' ενός, να πουλήσουν εκείνο το είδος "πατριωτισμού" που θέτει στο απυρόβλητο το καθεστώς της εξάρτησης και περιορίζει το κεφάλαιο "εθνική κυριαρχία", σε επίπεδο καλών ή κακών "χειρισμών". Αφ' ετέρου, επιχειρούν να ενσταλάξουν στη συνείδηση του λαού τη "σύνεση" της υποταγής. Του προτείνουν, λοιπόν, να διαλέξει: Είτε την "ψυχραιμία" της δουλοπρέπειας, είτε τον "ψευτοτσαμπουκά" της αναμονής και της προετοιμασίας μιας "αναμέτρησης - ρεβάνς" με την Τουρκία. Μια "ρεβάνς" που θα έρθει - λένε - αν γίνουμε ΝΑΤΟικότεροι του ΝΑΤΟ και ΕΟΚικότεροι της ΕΕ. Στην πρώτη περίπτωση η εξάρτηση λανσάρεται ως "σωφροσύνη". Στη δεύτερη ως άλλοθι, γιατί "χωρίς συμμάχους, πώς θα νικήσουμε τους Τούρκους;"...

***

Ολοι οι παραπάνω κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να αποσιωπήσουν το κύριο συμπέρασμα από την κρίση στο Αιγαίο. Οτι η υποτέλεια στους "συμμάχους" και ο εναγκαλισμός με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους πολεμοχαρείς Οργανισμούς είναι "θανάσιμος" για τα ελληνικά συμφέροντα. Αποκρύπτουν επιμελώς ότι αυτός που ηττήθηκε στα Ιμια δεν είναι παρά η πολιτική του "γιες μεν", των γονυκλισιών και της υποταγής απέναντι στο Λευκό Οίκο, στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Αυτό που ηττήθηκε, παραπέρα, είναι η πολιτική του τυχοδιωκτικού ενδοβαλκανικού ανταγωνισμού και οι "χωροφυλακίστικες" φιλοδοξίες, που έχουν για την περιοχή η ολιγαρχία της Τουρκίας και η αντίστοιχη της Ελλάδας.

Ομως, δεν αρκούνται εκεί. Πλειοδοτούν σε πολεμοκάπηλες κραυγές ακόμα και τώρα, που είναι πασιφανές ότι η λογική της σύγκρουσης, της αναμέτρησης και του τσαμπουκά, είναι κοντόθωρη, αδιέξοδη και ζημιογόνα για την πατρίδα μας. Μιλούν για πόλεμο με τέτοια ευκολία και τέτοιο "πατριωτικό" σθένος, ανάλογο με το σθένος και τον "πατριωτισμό" που δείχνουν όταν ανακηρύσσουν κάθε λογής Βρακάδες σε "ήρωες"...

Ετσι, φτάνουμε στο διά ταύτα. Να ζητούν, δηλαδή, με το γνώριμο "αθώο" ύφος τους, τη "θωράκιση του έθνους"... Ετσι βαφτιζόταν ανέκαθεν το κυνήγι των εξοπλισμών. Ετσι δικαιολογείται για δεκαετίες η στρατιωτικοποίηση του Αιγαίου. Ετσι συντηρείται ο φαύλος κύκλος της απογείωσης των αμυντικών δαπανών και διατηρείται ένα ακόμα επίπεδο αμερικανικής επιδιαιτησίας, όπως το γνωστό 7 προς 10. Ηδη, ο Δ. Τσοβόλας ζήτησε τη "γενναία αύξησή" τους. Ηδη, οι πολεμοκάπηλοι της "σύνεσης" άρχισαν να διαρρέουν πληροφορίες για τον ερχομό νέων "αγορών του αιώνα". Ηδη, ο Κ. Σημίτης, αν και ως "δελφίνος" δήλωνε υπέρμαχος του περιορισμού των αμυντικών δαπανών, τώρα "ξέχασε" το θέμα...

***

Ταυτόχρονα, όλη αυτή η επιχείρηση πολεμοκαπηλίας, που καταλήγει στο "αίτημα" για ακόμα περισσότερους εξοπλισμούς, πέρα από το ότι συντηρεί τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, εξυπηρετεί δυο επιπλέον στόχους: Πρώτον, να αποσιωπάται ότι ένας πόλεμος - που δεν πρέπει να γίνεται παρά μόνο εφόσον έχουν εξαντληθεί όλα τα άλλα μέσα - δεν κερδίζεται παρά μόνο αν υπάρχει ένα ενιαίο και αρραγές μέτωπο. Και τέτοιο μέτωπο δεν μπορεί να υπάρχει κάτω από το καθεστώς της εξάρτησης. Δεύτερον, επιδιώκεται η υπόθεση πόλεμος να αποϊδεολογικοποιηθεί πίσω από την επίκληση του έθνους. Μόνο που, όπως σημείωνε ο Λένιν, σε κάθε έθνος υπάρχουν δυο έθνη. Το έθνος των αστών και το έθνος των εργατών. Οι πόλεμοι των πρώτων δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των δεύτερων.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Οι πολεμοκάπηλοι κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να αποσιωπήσουν το κύριο συμπέρασμα από την κρίση στο Αιγαίο. Οτι η υποτέλεια στους "συμμάχους" και ο εναγκαλισμός με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους πολεμοχαρείς Οργανισμούς είναι "θανάσιμος" για τα ελληνικά συμφέροντα