Ενα τελευταίο χειροκρότημα συνόδεψε, χτες, την Καίτη Οικονόμου,τη θρυλική Ντιριντάουα,στο ύστατο ταξίδι της. Το νεκροταφείο της Νέας Ερυθραίας δέχθηκε ένα μύθο του ελληνικού μουσικού θεάτρου, αλλά και μια γυναίκα, η παρουσία της οποίας "σημάδεψε" με τον τρόπο της, μεγάλους αγώνες αυτού του τόπου. Αλλωστε, πρώτη εκείνη έλεγε ότι αγάπησε πολύ το θέατρο όχι, όμως, περισσότερο από τον αγώνα. Και στην ίδια, πάντα άρεσε να διηγείται εκείνο το βράδυ στο θέατρο, που σε μια στημένη από την Ασφάλεια προβοκάτσια της φώναζαν "Βουλγάρα - Βουλγάρα". Η Καίτη Οικονόμου όρθωσε το επιβλητικό ανάστημά της και είπε: "Είμαι Ελληνίδα πολύ περισσότερο από εσάς". Από αυτή τη στιγμή, αν και κατάφερε να διαφύγει, άρχισε η δίωξη και παρανομία της.Το 1947, Μεγάλη Εβδομάδα, βρέθηκε στο Μεταγωγών. Κι άρχισε η εξορία, πρώτα στο Μακρονήσι, μετά στη Χίο και στο Τρίκερι. Τα πόδια της σακατεύτηκαν. Επαθε οξεία ρευματική αρθρίτιδα. Για αρκετά χρόνια πάλευε να ξαναπαίξει.

Τα μεγάλα, μαύρα μάτια της Καίτης Οικονόμου, σφάλισαν απότομα το πρωί της Παρασκευής από ανακοπή καρδιάς. Χτες, την αποχαιρέτησαν λίγοι κοντινοί της άνθρωποι, η κόρη της και οι συγγενείς της. Ανάμεσά τους, ελάχιστοι άνθρωποι του θεάτρου - εκείνη που δεχόταν τα πιο θερμά χειροκροτήματα: η Δέσποινα Στυλιανοπούλου,ο Γιώργος Φούντας και η Ταϋγέτη.

Στεφάνια έστειλαν ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος,το υπουργείο Πολιτισμού,οι συνεξόριστές της, η ΠΕΑΕΑ Νέας Ερυθραίας - Βόρειας Αττικής και ο Δήμος Νέας Ερυθραίας.Απουσίαζε το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία, ακούστηκαν λίγα μόνο, αλλά συγκινητικά λόγια αποχαιρετισμού, από τον επίτιμο πρόεδρο της ΠΕΑΕΑ Νέας Ερυθραίας και Βορείων Προαστίων Νίκο Κοϊνη.Ας είναι καλοτάξιδη...