Στη ρότα του ραγιαδισμού και της υποτέλειας κινήθηκε, για μια ακόμα φορά, η "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση Σημίτη, με αφορμή το Διεθνές Δίκαιο αυτή τη φορά. Οι ...θεωρητικές προσεγγίσεις του "νέου" κυβερνητικού σχήματος, για το δίκιο και τα δικαιώματα των λαών, έδωσαν τη θέση τους στην πρακτική εφαρμογή και τα πράγματα έγιναν λίγο σαφέστερα, σχετικά με τον τύπο πολιτικής που καλλιεργεί η κυβέρνηση του "νέου" ήθους και ύφους. Εγινε περισσότερο αντιληπτό τι εννοεί ο πρωθυπουργός της, όταν λέει ότι "πρέπει να αλλάξει η κοινωνία"... Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησής του έδωσε σαφή δείγματα πώς τη θέλουν την κοινωνία. Τη θέλουν συνονθύλευμα ατομιστών και υποτακτικών, που θα γυαλίζουν τις μπότες των αφεντικών, ακόμα και όταν τα αφεντικά πατούν επί πτωμάτων. Γιατί; Γιατί, αν υπάρξει ταύτιση με την παλιανθρωπιά των ισχυρών, ίσως κερδηθεί η εύνοιά τους! Βασική αρχή των φορέων αυτής της πανάρχαιας σκουριάς της υποταγής είναι η εξής: Δε με νοιάζει τι γίνεται γύρω μου, αρκεί να μην παίρνουν εμένα τα "σκάγια". Αν, ταυτόχρονα, πρέπει να κλείνω και τα μάτια στις βρωμιές των ιμπεριαλιστών - αφεντικών, τότε είναι χρέος μου ακόμα και να τυφλωθώ!

Χτες, λοιπόν, η κυβέρνηση επέλεξε το ρόλο της "τυφλής" εθελοδουλίας. Ρωτήθηκε για το αν έχει θέση, αν έχει κάποιο σχόλιο, για την απόφαση των ΗΠΑ να επεκτείνουν το "εμπάργκο" κατά της Κούβας και αν θεωρεί ότι τέτοια πρακτική συνάδει με το Διεθνές Δίκαιο. Κλήθηκε, δηλαδή, να τοποθετηθεί σε κάτι που η ίδια έχει δηλώσει ότι θεωρεί "αυτονόητο". Να υπεραμυνθεί των αρχών του Διεθνούς Δικαίου, που το κράτος - γκάνγκστερ παραβιάζει κατάφωρα. Κλήθηκε να διαφυλάξει την όποια τιμή της απέμεινε, μετά τα "ευχαριστώ" στους Κλίντον, Κολ και Σιράκ. Και αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχουν όρια στην οσφυοκαμψία της, απάντησε: "Η κυβέρνηση παρακολουθεί τις πρωτοβουλίες, που αναλαμβάνουν άλλες κυβερνήσεις. Και αυτό το οποίο αποτελεί υψηλή προτεραιότητα για την κυβέρνησή μας είναι να επιδιώκει και να επιτυγχάνει, ώστε οι άλλες κυβερνήσεις, στα θέματα που αφορούν τη δική μας χώρα, να έχουν θέσεις, οι οποίες θα είναι κοντά ή απολύτως σύμφωνες με τις θέσεις της δικής μας κυβέρνησης"!

Να, λοιπόν, που η ανύψωση της σημαίας του προτεκτοράτου δε θα αργήσει να αποτελέσει το έμβλημα, που αρμόζει σε μια κυβέρνηση που αποτελεί "συνέχεια" της προηγούμενης. Οπως εκείνη δεν τολμούσε να πει κουβέντα για τις πυρηνικές δοκιμές της Γαλλίας και τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, έτσι η "συνέχειά της" δεν τολμά να ψελλίσει λέξη κατά των στραγγαλιστών και επιβουλέων της κυριαρχίας μιας ανεξάρτητης χώρας. Ούτε καν στις ενστάσεις, που, για εμπορικούς λόγους, πρόβαλε η ΕΕ, δεν τόλμησε να κάνει νύξη η κυβέρνηση. Αντίθετα, αντέταξε τη φιλοσοφία "ο καθένας για την πάρτη του", ώστε να δώσει μια ακόμα παράσταση - διαπίστευση υποταγής στους "συμμάχους" της, γυρεύοντας κάποια ψίχουλα υποστήριξης στα "δικά της" θέματα. Αναγόρευσε τη ζητιανιά σε επίσημη διπλωματική πρακτική και το γλοιώδες ξεσκόνισμα της στολής των Ράμπο σε εξωτερική πολιτική. Ντροπή τους!