Με δύο προτάσεις - λύσεις

Θέλοντας να έχω την αίσθηση ότι βάζω κι εγώ ένα πετραδάκι για την επιτυχία του 15ου Συνεδρίου και με όλο το σεβασμό μου στις προσπάθειες για την εκπλήρωση της υψηλής αποστολής του Κόμματος, γράφω τις παρακάτω παρατηρήσεις - προτάσεις. Οσο μπορώ πιο σύντομες.

ΦΥΛΛΑΔΙΑ: Το φυλλάδιο "Σχέδιο Προγράμματος" ("Σχ. Προγρ."), όπως και η "Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ενωση" (Συνθ. του Μάαστριχτ), και η "Λευκή Βίβλος", ίσως, θα 'πρεπε να 'ναι γραμμένα με λόγια λίγα, απλά, κατανοητά.

Το "Σχ. Προγρ." δεν ξανακοιτάχτηκε, κατά τη γνώμη μου, όσο έπρεπε. Μάλλον, ήθελε κι άλλο "χτένισμα".

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ: Παρεξηγημένες (απ' τους περισσότερους, είτε κακοπροαίρετα, είτε από αφέλεια) και πολύ ταλαιπωρημένες λέξεις, όπως κι άλλες (ελευθερία, δημοκρατία, σοσιαλισμός, μαρξισμός). Στην παράγρ. 36 του "Σχ. Προγράμματος", όπου αναφέρεται στην εξουσία του σοσιαλιστικού κράτους, νομίζω ότι πέντε - έξι επεξηγηματικές αράδες γραμμένες από συντρόφους που έχουν κατανοήσει σωστά αυτόν τον όρο, και τους έγινε "κτήμα" το τι εννοούσαν με αυτό οι μεγάλοι Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν, που να απέδιδαν απλά, ορθά και πλήρη τη "δικτατορία του προλεταριάτου", θα διασκέδαζαν αρκετά τους φόβους και τους σκεπτικισμούς πολλών φίλων. Θα βοηθούσαν πολύ στην ιδεολογική κατάρτιση γενικά, που τόσο πιεστικά μας χρειάζεται.

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ: Δυστυχώς, η αύξηση και ο εκσυγχρονισμός του εξοπλισμού των επιχειρήσεων δεν εξασφαλίζει κατ' ανάγκην και την αύξηση της παραγωγικότητας. Υποτιμούμε, κατά κανόνα, διάφορα άλλα μέτρα, και στην προκειμένη περίπτωση, στο "Σχέδιο Προγράμματος", παρ. 35, δεν αναφέρεται κανένα απ' αυτά, όπως είναι: Ο προγραμματισμός της παραγωγικής διαδικασίας, η καλύτερη κατάρτιση του εργατοϋπαλληλικού προσωπικού, η υποκίνηση του ζήλου των εργαζόμενων με διάφορες παροχές (υλικές, ψυχολογικές), η αναδιάταξη χώρων, η αξιοποίηση της ψυχοτεχνικής και φυσιολογίας της εργασίας, κ.ά.

ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ "ΕΞΩΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ": Στο "Σχέδιο Καταστατικού", άρθρο 38, παρ. ζ, αναφέρεται η αξιοποίηση των οπαδών, φίλων και ψηφοφόρων του κόμματος. Στην πράξη, τι γίνεται; Απ' ό,τι έχω υπόψη μου, σχεδόν τίποτα. Είναι απαράδεκτο να τους θυμούνται μόνο για οικονομική ενίσχυση, και στις εκλογές. Πιστεύω, ότι με μια κάποια δραστηριότητα και φαντασία (πόσο λείπουν κανούριες ιδέες στη δουλιά του Κόμματος!) των υπεύθυνων των ΚΟΒ, η προσφορά τους θα 'ταν μεγάλη.

ΑΡΘΡΟ 3 του "Σχεδίου Καταστατικού": Εκεί αναγράφεται ότι "το μέλος του ΚΚΕ... αντιπροσωπεύει το Κόμμα". Βέβαια, το κάθε μέλος του, κατά κάποιο τρόπο, κατοπτρίζει το Κόμμα. Ομως, ότι το αντιπροσωπεύει..., νομίζω ότι είναι κάπως ατυχής η επιλογή αυτής της λέξης.

ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ: Το πώς θα γίνει αυτό (που προτείνω παρακάτω) κι αν και εφόσον... γίνει, είναι θέμα του αρμόδιου κομματικού οργάνου. Λέω, λοιπόν, στα ανώτατα, τουλάχιστον, κομματικά όργανα (ΠΓ, ΚΕ) να καθιερωθεί σιγά σιγά, τα μέλη τους, όταν πρόκειται να υποβληθούν προτάσεις, να δοθούν λύσεις για ορισμένα (γιατί όχι και για όλα; ) θέματα, να προσέρχονται (τα μέλη τους) με δύο τουλάχιστον προτάσεις - λύσεις. Ετσι, θα έχουμε αφ' ενός να διαλέξουμε από περισσότερες απαντήσεις - προτάσεις, και αφ' ετέρου, και το σπουδαιότερο, το κάθε μέλος θα είναι υποχρεωμένο να σκεφτεί περισσότερο το προς συζήτηση θέμα, και όχι να προτείνει την πρώτη σκέψη που έτσι αβασάνιστα του ήρθε στο νου (όπως γίνεται συνήθως παντού). Ο υπουργός Οικονομικών της Αγγλίας (ήταν ο Τσόρτσιλ), που είχε και συμβουλευόταν έξι διαπρεπείς οικονομολόγους, έπαιρνε πάντα επτά λύσεις, γιατί ένας απ' αυτούς, ο πολύς Κέινς (ΚΕΥΝΕS) του έδινε πάντα δύο. Και μια και λέμε για λύσεις, επιτρέψτε μου να αναφέρω κάτι που θυμήθηκα και που πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό και αξίζει μιας κάποιας προσοχής: "Ο πατήρ Μπράουν (BRAWN) ακούμπησε το πούρο του και είπε προσεκτικά: Δεν είναι ότι δεν μπορούν να δουν τη λύση. ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ".

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΜΒΑΡΔΑΣ

Αθήνα