ΧΡΗΣΙΜΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΧΡΗΣΙΜΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Με την επιστροφή του πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη, από το Δουβλίνο έκλεισε ο γύρος των επισκέψεών τουστις ξένες πρωτεύουσες, με αντικείμενο την "προώθηση των εθνικών θεμάτων". Ολοι θυμούνται ότι η αρχή αυτών των περιοδειών συνοδεύτηκε με το επιχείρημα ότι οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί ήταν "ανενημέρωτοι" για τις θέσεις της Ελλάδας. Επιχείρημα, που λίγο - πολύ λειτούργησε και ως το άλλοθι, που έσπευσε να προσφέρει η ίδια η ελληνική κυβέρνηση προς την ΕΕ και τις ΗΠΑ, για να δικαιολογήσει τη στάση τους στην κρίση της Ιμιας.

Σήμερα, οι "σύμμαχοι και φίλοι", από τον Κλίντον ως τον Κολ και από τον Σιράκ ως τον Μέιτζορ, είναι επαρκώς... ενημερωμένοι. Χρήσιμο είναι, λοιπόν, να καταγραφούν οι τοποθετήσεις τους από τη στιγμή που ο Κ. Σημίτης... "τους άνοιξε τα μάτια":

Ο Κλίντον αμφισβήτησε ευθέως τις διεθνείς συμβάσεις, για τα Δωδεκάνησα, μιλώντας για συμφωνίες, των οποίων "αμφισβητείται η εγκυρότητα"! Μάλιστα, για να γίνει ακόμα σαφέστερος, φρόντισε δίπλα στη λέξη Ιμια να βάλει με παύλα και τη λέξη Καρντάκ...
Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έσπευσε να δώσει την κάλυψή του στην επεκτατική πολιτική των κυρίαρχων κύκλων της Αγκυρας, αναγνωρίζοντας ότι υπάρχουν "συνοριακές και εδαφικές διενέξεις" μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας!
Το αμερικανικό Κογκρέσο "ευαισθητοποιήθηκε" από τις συνεχείς οχλήσεις του τουρκικού λόμπι και αποφάσισε να "ενημερωθεί" για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μουσουλμάνων της Θράκης...
Η ΕΕ, τη μια φορά με "βέτο" της Βρετανίας και την επόμενη, εξισώνοντας την Ελλάδα με την Τουρκία, αρνήθηκε να εκδώσει απόφαση καταδίκης της προκλητικότητας της Αγκυρας στην Ιμια...

***

Τα παραπάνω "επιτεύγματα" της κυβερνητικής διπλωματίας φανερώνουν ότι η τακτική των ΗΠΑ και της ΕΕ κάθε άλλο παρά οφείλεται στην "έλλειψη ενημέρωσής τους", για τις ελληνικές θέσεις και γελοιοποιούν πλήρως τα φληναφήματα, περί"σεβασμού" του Διεθνούς Δικαίου. Αποτυπώνουν καθαρά ότι οι ιμπεριαλιστές ενεργούν και πράττουν σύμφωνα με μια σταθερή πυξίδα: Την πυξίδα των συμφερόντων τους, για τα οποία είναι... πολύ καλά ενημερωμένοι και, ως προς την εξυπηρέτησή τους, αταλάντευτα προσηλωμένοι. Οσοι έχουν αμφιβολία, δεν έχουν παρά να δουν τα αντικειμενικά δεδομένα, τα οποία καθορίζουν την κατάσταση αυτή τη στιγμή στην Τουρκία και να τα συγκρίνουν με την Ελλάδα. Στην πρώτη έχουμε μια "χάρτινη" οικονομία, με έναν πληθωρισμό που κινείται στο 90%. Η εσωτερική πολιτική σκηνή χαρακτηρίζεται από ρευστότητα και ασταθείς ισορροπίες, ανά πάσα στιγμή ευμετάβλητες. Παράλληλα, η διεξαγόμενη γενοκτονία των Κούρδων αποτελεί ανοιχτή πληγή, που πολλαπλασιάζεται, αν προστεθούν τα προβλήματα της Τουρκίας με τη Συρία, το Ιράν και τις άλλες χώρες της περιοχής. Οσο για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών, ας μη γίνει καλύτερα λόγος...

Θα έλεγε κανείς, λοιπόν, ότι το "λογικό" για τους παίκτες της σκακιέρας της Νέας Τάξης θα ήταν να ποντάρουν σε κάποιο άλλο, πιο "σταθερό και ευπαρουσίαστο άλογο", για την εξυπηρέτηση των σχεδίων τους στη Βαλκανική και την ευρύτερη περιοχή. Παρ' όλα αυτά, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι έχουν ξεκαθαρίσει ότι η Αγκυρα αποτελεί τον αγωγό για την προώθηση των επιδιώξεών τους. Αυτή είναι που εξασφαλίζει, σε τούτη τη φάση, τις γεωστρατηγικές προϋποθέσεις, για να λειτουργήσει ως "χωροφύλακας" και "επιστάτης" τους. Και αυτή στηρίζουν και θα συνεχίσουν να στηρίζουν, είτε το αναγνωρίζουν είτε όχι, οι εγχώριοι "ανταγωνιστές" τους.

Ως εκ τούτου, τα αποτελέσματα των πρωθυπουργικών περιοδειών δείχνουν ότι η πολιτική της υποτέλειας και της "βήμα προς βήμα" εθελοδουλίας αντενδείκνυται, ακόμα και όταν απώτερος στόχος σου, δεν είναι παρά να κερδίσεις λίγα "ψίχουλα", σαν αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες προς τα αφεντικά. Βέβαια, το κέρδισμα ή η απώλεια των "ψίχουλων" είναι θέμα που αφορά την ελληνική άρχουσα τάξη και τον ενδοβαλκανικό ανταγωνισμό, στον οποίο έχει εμπλέξει τη χώρα. Για τον ελληνικό λαό, το συμπέρασμα είναι άλλο, και γίνεται μάλιστα πιο εύληπτο, μέσω της αποτυχίας της πολιτικής της οσφυοκαμψίας, που ακολουθεί η ολιγαρχία και οι πολιτικοί υπάλληλοί της, απέναντι στους ιμπεριαλιστές - υποβολείς των ελληνοτουρκικών διενέξεων. Το συμπέρασμα είναι ότι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της χώρας δεν περνά μέσα από την επίκυψη στα συμφέροντα των ισχυρών, αλλά μέσα από την αντίσταση και την απειθαρχία στις επιδιώξεις τους.

***

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η ανατροπή του διεθνούς συσχετισμού δύναμης (ανατροπή για την οποία, άλλοι από τους εγχώριους επικριτές του "σιδηρού παραπετάσματος" - όπως ο Κ. Σημίτης - επιχαίρουν και άλλοι συνέβαλαν άμεσα) καθιστά ακόμα πιο δύσκολο το δρόμο της αντίστασης απέναντι στους ιμπεριαλιστές. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί ότι αυτή η πορεία αποτελεί, αντικειμενικά, μονόδρομο για την Ελλάδα. Επειδή δε, τα πράγματα είναι σήμερα πολύ πιο δύσκολα από ό,τι πριν μερικά χρόνια, γίνεται φανερό ότι αυτό το μέτωπο αντίστασης πρέπει να πατά σε ισχυρές και στέρεες βάσεις. Να πατά, δηλαδή, σε μια πολιτική που θα προωθεί τη διπλωματία της προσέγγισης των λαών, την πολιτική της αποκήρυξης των επικυρίαρχων επιδιαιτητών και θα οικοδομεί ένα εσωτερικό μέτωπο αντίστασης στα σχέδια των ισχυρών. Μια τέτοια πολιτική, που θα ενώνει τα λαϊκά στρώματα σε έναν αγώνα πάλης κατά των αρχιτεκτόνων της Νέας Τάξης, είναι φανερό ότι δεν μπορεί παρά να περνά μέσα από δρόμους που, στο εσωτερικό της χώρας, θα έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα της εξαρτημένης ολιγαρχίας.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η εξόρμηση του πρωθυπουργού στις πρωτεύουσες του εξωτερικού ολοκληρώθηκε. Οι "σύμμαχοι" και οι "εταίροι" ενημερώθηκαν. Και λοιπόν...;