Εμφανής έγινε στην πρώτη "προεκλογική" ομιλία του Αντ. Σαμαρά, στο Περιστέρι, η προσπάθειά του να δείξει φιλολαϊκό προσωπείο περνώντας ως το αντίθετο των "παλαιών" κομμάτων. Κάνοντας λοιπόν επίδειξη άκρατου λαϊκισμού προσπάθησε να πλασαριστεί ως:

Ξέχασε" όμως και εδώ κάτι σημαντικό: ότι δηλαδή ήταν ο ίδιος ο κ. Σαμαράς που είχε ψηφίσει και με τα δύο του τα χέρια τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που επιβάλλει στις, υποταγμένες στα κελεύσματα των Βρυξελλών, κυβερνήσεις τις πολιτικές συνεχούς λιτότητας. Ενέργεια για την οποία μέχρι σήμερα διαλαλεί πως κάθε άλλο παρά έχει μετανιώσει. Οτι συνεχίζει να πιέζει και να απαιτεί για πιο αυθεντική εφαρμογή της "Λευκής Βίβλου", για ολοκληρωτικό δηλαδή σμπαράλιασμα των εργασιακών δικαιωμάτων. Οτι έχει θεοποιήσει τον "ανταγωνισμό" και την "οικονομία της αγοράς" και θεωρεί πως πρέπει να αφεθούν τελείως ελεύθερες οι δυνάμεις της αγοράς να δρουν χωρίς τον παραμικρό κρατικό έλεγχο. Πώς να τα "θυμηθεί" όμως όλα αυτά χωρίς να κινδυνεύσει να αποκαλυφθεί ακόμα και στο φανατικότερο οπαδό της Πολιτικής Ανοιξης σαν ένας φτηνός δημαγωγός και δίγλωσσος πολιτικός, ίδιος σαν όλους αυτούς των "παλαιών" κομμάτων που τόσο έντονα καταγγέλλει;

Να προχωρήσει το σταματημένο ρολόι της ιστορίας υποσχέθηκε στο Περιστέρι ο κ. Σαμαράς. Ναι κ. Σαμαρά, θα προχωρήσει. Ούτε "παλαιοκομματικά", ούτε "υπερβατικά" εμπόδια είναι σε θέση να το σταματήσουν. Οι εργαζόμενοι που θα βάλουν πλάτη γι' αυτό το προχώρημα, αργά ή γρήγορα θα το επιβεβαιώσουν.