- "Με την εκλογή της κυβέρνησης Σημίτη, οι προσδοκίες του επιχειρηματικού κόσμου ήταν πολύ θετικές. Στην πορεία, όμως, των τριών μηνών, έχουμε μια κάμψη των προσδοκιών αυτών, που φαίνεται και στο Χρηματιστήριο. Πώς εκτιμάτε την κατάσταση;".

Γ. Παπαντωνίου: "Η εκτίμησή μου είναι ότι ο Κ. Σημίτης έχει δικαιώσει τις προσδοκίες όσων τον στήριξαν να γίνει πρωθυπουργός. Από την άλλη πλευρά όμως, η απόδοση της κυβέρνησης περιορίζεται από το κακό πολιτικό κλίμα...". Από τη συνέντευξη του υπουργού Εθνικής Οικονομίας στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ της περασμένης Δευτέρας.

Μπορεί οι εσωκομματικοί αντίπαλοι να κερδίζουν επιμέρους μάχες στον πόλεμο της διαδοχής και της κυριαρχίας στο κυβερνών κόμμα - όπως η απόφαση της ΚΕ για την εκλογή του αντιπροέδρου, η εκλογή γραμματέα της ΚΟ - αλλά ο Κ. Σημίτης είναι στοχοπροσηλωμένος στο να κερδίσει τον πόλεμο: Να κυριαρχήσει πλήρως στο ΠΑΣΟΚ.

Προφανώς, ο πρωθυπουργός έχει πολύ καλά συνειδητοποιήσει το ελάχιστο: Οτι οι ηγεσίες των κομμάτων εξουσίας δεν εκλέγονται στα συνέδρια. Εκεί, απλά, επικυρώνονται προειλημμένες αποφάσεις και τετελεσμένα.

Με δεδομένη αυτή τη διαπίστωση, είναι φανερό ότι εργάζεται, και μάλιστα πυρετωδώς, για την επίτευξη του στρατηγικού στόχου του.

Τι κάνει, σε ποια κατεύθυνση κινείται;

Βασικά, έχει αφιερωθεί με ιδιαίτερη επιμέλεια στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων αφεντικών, στα οποία έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για κυριαρχία στο ΠΑΣΟΚ. Αυτός είναι ο δρόμος που κινείται για την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ.

Το έργο που έχει παράγει η κυβέρνηση Σημίτη σε αυτή την κατεύθυνση, παρά το μικρό σχετικά διάστημα διακυβέρνησης, είναι ομολογουμένως πλούσιο. Ετσι, για να περιοριστούμε στα πλέον πρόσφατα παραδείγματα, πρέπει να αναφερθεί η παραγραφή χρεών, ύψους τουλάχιστον 200 δισ., στις εταιρίες πετρελαιοειδών των Βαρδινογιάννηδων και του Λάτση, η εξουδετέρωση και αχρήστευση του ημίμετρου για την ονομαστικοποίηση των μετοχών, η διατήρηση του σημερινού "αμαρτωλού" καθεστώτος για τις προμήθειες του δημοσίου και τα μεγάλα έργα, η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, στις οποίες πρόκειται να περιληφθούν και θυγατρικές τραπεζών, η ΔΕΠ κ.ο.κ.

Ομως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της κυβέρνησης Σημίτη, οι εκπρόσωποι της οικονομικής ολιγαρχίας (ηγεσία ΣΕΒ, ΕΒΕΑ κ.ά.) έχουν αφήσει υπονοούμενα για την αποτελεσματικότητα και τους ρυθμούς προώθησης των κυβερνητικών επιλογών, ενώ παράλληλα έχουν κάνει λόγο για "προσδοκίες, που δε δικαιώνονται" από την κυβέρνηση, προφανώς για να αυξήσουν τις πιέσεις. Μάλιστα, αντέδρασαν έντονα στην επιδοματική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση στους δημόσιους υπάλληλους, ενώ αποκρούουν μετά βδελυγμίας κάθε σκέψη για αυξήσεις στους χαμηλοσυνταξιούχους. Οι εκπρόσωποι των εργοδοτών "εκφράζουν φόβους" ότι η κυβέρνηση υπονομεύει την εισοδηματική πολιτική.

Ο πρωθυπουργός έσπευσε προχτές στην ετήσια ΓΣ του ΣΕΒ και διαβεβαίωσε τους εργοδότες ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τους στόχους του προγράμματος "σύγκλισης". "Πρέπει να προσέξουμε, είπε, και να μην παγιδευτούμε στην πίεση για εγκατάλειψη του προγράμματος και επανεμφάνιση των αποτυχημένων συνταγών του παρελθόντος προς πάσα κατεύθυνση".

Η ηγεσία του ΣΕΒ φάνηκε να "κάμπτεται"! Είναι χαρακτηριστική η δήλωση στο "Ρ" του προέδρου του ΣΕΒ Α. Κανελλόπουλου: "Δεν πιστεύω σε υποσχέσεις, αλλά σε έργα και συνεπώς αυτό που λείπει είναι ισχυρή πολιτική βούληση και αυτό περιμένουμε, πιθανώς μετά το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ".Είναι εμφανές ότι προεξοφλούν πως μετά το Συνέδριο, μέχρι το οποίο δίνουν μια περίοδο χάριτος, ο Κ. Σημίτης θα έχει μάλλον περισσότερο "λυμένα τα χέρια του" και θα είναι πιο ισχυρός...

Η αλήθεια είναι ότι το "κακό κλίμα", που επικαλείται ο Γ. Παπαντωνίου, και η εσωκομματική διαμάχη δε δημιουργούν κανένα πρόβλημα στον Κ. Σημίτη να προωθήσει το "θεάρεστο έργο" υπέρ των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων, αφού στην ίδια κατεύθυνση κινούνται παράλληλα και οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του. Επιδιώκουν, δηλαδή, και αυτοί να εξασφαλίσουν την εύνοια και το χρίσμα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Ποιον από τους υποψηφίους θα επιλέξουν τα μεγάλα αφεντικά; Μάλλον και τους δύο. Η λύση, δηλαδή, που φαίνεται να ευνοούν είναι υπέρ της διατήρησης της ενότητας του ΠΑΣΟΚ, χάρη του γενικότερου συμφέροντος του πολιτικού συστήματος. Για τη θέση του διαδόχου προαλείφουν τον Κ. Σημίτη, αλλά προβλέπεται θέση και για τους υπόλοιπους, στα πλαίσια μιας κατανομής ρόλων στο ηγετικό σχήμα. Το τελευταίο, εξάλλου, επιδιώκουν και οι αντίπαλοι του Κ. Σημίτη.

Τα περιθώρια για εκπλήξεις είναι μάλλον ελάχιστα, αλλά δεν έχουν αποκλειστεί...

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ