Η "εκστρατεία", για το λεγόμενο ασφαλιστικό πρόβλημα άρχισε από την πρώτη στιγμή, που η κυβέρνηση αποφάσισε να υλοποιήσει συστηματικά τις επιταγές των Βρυξελλών. Ο λαός, οι εργαζόμενοι, η "κοινή γνώμη", πρέπει να συναινέσουν, να δεχτούν και να υπερθεματίσουν για τις αλλαγές, όσο δυσάρεστες και αν αποδειχτούν για τις εργασιακές σχέσεις, τις συλλογικές συμβάσεις, το ίδιο το ασφαλιστικό σύστημα. Οι καιροί απαιτούν κινδυνολογία και λήθη. Γι' αυτό και δε γίνεται πλέον λόγος για τα 40 χρόνια που οι κυβερνήσεις καταλήστευσαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, με τα γνωστά "θαλασσοδάνεια", ούτε για το γεγονός ότι αξιοποιούσαν και αξιοποιούν την περιουσία των Ταμείων, για να ασκήσουν "κοινωνική πολιτική", ούτε για την προ μηνών "έφοδο" της κυβέρνησης στα αποθεματικά των Ταμείων, προκειμένου να καλύψει τα ελλείμματα του δημοσίου.

Γίνεται όμως λόγος, κυρίως το τελευταίο διάστημα, για την τεράστια περιουσία των ασφαλιστικών οργανισμών και τη δυνατότητα που δίνει στα Ταμεία να σταθούν μόνα τους στα "πόδια" τους. Η κυβέρνηση έχει αναλάβει να προμηθεύει τον Τύπο με διάφορα σενάρια λιγότερο ή περισσότερο "επικίνδυνα" για τα δικαιώματα των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων. Ο Τύπος ανέλαβε να τα προβάλει με τον κατάλληλο τρόπο, αποφεύγοντας να αποκαλύψει και να θίξει την ουσία αυτής της πολιτικής. Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δέχονται βομβαρδισμό. Διαμορφώνεται έτσι ένα σκηνικό, όπου οι περιστάσεις απαιτούν "γενναίες" πρωτοβουλίες και η κυβέρνηση εμφανίζεται έτοιμη να αναλάβει τις "ευθύνες" της, εκμεταλλευόμενη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την τεράστια περιουσία των ασφαλιστικών οργανισμών. Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση αναλαμβάνει "εθελοντικά" να λεηλατήσει ακόμα μια φορά τα χρήματα των ασφαλισμένων!

Σύμφωνα με τον κοινωνικό προϋπολογισμό του 1997, η περιουσία των Ταμείων αγγίζει τα τρία τρισ. δραχμές. Ενα πραγματικά μεγάλο ποσό που αφορά καταθέσεις, ακίνητα, μετοχές, χρεόγραφα. Λίγο καιρό πριν, ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Μ. Παπαϊωάννου, στην έναρξη του "κοινωνικού διαλόγου" για το ασφαλιστικό, είχε επισημάνει ότι η συζήτηση θα γίνει και για την αξιοποίηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας των Ταμείων. Δημοσιεύματα αναφέρονται σε συγκεκριμένα σχέδια της κυβέρνησης για την αξιοποίηση αυτής της περιουσίας που κινδυνεύει να πάει "χαμένη", αλλά και στο ότι δεν μπορεί (η κυβέρνηση) να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των Ταμείων για ενίσχυση. Ο υπουργός πολλές φορές έχει επισημάνει τον κίνδυνο για την οικονομική επιβίωση των Ταμείων, που δεν τον θεωρεί άμεσο αλλά κοντινό παρ' όλα αυτά.

Τρεις εμφανίζονται να είναι οι κατευθύνσεις που μελετά η κυβέρνηση για το θέμα. Η αναθεώρηση των μισθώσεων των ακινήτων που ανήκουν στους οργανισμούς. Η στέγαση υπηρεσιών τους σε ιδιόκτητα κτίρια που σήμερα δεν αξιοποιούνται. Η εξέταση της πώλησης ακινήτων που δεν αποδίδουν. Φιλοκυβερνητικοί παράγοντες έχουν αναλάβει αρκετά πριν, να καλλιεργήσουν την αντίληψη για ένα νέο τρόπο αξιοποίησης αυτής της περιουσίας. Εναν τέτοιο τρόπο που να "αποδίδει" περισσότερο χρηματοοικονομικά, αγνοώντας την ξεπερασμένη τακτική της αποταμίευσης, (ενώ έντεχνα αποφεύγεται η αναφορά στο 1 τρισ. δραχμές που οφείλεται στο ΙΚΑ). Αναφορές γίνονται στη μικρή απόδοση των καταθέσεων. Το ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας φαντάζει σωτήριο. Μπροστά σε αυτή την τεράστια εκστρατεία αποπροσανατολισμού και καταλήστευσης ο αγωνιστικός ξεσηκωμός εργαζομένων και συνταξιούχων είναι η μόνη πιθανότητα για αποτροπή μιας ακόμα λεηλασίας.