Η οικοδόμηση ενός ρωμαλέου και μαχητικού Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού - Δημοκρατικού Μετώπου, στην προοπτική του σοσιαλισμού,ήταν το θέμα που κυριάρχησε στις εργασίες του 15ου Συνεδρίου και αναδείχτηκε από τις αποφάσεις του σε άμεσο πολιτικό στόχο του Κόμματος.

"Βεβαίως, η βάση του Μετώπου πρέπει να είναι τα προβλήματα. Αυτό είναι το Α και το Ω... Ο,τι συγκινεί το λαό μας είναι μεγάλο πρόβλημα. Θα ξεκινάμε απ' αυτό που βλέπει και νιώθει ο λαός, αλλά πρέπει και να διαμορφώνει συνείδηση και με τη δική μας παρέμβαση",υπογράμμισε στο κλείσιμο των εργασιών του πρώτου θέματος η ΓΓ της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.Και είναι, ακριβώς, τα πολλά και συνεχώς οξυνόμενα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα του λαού και της χώρας, η αντικειμενική βάση της αναγκαιότητας, αλλά και της ρεαλιστικότητας του Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού -Δημοκρατικού Μετώπου. Τα προβλήματα, που ζητούν επιτακτικά τη λύση τους και φέρνουν στις ίδιες γραμμές του αγώνα τον εργάτη με τον αγρότη και τον επαγγελματία, με το νέο και τη νέα. Τα προβλήματα, που μπορεί να έχουν - και έχουν - χίλιες δυο μορφές έκφρασης, αλλά έχουν κοινές ρίζες και αιτίες, στις φιλομονοπωλιακές πολιτικές των κυβερνήσεων του δικομματισμού, τη βαριά και συνεχώς ενισχυόμενη εκμετάλλευση και ενσωμάτωση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τον ιμπεριαλισμό γενικότερα, την ασυδοσία του μεγάλου, ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Η ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων για τα καυτά προβλήματά τους, η ανάδειξη των βαθύτερων αιτιών τους και η προβολή αιτημάτων αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού χαρακτήρα και περιεχόμενου, η καλλιέργεια και η ενίσχυση της λαϊκής αλληλεγγύης και της συμπαράταξης των διάφορων κοινωνικών ομάδων και στρωμάτων είναι βασικοί δρόμοι για την οικοδόμηση του Μετώπου. Μέσα στους αγώνες - πρώτα και κύρια - οι εργαζόμενοι θα καταλαβαίνουν και θα συνειδητοποιούν τη φιλομονοπωλιακή και αδιέξοδη πολιτική των εκπροσώπων του δικομματισμού, αλλά και των υπόλοιπων κομμάτων, που κρύβουν τις εγκλωβισμένες στα πλαίσια του κατεστημένου πολιτικές τους, με γενικόλογες και αοριστολόγους, δήθεν φιλολαϊκές διακηρύξεις και υποσχέσεις. Μέσα στους αγώνες θα καταλαβαίνουν και θα συνειδητοποιούν οι εργαζόμενοι την ανάγκη της ριζικής αλλαγής του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων, της αποφασιστικής και ολόπλευρης ενίσχυσης του ΚΚΕ. Την ανάγκη της ανάδειξης του Μετώπου σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων και καθοριστικού παράγοντα της διαμόρφωσης της πορείας και των πραγμάτων της χώρας. Μέσα στις αναπόφευκτες ταξικές αναμετρήσεις, με την ολιγαρχία του πλούτου και τους διάφορους μηχανισμούς της, θα δυναμώνει και θα ωριμάζει, θα συνειδητοποιεί την επιτακτική ανάγκη της συνολικής ρήξης με τον ιμπεριαλισμό και το καπιταλιστικό σύστημα.

"Το Αντιιμπεριαλιστικό - Αντιμονοπωλιακό - Δημοκρατικό Μέτωπο δε θα είναι μια απλή προέκταση των συνδικαλιστικών αγώνων, σημείωσε στην ίδια ομιλία η Αλέκα Παπαρήγα. Η συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων έχει δυσκολίες. Και μεις καλούμαστε, σαν ηγετική και πρωτοπόρα δύναμη, να λύνουμε ζητήματα... Την πρώτη ευθύνη την έχει η εργατική τάξη, αυτή θα αποδείξει τον ηγετικό της ρόλο και την ικανότητά της να υπερασπίζεται και να αντιπροσωπεύει - όχι με την έννοια να υποκαθιστά - τα συμφέροντα και των άλλων στρωμάτων".Αναφερόμενη, δε στο ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα της σύνδεσης της τακτικής του Κόμματος με τη στρατηγική και, μάλιστα, με τέτοιο τρόπο που η πρώτη να υπηρετεί τη δεύτερη, υπογράμμισε: "Μέσα από το Πρόγραμμα δεν εξασφαλίζουμε αυτόματα την ικανότητα, σε κάθε φάση και σε όλη την πορεία του Κόμματος, να συνδέουμε κυριολεκτικά την τακτική με τη στρατηγική. Είναι ένα σύνθετο ζήτημα. Φραστικά, τα λύνουμε. Λέμε, για τη διαλεκτική σχέση, αλλά στην πράξη απαιτεί περίσσια ικανότητα και ωριμότητα... Ο τρόπος που σχετίζονται δεν είναι ο ίδιος πάντα. Αλλιώς θα γίνεται σε συνθήκες απότομης και μεγάλης ανόδου του κινήματος και με άλλο τρόπο σε φάση στασιμότητας, προσωρινής υποχώρησης. Η θέση για Αντιιμπεριαλιστικό - Αντιμονοπωλιακό - Δημοκρατικό Μέτωπο εκφράζει τη διαλεκτική σχέση τακτικής και στρατηγικής. Πάντα θα ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποσπάται η τακτική από τη στρατηγική είτε το αντίθετο, να ταυτίζεται. Θέλει ικανότητα και επαγρύπνηση. Είναι σημείο - κλειδί. Δεν το λύνουμε, όμως, μιλώντας συνέχεια για τον κίνδυνο λαθών. Το θέμα είναι να έχουμε σωστό Πρόγραμμα, να παρακολουθεί τις εξελίξεις, καθιστώντας το Κόμμα ισχυρό, δεμένο με το λαό".