Η υψηλή θέση που σήμερα κατέχει η υπουργός Ανάπτυξης στην κομματική ιεραρχία - είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, του Εκτελεστικού Γραφείου και της Πολιτικής Γραμματείας - αλλά και η στενή πολιτική της σχέση με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη δεν αφήνουν αμφιβολίες για τη σύμφωνη γνώμη - αν όχι την προτροπή - του σ' αυτή την ενέργεια. Οφείλουμε δηλαδή να εκτιμήσουμε πως δεν πρόκειται για επιθυμία ενός στελέχους, αλλά για κυρίαρχη επιλογή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, που μπαίνει στο δρόμο της υλοποίησης με αυτή τη συγκεκριμένη πρόταση.
Θέλουν λοιπόν να κουβεντιάσουν με την άλλη Αριστερά. Αφήνουμε ασχολίαστο, για την ώρα, αυτό το "άλλη", που προφανώς υπονοεί ότι και το ΠΑΣΟΚ είναι Αριστερά. Πάνω σε ποια βάση όμως θέλουν να διεξαχθεί αυτή η συζήτηση; Σε ποια πολιτική βάση; Βέβαια η κ. Παπανδρέου δε μας λέει τίποτε γι' αυτήν. Μπορούμε όμως να υποθέσουμε ότι αυτή η βάση συζήτησης δε θα έχει κεντρικό της άξονα τα κύρια σημεία της πολιτικής που σήμερα ακολουθεί η κυβέρνηση Σημίτη; Οτι δε θα πατάει πάνω στις ομόφωνες αποφάσεις του πρόσφατου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ; Οχι φυσικά. Θα ήταν άλλωστε τεράστια αυταπάτη να πιστέψει κανείς ότι το κυβερνητικό κόμμα αποφάσισε ξαφνικά να διαπραγματευτεί με τις δυνάμεις της "ευρύτερης Αριστεράς" μια άλλη πολιτική, όταν ολημερίς και ολονυχτίς όλα τα στελέχη του, με πρώτο και καλύτερο τον ίδιο το πρωθυπουργό, δε χάνουν ευκαιρία να ορκίζονται στην αναγκαιότητα της απαρέγκλιτης εφαρμογής αυτής της, ήδη αποφασισμένης, πολιτικής.
***
- Για το πώς θα σταθεροποιήσουν την αμερικανοΝΑΤΟική διαιτησία σ' όλα τα προβλήματα εθνικού χαρακτήρα, υπονομεύοντας έτσι την ίδια την εθνική μας ανεξαρτησία.
- Για το πώς θα συρρικνώσουν ακόμα περισσότερο την παραγωγική βάση της χώρας, χαρίζοντας ουσιαστικά στο πολυεθνικό κεφάλαιο τα πιο κερδοφόρα, στρατηγικής σημασίας, τμήματα της εθνικής μας οικονομίας.
- Για το πώς θα στείλουν στην αγρανάπαυση τη συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών της χώρας, εφαρμόζοντας την αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, χωρίς να βγάζουν ούτε κιχ αντίστασης.
- Για το πώς θα "συμπιέσουν ακόμη περισσότερο το κόστος εργασίας" - έτσι ονομάζουν την ουσιαστική μείωση μισθών και συντάξεων, την απαλλαγή των εργοδοτών από ασφαλιστικές υποχρεώσεις, τη μείωση των θέσεων εργασίας, το ελαστικό ωράριο κτλ. - ώστε να γίνουν "ανταγωνιστικές" οι επιχειρήσεις και να προκόψουν οι επιχειρηματίες.
- Για το πώς θα ανακαλύψουν νέους δρόμους για να βομβαρδίζουν με φόρους τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, να απομυζούν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι από το - κατά γενική ομολογία ασθενικό - βαλάντιό τους.
- Για το πώς θα συγχρονιστούν στις υποκλίσεις, στις εντολές των Βρυξελλών και στην απρόσκοπτη υλοποίησή τους.
- Για το πώς θα συμβάλουν, σε τελευταία ανάλυση, στη μακροημέρευση του καπιταλισμού στην Ελλάδα, στη συνέχιση - παρά την αγιάτρευτη κρίση του - της απόλυτης κυριαρχίας του.
***
Η Αριστερά και οι αριστεροί δεν έχουν θέση σε έναν τέτοιο διάλογο και ΔΕ ΘΑ ΠΑΝΕ.Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μπορεί φυσικά να βαφτίσει αριστερούς - και άρα να υπερηφανευτεί ότι κάνει διάλογο με την Αριστερά - κάποιους "πρώην" αριστερούς. Ακόμα μπορεί να βαφτίσει αριστερούς κάποιους που ούτε με το κιάλι δεν έχουν δει την Αριστερά και τους αγώνες της και να ζητωκραυγάσει για το διάλογο που κάνει μαζί τους. Ετσι και αλλιώς όμως θα παραμένει αναμφισβήτητο το γεγονός ότι όλοι αυτοί ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ. Απλά, για να γευτούν κάποιο ξεροκόμματο από τη φραντζόλα της εξουσίας, χρειάζεται σήμερα να βάλουν αριστερό μανδύα. Και τον βάζουν. Με την ίδια ευκολία που θα τον βγάλουν, αν αργότερα οι συνθήκες διεκδίκησης του ίδιου ξεροκόμματου το απαιτήσουν.
Βασίλης ΑΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
Θα ήταν άλλωστε τεράστια αυταπάτη να πιστέψει κανείς ότι το κυβερνητικό κόμμα αποφάσισε ξαφνικά να διαπραγματευτεί με τις δυνάμεις της "ευρύτερης Αριστεράς" μια άλλη πολιτική, όταν ολημερίς και ολονυχτίς όλα τα στελέχη του, με πρώτο και καλύτερο τον ίδιο το πρωθυπουργό, δε χάνουν ευκαιρία να ορκίζονται στην αναγκαιότητα της απαρέγκλιτης εφαρμογής αυτής της, ήδη αποφασισμένης, πολιτικής. Θέλουν λοιπόν να κουβεντιάσουν με την Αριστερά στη βάση της πολιτικής που εφαρμόζουν