"Μετά την απομάκρυνση από το ταμείον, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται", γραφόταν παλιότερα πίσω από τις καρέκλες των "εισπρακτόρων". Επρόκειτο ουσιαστικά για υπόμνηση της ευθύνης του καταβάλλοντα να είναι προσεκτικός στις δοσοληψίες του με τον ταμία, γιατί αλλιώς θα χάσει και τα ρέστα.... Παράλληλα, η υπόμνηση για τη μη αναγνώριση λάθους συνιστούσε εν δυνάμει και απειλή, που θα μπορούσε να διατυπωθεί ως εξής: "Εφόσον συνέβαλες στο λάθος και το αποδέχτηκες, είσαι συνυπεύθυνος και υπόλογος". Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης -"εκσυγχρονιστής" ων - αποφάσισε να ...εμπλουτίσει την πολιτική με τα παραπάνω συναλλακτικά ήθη, αλλά και να τα προεκτείνει. Δηλαδή, με βάση τη φιλοσοφία που ανέπτυξε χτες στην ΚΕ του κόμματός του, ο ελληνικός λαός όχι μόνο πρέπει να τον ψηφίσει. Οχι μόνο πρέπει αγόγγυστα να υπομείνει τις συνέπειες αυτής της επιλογής, αλλά και κάτι παραπάνω: Απαιτείται, χωρίς"υπεκφυγές", όπως είπε, να αναλάβει το βάρος για την προώθηση της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ!

Αυτή η αντίληψη περί "υπευθυνότητας" στην πολιτική συμπεριφορά είναι πρωτοφανής. Το να έρχεται κάποιος πρωθυπουργός και να απειλεί τους ψηφοφόρους του ότι δε θα τους επιτρέψει να "βγάλουν την ουρά τους απέξω" αργότερα - όταν δηλαδή η ψήφος που του παραχώρησαν θα πέφτει σαν κεραμίδα στο κεφάλι τους - τι άλλο από αυταρχισμό και κυνισμό του τύπου "ήθελές τα και παθές τα" αποπνέει; Οταν ο Κ. Σημίτης αρχίζει να εκβιάζει τον ελληνικό λαό με το "καλημέρα" της προεκλογικής περιόδου, τότε τι θα τον εμποδίσει αργότερα, μετά από κάθε αντιλαϊκό μέτρο που θα παίρνει, να "καταδίδει" ως υπεύθυνους εκείνους που τον ψήφισαν;

Θα το ξαναπούμε: Πρόκειται για κυνισμό πρώτου μεγέθους. Πρόκειται για μια τακτική, που, κάνοντας μόνιμη επίκληση στην "αξιοπιστία" της και που περιφερόμενη με τον κομπασμό ότι χρησιμοποιεί τη "γλώσσα της αλήθειας", επιχειρεί να καταστήσει τις ομολογίες για τον επερχόμενο αντιλαϊκό κατήφορο συμβόλαιο συνυπευθυνότητας του εργάτη, του αγρότη, του άνεργου, του νέου. Οσων, δηλαδή, θα πιαστούν στα πλοκάμια της "εκσυγχρονισμένης" αυθάδειας. Πρόκειται, τελικά, για μια συμπεριφορά και μια προεκλογική πλατφόρμα, που αρμόζει απόλυτα στο είδος και το μέγεθος της μετεκλογικής λαίλαπας, που, ήδη, προγραμματίζεται να σαρώσει κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης. Οσο για το γεγονός ότι οι προθέσεις των κυβερνώντων διαφημίζονται από σήμερα, δεν οφείλεται βέβαια στην εκτίμηση που τρέφουν προς την αλήθεια. Εξηγείται με βάση το απόλυτο, χειροπόδαρο δέσιμό τους στα κέντρα της ολιγαρχίας, που δεν τους επιτρέπουν πλέον ούτε αμυδρή φραστική παρέκκλιση από τις εντολές τους.