Χώρο για να τον αλώσουν ζητούσαν ο Πήτερ Χολ και το "Βασιλικό Θέατρο" της Αγγλίας και τον βρήκαν. Κατέφτασαν στην Επίδαυρο με προκλητικές απαιτήσεις από τον ΕΟΤ, στις οποίες υπέκυψε η κυβέρνηση κατ'αρχήν διά της υπουργού Ανάπτυξης, που "ευαγγελίζεται" την ιδιωτικοποίηση του ΕΟΤ και των κρατικών φεστιβάλ.Το χειρότερο όμως είναι ότι υπέκυψε ο - να πούμε κατ'ευφημισμόν; - υπουργός Πολιτισμού, Σταύρος Μπένος, ο οποίος με ένα τηλεφώνημα επέτρεψε στο Βασιλικό Θέατρο της Αγγλίας να δόσει παράσταση παρά τις συνεχείς παρατυπίες εις βάρος του αρχαίου θεάτρου.

Μέχρι χθες το απόγευμα το κλίμα στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου ήταν τεταμένο, ύστερα από τη δικαιολογημένη άρνηση της Εφορείας Αρχαιοτήτων να επιτρέψει στον Πήτερ Χωλ να ανάψει φωτιές μέσα στη σκηνή, χάριν της παράστασης. Ηδη το είχε κάνει στην προχθεσινή γενική πρόβα, ανάβοντας φωτιές μέσα σε βαρέλια (!), αγνοώντας προκλητικά τόσο την ελληνική νομοθεσία όσο και το ιδιαίτερο συμφωνητικό με τον ΕΟΤ.

Αλλά η ιστορία των ελληνικών υποχωρήσεων άρχισε από τη στιγμή που ο Πητερ Χωλ "απείλησε" ότι θα ματαιώσει την παράσταση. Φανερά ηθελημένα τα πράγματα εξωθήθηκαν στα άκρα με την ανοχή του ΕΟΤ, με τον ίδιο τρόπο που οδηγήθηκαν παλαιότερα στην εξαθλίωση οι κρατικές σκηνές πριν γίνουν Ιδιωτικού Δικαίου...

Αν και η Αρχαιολογική Υπηρεσία επέμενε στην απόφασή της να μην επιτρέψει κανενός είδους εύφλεκτο υλικό παρά τις δήθεν "απειλές", επενέβη ο ΕΟΤ. Μονο που δεν επενέβη για να τηρηθούν οι όροι. Αντί να υπερασπιστεί κατηγορηματικά το μνημείο, τον αρχαιολογικό χώρο και το περιβάλλον αφού διέταξε να ανοίξουν κανονικά οι πόρτες για το κοινό. Στην πραγματικότητα, άφησε στο έλεος της τύχης το μνημείο και εκτεθειμένους - απέναντι στο κοινό που ταξίδεψε μέχρι την Επίδαυρο για να δει την παράσταση - τους αρχαιολόγους. Αυτή ήταν η πρώτη πράξη. Η δεύτερη παίχτηκε με πρωταγωνιστή τον υπουργό Πολιτισμού Σταύρο Μπένο, ο οποίος κάνοντας κακή χρήση της ιδιότητάς του, επέτρεψε να χρησιμοποιηθεί η φωτιά αλλά... όχι σε όλη τη διάρκεια της παράστασης. Ουσιαστικά είπε το "γες σερ" στο σερ Πήτερ Χώλ και τις παράλογες αξιώσεις του. Με ένα τηλεφώνημα άφησε εκτεθειμένη την Αρχαιολογική Υπηρεσία και κατέστησε την ελληνική αρχαιολογική νομοθεσία άκυρη. Σε συνομιλία που είχε, χθες, ο "Ρ" με την αρμόδια Εφορο κ. Παχύγιανη τονίστηκε κατηγορηματική ότι "Τα εύφλεκτα υλικά σε αρχαιολογικούς χώρους απαγορεύονται τόσο από το Νόμο 53/51 του 1952, όσο και από το συμφωνητικό που υπογράφουν οι θίασοι, στο οποίο αναφέρεται ρητά η μη χρήση ευφλέκτων".Οι Αγγλοι ισχυρίστηκαν ότι γνωστοποίησαν τη χρήση φωτιάς όταν υπέβαλαν τα σκηνικά, αλλά η κ. Παχύγιαννη λέει ότι "οι αρχαιολόγοι θεώρησαν προς πρόκειται για ένα θεατρικό τρυκ κι όχι για πραγματική φωτιά".

Να σημειωθεί ότι η όρεξη του αγγλικού θιάσου για να κάνει και ό,τι θέλει στο αρχαίο θέατρο, αδιαφορώντας και για την ακεραιότητα τμημάτων του και για το φυσικό περιβάλλον, ήταν σε κορυφαία επίπεδα ήδη από την άφιξή του. Ενώ κανένας ελληνικός θίασος δε ζήτησε τη μεταφορά της αναστηλωτικής σκαλωσιάς για χάρη του σκηνικού του, ο Πίτερ Χολ το απαιτεί - και το χειρότερο διά στόματος του δικού μας Διονύση Φωτόπουλου (σκηνογράφου της αγγλικής παράστασης), ο οποίος φυσικά συναινεί, και τελικά καλύπτουν τη σκαλωσιά με κλαδιά, μετά την κατηγορηματική άρνηση της αρχαιολογικής υπηρεσίας.Ενώ ο μεγάλων οικονομικών απαιτήσεων Χολ (πληρώσαμε και Αγγλους δημοσιογράφους για τη διεθνή διαφήμισή του) αποκαλεί το Φεστιβάλ "ερασιτεχνικό" και την Ελλάδα "τριτοκοσμική", ο ΕΟΤ δεν αντιδρά.

Δεν αντιδρά κι όταν οι αρχαιοφύλακες εξαναγκάζονται να μένουν στις πρόβες του αγγλικού θιάσου από τη νύχτα μέχρι τις 6 το πρωί.

Οπως και να 'χει επιβάλλεται το φεστιβάλ να παραμείνει κρατικό και με ευθύνη του ΥΠΠΟ. Ενα ΥΠΠΟ όμως αποφασιστικό στην υπεράσπιση πρώτα απ' όλα των μνημείων από όποιους κινδύνους φθορών. Ενα ΥΠΠΟ, του οποίου ο υπουργός, ακόμα και ο υπηρεσιακός, δε θα επιτρέπει την προκλητική παραβίαση των πολιτιστικών μνημείων συναινώντας στην υπέρβαση της ίδιας της νομοθεσίας. Γιατί, η ιστορία των τελευταίων χρόνων του φεστιβάλ αυτού είναι ιστορία συνεχών κακών επεμβάσεων στο χώρο και παραβιάσεων του συμφωνητικού και των όρων που θέτει το Αρχαιολογικό Συμβούλιο.Ενα Συμβούλιο, που κάθε τόσο θυμάται ότι πρέπει να προστατεύσει το αρχαίο θέατρο, μιλάει με οργίλο ύφος, αλλά... μένει στα λόγια.