Δεν έχουν περάσει παρά μόνο λίγες μέρες από την εκλογή της νέας κυβέρνησης και όμως υπάρχει μια πλούσια συγκομιδή από δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων και υπερκυβερνητικών επιτελείων - όπως του ΣΕΒ και του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών - που σηματοδοτούν μια νέα πιο άγρια επέλαση στο βιοτικό τους επίπεδο. Ολοι αυτοί, έχουν θέσει στο "μάτι του κυκλώνα" το δημόσιο, τους δημοσίους υπαλλήλους, τη δημόσια παιδεία, υγεία και κοινωνική ασφάλιση, γενικά κάθε τι δημόσιο, προς δόξαν της ιδιωτικής κερδοσκοπίας. Και η νέα κυβέρνηση, δηλώνει άμεσα, είτε έμμεσα, πως οι δημόσιοι υπάλληλοι θα συνεχίσουν να είναι πισθάγκωνα δεμένοι στον αυτόματο πιλότο του ευρωεισαγόμενου προγράμματος σύγκλισης - σύνθλιψης για τους εργαζόμενους. Ενα πρόγραμμα, που από τη μια όλο και περισσότερο συγκλίνει τα υπερκέρδη των Ελλήνων βιομηχάνων με εκείνα των Ευρωπαίων συναδέλφων τους, ενώ από την άλλη, όλο και πιο πολύ αποκλίνει το εισόδημα των εργαζόμενων από τις ανάγκες τους. Ειδικότερα για μας τους δημοσίους υπαλλήλους, ο απολογισμός είναι τρομακτικός: Οι απώλειες της αγοραστικής δύναμης των μισθών την τελευταία εξαετία αγγίζουν μέχρι και το 54%. Η πρόσθετη φορολογία και η ακρίβεια, μας οδηγούν στην εξαθλίωση. Η πολιτική ομηρία, μέσα από ένα πολυδαίδαλο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο της Δημόσιας Διοίκησης, μας μετατρέπει σε σύγχρονα res, επί το ρωμαϊκότερον...

Και όλα αυτά, μέσα στη "νέα εποχή" και στο "νέο ήθος" της εκσυγχρονιστικής κυβέρνησης. Στο όνομα του "εκσυγχρονισμού" και ποικίλων "κεντροαριστερών" παγίδων, μας ετοιμάζουν οι κυβερνώντες νέα δεινά. Ο πονοκέφαλος των οικονομικών επιτελών της κυβέρνησης - όπως γράφουν οι διάφορες εφημερίδες - είναι το πώς θα βρουν τον τρόπο να εισπράξουν από τους εργαζόμενους το ένα τρισ. δραχμές, που προβλέπει το πρόγραμμα σύγκλισης, το "οικονομικό τους σύνταγμα" όπως το ονομάζει ο προηγούμενος υπουργός Οικονομικών Αλ. Παπαδόπουλος. Στα "ψιλά" βέβαια των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων αναγράφονται οι... εύκολες λύσεις. Θα μειώσουν στο 8% την αύξηση του νέου προϋπολογισμού για μισθούς και συντάξεις, που σημαίνει εισοδηματική πολιτική γύρω στο 2% + 2%. Και αυτά τα ψίχουλα, όπως λένε, θα τα συμψηφίσουν μέσα στο λεγόμενο νέο μισθολόγιο, που σταδιακά θα εφαρμοστεί και θα μειώνει "αυξάνοντας" τους μισθούς. Θα ψηφίσουν νέο αντιασφαλιστικό νόμο που θα επιβάλει και νέα εισφορά - χαράτσι, θα υπολογίζει τις συντάξεις, όχι στο μισθό του τελευταίου μήνα υπηρεσίας αλλά στο μέσο όρο των μισθών της τριακονταπενταετίας και θα αυξάνει ακόμα παραπέρα τα όρια ηλικίας. Ετσι, όσοι καταφέρουν να φτάσουν στη σύνταξη, θα πάρουν ένα βοήθημα επαιτείας, αντί για σύνταξη!

Εκεί όμως που "βαράνε όλα τα σφυριά" των κυβερνώντων και υπερκυβερνώντων, είναι η ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ των δημοσίων υπαλλήλων. Το γράψανε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και στη Λευκή Βίβλο. "Η μονιμότητα είναι ανασταλτικός παράγοντας της παραγωγικότητας"! Στην πυρά, επομένως, η μονιμότητα! Το είπε με δικά του λόγια ο πρωθυπουργός τον Ιούνη στο "Εκόνομιστ". Το λέει ο ΣΕΒ στο υπόμνημά του προς την κυβέρνηση. Το γράψανε στις εκθέσεις τους το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ. Το συζητά σε λίγες μέρες στο Δουβλίνο η Ευρωπαϊκή Ενωση. Θέλουν, όλοι αυτοί, να μας γυρίσουν στις αλήστου μνήμης μέρες του 1890 - 1911 της Πλατείας Κλαυθμώνος! Αυτά και αυτά μας κάνουν να θεωρούμε τη λέξη "εκσυγχρονισμός", ότι είναι ευφημισμός στα χείλη των κυβερνώντων. Είναι όπως λέμε γλυκάδι το ξίδι, για να απαλύνουμε τη δυσάρεστη γεύση του.

Και ενώ συμβαίνουν τέτοια σοβαρά και φοβερά σε βάρος μας, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, δηλαδή από κοινού ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ, περί άλλα τυρβάζουν και στέλνουν παρακλητικά υπομνήματα στην κυβέρνηση, με αίτημα απλά να γίνεται διάλογος για το διάλογο και να παροπλίζεται το συνδικαλιστικό κίνημα. Ετσι γίνονται συνένοχοι της κυβέρνησης και όσων, μαζί με την κυβέρνηση, ψήφισαν και στηρίζουν την αντιλαϊκή Συνθήκη του Μάαστριχτ που εντέλλεται τέτοιες αρνητικές εξελίξεις. Οι εργαζόμενοι όμως, που πλήττονται καίρια, όχι μόνο δε θα γίνουν συνένοχοι στον εξανδραποδισμό τους, αλλά θα πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και μέσα από ένα ενιαίο μέτωπο πάλης, θα αντισταθούν στην κυβέρνηση, θα παραμερίσουν κάθε ανάχωμα των αγώνων τους και θα δώσουν αυτοί την τελική λύση.