"Δεν πρόκειται για απλό και μεμονωμένο επεισόδιο. Είναι κλιμάκωση μιας προσπάθειας, που γίνεται για να επιβληθεί επίσημα η διχοτόμηση της Κύπρου, να φύγουν από το νησί οι δυνάμεις του ΟΗΕ, να αντικατασταθούν από ΝΑΤΟική πολυεθνική δύναμη, ώστε να κάνει ανοιχτά και απροκάλυπτα κουμάντο στο νησί ο επικίνδυνος αυτός οργανισμός που τρομοκρατεί και δολοφονεί τους λαούς". Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβεται πίσω από τη νέα - τέταρτη μέσα στο 1996 - δολοφονία, στην οποία προέβησαν οι δυνάμεις κατοχής του Αττίλα. Αυτή την αλήθεια προσδιόρισε την Κυριακή με ακρίβεια, κατά την έναρξη της ομιλίας της στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Τα όπλα της Αγκυρας και των μαριονετών της στην κατεχόμενη Κύπρο, έχουν σαφή και συγκεκριμένο στόχο. Τα κορμιά των Ελληνοκυπρίων που σωριάζονται,"θυσία" στη θηριωδία των κατακτητών, αποτελούν "μέσο", για να επιτευχθεί το γενικότερο σχέδιο, που εξυφαίνουν οι υπεύθυνοι της κυπριακής τραγωδίας. Και αυτό το γενικότερο σχέδιο δεν είναι άλλο από την εντονότερη, έως απόλυτη, επικυριαρχία των ΗΠΑ στην περιοχή. Αλλωστε, οι αλλεπάλληλες κινήσεις όξυνσης του τελευταίου διαστήματος, τόσο στην Κύπρο, όσο και στο Αιγαίο, δεν είναι τυχαίες. Αποσκοπούν στη, με μαθηματική ακρίβεια, επιβολή των προϋποθέσεων, για την προώθηση της "νέας τάξης" στην περιοχή. Μια "νέα τάξη" που θέλει ξεκαθαρισμένο το τοπίο από επιμέρους προβλήματα, ώστε να ξεδιπλωθεί απρόσκοπτα και ανεμπόδιστα.

Σε αυτή την προοπτική αποβλέπει η απομάκρυνση των "αγκαθιών", που εμποδίζουν την εφαρμογή του αμερικανικών σχεδιασμών, για τη ΝΑΤΟποίηση της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής. Ενα από αυτά τα "αγκάθια" είναι το Κυπριακό που πρέπει να "κλείσει", με βάση τις προδιαγραφές των αρχιτεκτόνων της "νέας τάξης". Οσο για το τι σημαίνει "κλείσιμο" στη γλώσσα των υποβολέων και ενορχηστρωτών της τουρκικής βαρβαρότητας, δεν υπάρχει αμφιβολία. Διχοτόμηση της Κύπρου, είτε με την τυπική μορφή της "ντε γιούρε" διχοτόμησης, είτε με τη διχοτόμηση που θα "εγγυηθεί" η ΝΑΤΟική μπότα στο νησί. Αυτή είναι η "λύση" τους. Οι Αμερικανοί δε, γνωρίζουν πολύ καλά το παιχνίδι του "διαίρει και βασίλευε". Γνωρίζουν, επίσης, ότι "το αίμα χωρίζει" και μάλιστα όσο πιο νωπό είναι, τόσο πιο εύκολα περνάει η πολιτική της "μη συμβίωσης" μεταξύ των δυο κοινοτήτων στη Μεγαλόνησο. Γι' αυτό έχουν επιλέξει την τακτική της βήμα προς βήμα όξυνσης. Γι' αυτό ο Ντενκτάς διαλαλεί ξεδιάντροπα την ιαχή "βαράτε στο ψαχνό".

Οσο για την ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί... Οχι, όμως, ως "άβουλη και μοιραία". Γιατί δεν είναι "άβουλος και μοιραίος" όποιος έχει αποδεχτεί ρόλο πιονιού στη σκακιέρα της αμερικανοκρατίας. Δε δικαιούται να κάνει λόγο για τη δυσχερή θέση, στην οποία την οδηγούν οι πιέσεις των ισχυρών. Η κυβέρνηση, η οποία, διά χειλέων υπουργού Εξωτερικών, αποδέχεται την παρουσία ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Κύπρο και αντικατάσταση των κυανόκρανων δεν είναι "ανεύθυνη". Είναι υπόλογη. Υπόλογη, γιατί δεν αποκαλύπτει τους πραγματικούς υπεύθυνους του δράματος της Κύπρου, αλλά και των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Γιατί οι ανεύθυνοι λεονταρισμοί του "Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος" - που συνιστούν ουσιαστικά "όπλο" στα χέρια των "αποδιεθνοποιητών" του Κυπριακού και έδαφος εκδήλωσης ποικιλότροπων τυχοδιωκτισμών της Αγκυρας - εναλλάσσονται με την πολιτική της ανοιχτής υποταγής. Σε αυτή την υποταγή βρίσκουν "πάτημα" οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί των δολοφονιών.