Την υποταγή των εργαζομένων στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου, ζήτησε ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Μ. Παπαϊωάννου,μιλώντας επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης και ταυτόχρονα υπερηφανεύτηκε για τη δυνατότητα του ΠΑΣΟΚ να φέρνει πολύ καλύτερα αποτελέσματα από τη ΝΔ σ' αυτόν τον τομέα, προφανώς λόγω των δυνάμεων που διαθέτει στο συνδικαλιστικό κίνημα. "Η εργασιακή ειρήνη - είπε ο υπουργός - συνδέεται άρρηκτα με την αύξηση της παραγωγής, της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας.Ο μέσος αριθμός χαμένων ωρών εργασίας κατά τα έτη 1994-1995, ανήλθε μόλις σε 558.000 ανά έτος, ενώ την τριετία του 1990-1993 ανήλθε σε 8 εκατομμύρια 428 χιλιάδες ώρες ανά έτος.... Ο κοινωνικός διάλογος οδήγησε επιπλέον και στη βελτίωση των σχέσεων της εργοδοσίας και των συνδικάτων μετά το 1993".Στη συνέχεια ο Μ. Παπαϊωάννου προδιέγραψε με σαφήνεια τις προθέσεις της κυβέρνησης να τελειώνει οριστικά και αμετάκλητα με τους εργατικούς, μαζικούς, συνδικαλιστικούς αγώνες, ανατρέποντας πλήρως τα δικαιώματα των εργαζομένων, ιδιαίτερα σε ότι σχετίζεται με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις. "Είμαι, είπε, από εκείνους που πιστεύουν ότι πρέπει να ενώσουμε τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, να αυξήσουμε την παραγωγή και την παραγωγικότητα και να βρούμε δρόμους συνεννόησης και γιατί όχι και ελευθερίας στη διανομή".Δηλαδή εξήγγειλε ενότητα εργαζομένων και κεφαλαίου, που σε απλά ελληνικά σημαίνει υποταγή των εργαζομένων στο κεφάλαιο και ελευθερία στη διανομή του παραγόμενου πλούτου, δηλαδή ελευθερία των πλουσίων να γίνονται πλουσιότεροι και των φτωχών φτωχότεροι. Κατά τ' άλλα ο υπουργός Εργασίας εξήγγειλε μέτρα για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας, που, αν μη τι άλλο, όλα προβλέπουν ρυθμίσεις υπέρ των εργοδοτών, δηλαδή κίνητρα, παροχές κ. ο. κ. Ανάμεσα σ' αυτά και το μέτρο της μείωσης για δύο χρόνια των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών κατά 2%, για προσλήψεις νέων κάτω των 23 ετών ή πτυχιούχων ΑΕΙ, ΤΕΙ κάτω των 27 ετών.