ΟΔΙΚΟΣ ΑΞΟΝΑΣ ΣΤΑΥΡΟΥ - ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ

Για το χατίρι των εργολάβων...

Ξανά κολυμβήθρα του Σιλωάμ η Βουλή

Με την ομιλία του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτη ολοκληρώθηκε χτες στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή η συζήτηση της σύμβασης παραχώρησης του οδικού άξονα Σταυρού - Ελευσίνας στην κοινοπραξία "Αττική Οδός ΑΕ". Το σχετικό νομοσχέδιο αναμένεται να εισαχθεί στην Ολομέλεια της Βουλής την ερχόμενη βδομάδα.

Ο Κ. Λαλιώτης προσπάθησε να απαντήσει στις δικαιολογημένες επικρίσεις που έχουν εκφραστεί για τη σύμβαση από την αντιπολίτευση, τους μαζικούς φορείς και τους κατοίκους των δήμων όπου θα περάσει ο δρόμος.

Κατ' αρχάς είπε ότι η σύμβαση δεν έρχεται για κύρωση στη Βουλή, διότι επιθυμεί ο ίδιος να μεταφέρει τις ευθύνες του στους βουλευτές. Το επιχείρημα όμως που χρησιμοποίησε ήταν εξίσου απαράδεκτο με το ότι χρησιμοποιεί για μία ακόμα φορά το Κοινοβούλιο σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Είπε ότι πρέπει να υπάρχει απόφαση της Εθνικής Αντιπροσωπείας, διότι με τη σύμβαση εκχωρούνται δικαιώματα του κράτους, όπως η είσπραξη διοδίων σε ιδιώτες.

Αναφερόμενος στην τιμή των διοδίων, που η κοινοπραξία θα εισπράττει επί δεκαοκτώ χρόνια σαν απόσβεση των κεφαλαίων που θα καταβάλει για την κατασκευή του δρόμου, υποστήριξε ότι θα είναι σταθερή. Αμέσως μετά όμως παραδέχτηκε ότι μπορεί να αυξηθούν, αν η κοινοπραξία επιθυμεί να κάνει απόσβεση σε λιγότερα χρόνια.

Σχολιάζοντας τη διεύρυνση της κοινοπραξίας με εταιρίες που αρχικά ήταν ανταγωνίστριες για την ανάληψη του έργου, είπε ότι τούτο προβλεπόταν πριν αρχίσει ο διαγωνισμός. Ετσι όμως δημιουργούνται βάσιμες υπόνοιες ότι όλος ο διαγωνισμός πιθανά να μην ήταν διαφανής, αφού ήταν γνωστό ότι ανάδοχοι του έργου, διά της συμμετοχής τους στην κοινοπραξία που τελικά θα επιλεγεί, μπορεί να ήταν όλοι, ανεξάρτητα αν κατ' αρχάς εμφανίζονταν σαν ανταγωνιστές. Συνεπώς, οι σχετικές προσφορές (που, όπως είπε ο Κ. Λαλιώτης, διέφεραν σημαντικά μεταξύ τους) ίσως στην πραγματικότητα να μην είχαν καμία πρακτική σημασία.

Αναφερόμενος εξάλλου ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ στο κόστος κατασκευής του δρόμου, είπε ότι θα είναι σταθερό, εκτός αν υπάρξουν επιπλέον κατασκευές. Ετσι όμως άφησε ανοιχτό το παράθυρο της υπέρβασης του κόστους. Εξάλλου υπάρχει και το παράδειγμα του μετρό, που ήδη έχει σχεδόν διπλασιαστεί ο αρχικός προϋπολογισμός.