Η κατάθεση του κρατικού προϋπολογισμού, όπως όλα δείχνουν, δε θα παρατείνει απλώς την υφιστάμενη λιτότητα για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, αλλά θα την εντείνει στο έπακρο. Ηδη το έδαφος έχει προετοιμαστεί κατάλληλα. Γι' αυτά τα προβλήματα, την απεργία που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ για τις 28 Νοέμβρη, τις προοπτικές του αγώνα, συζητήσαμε με τον Δ. Αγκαβανάκη,αντιπρόεδρο της ΑΔΕΔΥ.

"Ο προϋπολογισμός, που φαίνεται να έχει διαμορφώσει τελικά η κυβέρνηση - τονίζει ο συνδικαλιστής - είναι ένας προϋπολογισμός παραπέρα λιτότητας για τους εργαζόμενους, όπως προκύπτει από δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων, αλλά και από το σχέδιο μισθολογίου για τους δημόσιους υπαλλήλους που παρουσίασε η κυβέρνηση. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του μισθολογίου είναι ότι μειώνει παραπέρα τις πραγματικές αποδοχές όλων των εργαζομένων. "Παγώνει" για δυο χρόνια τις ονομαστικές αποδοχές, με ελάχιστες εξαιρέσεις.Είναι ένα έκτρωμα που η κυβέρνηση το παρουσίασε βέβαια ως ένα ...παροχολόγιο. Δεν είναι μόνο τα οικονομικά μεγέθη του που περιέχουν κινδύνους, αλλά και η φιλοσοφία του. Μετά την ολοκλήρωσή του, από το '99, η κυβέρνηση κάνει λόγο για εισοδηματικές αυξήσεις με ένα σύστημα που θα διαφοροποιείται ανά εργαζόμενο. Μια ελάχιστη αύξηση θα μπαίνει στο βασικό μισθό και το υπόλοιπο ποσό της εισοδηματικής πολιτικής θα δίνεται με βάση την "παραγωγικότητα". Αυτή η σύνδεση ενισχύει την πολιτική ομηρία των δημοσίων υπαλλήλων.Επίσης κάνει λόγο για σύνδεση μισθολογίου με βαθμολόγιο,δηλαδή επιστροφή στο παρελθόν, όπου οι εργαζόμενοι περίμεναν ακόμα και 15 χρόνια για να πάρουν αύξηση!".

Από αυτά τα σχέδια θίγεται όμως και το αίτημα των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων,αφού - όπως σημειώνει ο Δ. Αγκαβανάκης - "η εφαρμογή του νέου μισθολογίου το εξοβελίζει για μετά το 2000..! Αυτό με τα πιο αισιόδοξα σενάρια".

Αρχικά οι εξαγγελίες των νέων μέτρων για το δημόσιο τομέα, έτσι όπως παρουσιάστηκαν και από τα μέσα ενημέρωσης, φαίνεται να μπέρδεψαν τους εργαζόμενους στο δημόσιο. "Ο κόσμος - σημειώνει ο συνομιλητής μας - μπερδεύτηκε στην αρχή από τα ποσά που παρουσιάστηκαν από τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία απέκρυψαν το ότι ουσιαστικά το μισθολόγιο σημαίνει μηδενικές αυξήσεις.Αυτό στην αρχή, γιατί μετά από περιοδείες στους χώρους δουλιάς και τη συζήτηση που έγινε κατάλαβε τι ακριβώς συμβαίνει. Γι' αυτό δεν το δέχονται, ζητάνε αγώνες, αλλά πραγματικούς αγώνες με συνέχεια και συνέπεια. Εχουν αμφιβολίες για αγώνες που γίνονται αποσπασματικά και έχουν κακή εμπειρία από αγώνες που έχει κάνει στο παρελθόν η ΑΔΕΔΥ με τέτοιο χαρακτήρα. Θέλουν να γίνει αγώνας συντονισμένος και με άλλους εργαζόμενους".

Είναι σαφές για τον αντιπρόεδρο της ΑΔΕΔΥ ότι η συμμετοχή των δημοσίων υπαλλήλων σε κινητοποιήσεις δεν εξαρτάται μόνο από τη διάθεσή τους να παλέψουν. Πάντως η απεργία στις 28 Νοέμβρη είναι μια αρχή: "Η απεργία, σημειώνει, είναι πανεργατική - πανυπαλληλική.Από μόνη της μια τέτοια κινητοποίηση αποκτά δυναμική, έχει τα χαρακτηριστικά μιας συνολικής απάντησης του εργατικού κινήματος στην αντιλαϊκή οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Μιας συνολικής απάντησης και σε όσους υπαγορεύουν στην κυβέρνηση αυτή την πολιτική, στην Ευρωπαϊκή Ενωση με τα προγράμματα σύγκλισης και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Οι εργαζόμενοι κατανοούν ότι στην ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης, ΣΕΒ, Ευρωπαϊκής Ενωσης, ολομέτωπη πρέπει να είναι και η απάντησή μας".

Μέχρι τώρα όμως η πρακτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών είναι διαφορετική, όπως τονίζει ο συνδικαλιστής, αλλά αυτό έχει επιπτώσεις: "Δικαιολογημένα οι εργαζόμενοι έχουν μια αμφιβολία απέναντι στις πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων που πρόσκεινται στην κυβέρνηση, στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, γιατί μέχρι τώρα αυτές οι ηγεσίες έκαναν κινητοποιήσεις που ήταν αποσπασματικές και οι εργαζόμενοι πιστεύουν ότι έγινε αυτό για να εκφυλιστεί το όπλο της απεργίας και να δοθεί πλάτη στην κυβέρνηση για να περάσει την πολιτική της. Αυτή είναι η πεποίθηση μεγάλης μάζας των εργαζομένων, που της δημιουργεί αναστολές στη συμμετοχή της σε αγώνες. Σήμερα ανεξάρτητα από τις προθέσεις εκφυλισμού των αγώνων από τις παρατάξεις της ΠΑΣΚ, αλλά και της ΔΑΚΕ και του ΣΥΝ, που συνέπραξαν σε αυτό, πιστεύω ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να τις ξεπεράσουν. Αυτό προϋποθέτει μαζική συμμετοχή στην απεργία και τη συγκέντρωση".

Αλλά για τη συμμετοχή απαιτούνται και στόχοι που να εκφράζουν τους εργαζόμενους. Σχετικά με αυτό, ο Δ. Αγκαβανάκης σημειώνει ότι "σήμερα έχουμε μπροστά μας τον προϋπολογισμό και την εισοδηματική πολιτική. Πρέπει να διεκδικήσουμε να καταβληθούν οι μεγάλες απώλειες εισοδήματος που είχαμε ή έστω ένα μέρος τους. Εμείς στην ΑΔΕΔΥ έχουμε προτείνει τη διεκδίκηση έστω και αυτού του 17%, που ήταν παλαιότερα θέση της πλειοψηφίας και που την "ξέχασαν". Οι διεκδικήσεις μας πρέπει να αφορούν τρία βασικά μεγέθη. Εισοδηματική πολιτική, εκδημοκρατισμό του φορολογικού συστήματος και αύξηση των κοινωνικών δαπανών.Ο εργαζόμενος δεν πείθεται, αν δεν έχει συγκεκριμένα αιτήματα. Ακόμα ιδιαίτερα σημαντικά ζητήματα είναι η υπεράσπιση της μονιμότητας και της κοινωνικής ασφάλισης. Είναι ουσιαστικά ζητήματα, που δεν μπορείς να μην τα βάλεις στο διεκδικητικό πλαίσιο, αν θέλεις να πείσεις τον εργαζόμενο ότι πραγματικά ενδιαφέρεσαι για τα σοβαρά, τα καίρια προβλήματά του. Η ΠΑΣΚ, η ΔΑΚΕ και ο ΣΥΝ μιλούν μόνο για βελτίωση του μισθολογίου. Να σημειωθεί το ότι δεν έχει παρθεί ακόμα η απόφαση για την απεργία, αφού πρέπει να επικυρωθεί από το Γενικό Συμβούλιο. Συνειδητά δηλαδή υπονομεύεται".

Ανεξάρτητα πάντως από την 24ωρη απεργία, γίνεται φανερό ότι η αντίσταση του συνδικαλιστικού κινήματος στην πολύχρονη και πολύμορφη επίθεση στους εργαζόμενους πρέπει να έχει αντίστοιχη διάρκεια και μεγαλύτερη δυναμική. Οπως υπογραμμίζει ο συνδικαλιστής, η απεργία "είναι μόνο η αρχή και προσπαθούμε να είναι μια καλή αρχή. Γι' αυτό λέμε ότι τα σωματεία και οι Ομοσπονδίες πρέπει να ενημερώσουν τους εργαζόμενους για τα χαρακτηριστικά του αγώνα. Εμείς σαν "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα" αυτό θα κάνουμε. Ολες τις δυνάμεις που έχουμε θα τις απλώσουμε στους χώρους δουλιάς για να πούμε στους εργαζόμενους ότι αυτοί έχουν το πρώτο λόγο, ότι η παρουσία τους είναι η προοπτική. Υπάρχει μια κινητικότητα. Προετοιμάζονται αγώνες, υπάρχει αναβρασμός και διαθέσεις. Αυτά είναι θετικά στοιχεία που πρέπει να αξιοποιηθούν και γι' αυτή την απεργία και για την παραπέρα κλιμάκωση των αγώνων. Αυτά τα στοιχεία θα μπορέσουν εκφραστούν μέσα από μέτωπα αγώνα. Πρέπει να υπάρξει συνέχεια στους αγώνες και πριν τον προϋπολογισμό, ώστε να επιδράσουμε σ' αυτόν, αλλά και μετά, με ένα ορατό πρόγραμμα, που θα δώσει πνοή και στους εργαζόμενους, αλλά και θα στείλει μήνυμα στην κυβέρνηση. Γι' αυτό προτείναμε 48ωρη απεργία τις μέρες συζήτησης του προϋπολογισμού. Ωστόσο, δεν κάνουμε φετίχ τις απεργίες και μια δυναμική συγκέντρωση μπορεί να έχει ανάλογο αποτέλεσμα. Ενα είναι σίγουρο, ότι ο καλύτερος διάλογος γίνεται με τους αγώνες".

Στη δημιουργία μετώπων δίνει ιδιαίτερη σημασία η "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα", σε αντίθεση με τη συνολική κατεύθυνση της συνδικαλιστικής οργάνωσης: "Η απόφαση της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ για 24ωρη απεργία και εξουσιοδότηση της Εκτελεστικής της Επιτροπής για παραπέρα κινητοποιήσεις, όπως δείχνει και η πρόσφατη εμπειρία, αποτελεί μια υπεκφυγή, για να κερδίσει χρόνο, να κοροϊδέψει τους εργαζόμενους. Το λόγο θα πρέπει να πάρουν οι Ομοσπονδίες και οι Σύλλογοι, θέτοντας συγκεκριμένο πρόγραμμα κινητοποιήσεων στους χώρους τους και συντονισμένα. Οπως είπαμε και προηγούμενα, δεχόμαστε συντονισμένη επίθεση και συντονισμένα πρέπει να απαντήσουμε. Επιδίωξη είναι η δημιουργία μετώπων δημοσίων υπαλλήλων, εργαζομένων, αλλά και άλλων φορέων και δυνάμεων πάνω στα κοινά προβλήματα. Μέτωπα σε επίπεδο δήμου, με εργατικά και δημοσιοϋπαλληλικά σωματεία και μαζικούς φορείς για τα προβλήματα του χώρου. Σε επίπεδο Ομοσπονδιών, οι οποίες αντιμετωπίζουν ίδια ή παρόμοια προβλήματα. Παράδειγμα μιας τέτοιας προσπάθειας είναι η πανεκπαιδευτική κινητοποίηση που διοργάνωσαν διάφοροι φορείς (γονείς, μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι) και η οποία θα πρέπει να έχει συνέχεια. Τα μέτωπα αυτά στόχος είναι να λειτουργήσουν σαν ρυάκια, που θα συγκλίνουν όλα μαζί σε ένα μεγάλο ποτάμι αντίστασης, που στο διάβα του θα διαλύσει τα κάθε είδους αναχώματα που στήνονται".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ