Στις 28 Νοέμβρη, με απόφαση της ΓΣΕΕ, πραγματοποιείται 24ωρη πανεργατική απεργία, ενόψει και της κατάθεσης του προϋπολογισμού, "γνήσιου τέκνου" του προγράμματος "σύγκλισης". Για την απεργία, το διεκδικητικό πλαίσιο, αλλά πολύ περισσότερο για την προοπτική του αγώνα των εργαζομένων, που ήδη έχει εκφραστεί και αναπτύσσεται σε ορισμένους κλάδους, μιλήσαμε με τον Γ. Μαυρίκο,γραμματέα της ΓΣΕΕ.

"Ολοι εκτιμούμε - σημειώνει ο Γ. Μαυρίκος - ότι ο φετινός προϋπολογισμός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ θα κινείται σε αντιλαϊκότερη κατεύθυνση από προηγούμενους προϋπολογισμούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Σ' αυτό συνηγορεί η εμμονή τους στα προγράμματα "σύγκλισης", η υποτέλεια στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η εναρμόνιση της κυβέρνησης με τις επιλογές των βιομηχάνων, του μονοπωλιακού και πολυεθνικού κεφαλαίου. Οι άξονες, όπου ο προϋπολογισμός θα κληθεί να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο, θα είναι πριν απ' όλα αυτός των κοινωνικών δαπανών.Χρόνια τώρα οι δαπάνες για την παιδεία, για την υγεία, για το περιβάλλον, για την κοινωνική ασφάλιση, για τη λαϊκή στέγη περιορίζονται συνεχώς. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα διεκδικεί και απαιτεί ικανοποίηση των αιτημάτων του στους τομείς αυτούς.

Ο δεύτερος άξονας είναι η φορολογία.Η σχέση δηλαδή άμεσων και έμμεσων φόρων, που είναι κυρίαρχο ζήτημα για μας. Η εφαρμογή του Πόθεν Εσχες χωρίς εξαιρέσεις. Η τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας. Ο συντελεστής φορολόγησης των κερδών, η αύξηση του αφορολόγητου για τους μισθωτούς, η μείωση του ΦΠΑ για είδη ευρείας λαϊκής κατανάλωσης. Η κατάργηση των φοροαπαλλαγών του μεγάλου κεφαλαίου και οι φορολογικές ελαφρύνσεις για τον κόσμο της δουλιάς, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τις κοινωνικές ομάδες με προβλήματα. Αυτός είναι ο δεύτερος άξονας που θα κριθεί ο προϋπολογισμός και μέχρι τώρα η κυβέρνηση φαίνεται πως προσανατολίζεται στην επιβολή καινούριων φόρων και στην κατάργηση κατακτήσεων των εργαζομένων, με πρόσχημα την κατάργηση δήθεν των φοροαπαλλαγών. Η κυβέρνηση φαίνεται να θεωρεί φοροαπαλλαγή το γάλα που παίρνει ο εργάτης ή τη φόρμα στην ανθυγιεινή απασχόληση".

Ο τρίτος άξονας είναι το εισόδημα.Εχουμε μακρόχρονη και παρατεταμένη λιτότητα, σε σημείο τέτοιο που η αγοραστική δύναμη του μισθού το 1996 να έχει την αντίστοιχη ισχύ που είχαν οι μισθοί το 1981.Η μέχρι τώρα στάση της κυβέρνησης, απέναντι στο ενιαίο μισθολόγιο, απέναντι στα ζητήματα του δημόσιου και ευρύτερα δημόσιου τομέα, η συμπαιγνία της με τους βιομηχάνους και η στάση της απέναντι στις συλλογικές συμβάσεις, κάνει φανερό ότι και φέτος θα κινηθεί στην τροχιά της εντεινόμενης λιτότητας, παράλληλα με το δεδομένο ότι το ΕΚΟΦΙΝ και τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν εκτιμήσει ότι η Ελλάδα θα πάει στη δεύτερη ταχύτητα, πράγμα που σημαίνει και καινούριο πρόγραμμα "σύγκλισης" μέχρι το 2002. Η άγρια λιτότητα, που θα ακολουθήσει, όχι μόνο δε θα οδηγήσει σε έξοδο από το τούνελ, αλλά θα χώσει στο πηγάδι της απόγνωσης εκατομμύρια εργαζόμενους. Πρέπει να σημειώσουμε ότι σήμερα στη χώρα μας 1,8 εκατ. άνθρωποι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, δεν καλύπτουν με τις αποδοχές τους ούτε το όριο φτώχειας".

Ομως, πέρα από τις επιπτώσεις του προϋπολογισμού, ο Γ. Μαυρίκος σημειώνει ότι οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν "και άλλα μεγάλα προβλήματα, όπως η ανεργία. Θα περιμένουμε να δούμε τι κονδύλια θα διατεθούν, αλλά δεν έχουμε αυταπάτες, γιατί ο νόμος που θέσπισε η κυβέρνηση πριν μερικούς μήνες ουσιαστικά χαρίζει εκατοντάδες δισ. δραχμές στην εργοδοσία, ενώ τα χρήματα αυτά θα έπρεπε να πάνε για την επιβίωση των ανέργων. Το πρόβλημα της ανεργίας είναι πελώριο και έχει πολύπλευρες επιπτώσεις, οικονομικές, κοινωνικές, οικογενειακές, ψυχολογικές. Σοβαρό είναι το πρόβλημα των εργασιακών σχέσεων, του ωραρίου, των επιδομάτων, της άδειας, του 8ωρου.Αυτά τα εργασιακά δικαιώματα που στην κατεύθυνση του Μάαστριχτ και της "Λευκής Βίβλου" η εργοδοσία ενθαρρημένη από την κυβερνητική πολιτική, προσπαθεί να τα ξεθεμελιώσει. Επίσης η αποβιομηχάνιση,το κλείσιμο δεκάδων εργοστασίων και επιχειρήσεων, που μετατρέπουν σε εργασιακή έρημο την παραγωγική μηχανή της χώρας και οδηγούν σε πολύπλευρη εξάρτηση, όξυνση της ανεργίας, ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Με αυτή την έννοια οι αγώνες που αναπτύσσονται στους χώρους αυτούς είναι πέρα για πέρα δίκαιοι και πιστεύω ότι μπορούν να έχουν και αποτελέσματα".

Σ' αυτούς τους αγώνες θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η 24ωρη απεργία. "Εμείς καλούμε - σημειώνει ο Γ. Μαυρίκος - όλους τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, ιδιαίτερα τη νεολαία και τις γυναίκες, να αγωνιστούν για την επιτυχία αυτής της απεργίας. Επιτυχία, για μας, σημαίνει ενημέρωση των εργαζομένων, γενικές συνελεύσεις στα σωματεία, περιοδείες, συζήτηση με κάθε εργαζόμενο, προβολή ενός πλαισίου που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εργατικής τάξης. Σημαίνει καθολική συμμετοχή στην 24ωρη απεργία, μέσα από την οποία προβάλλουμε ως βασικά αιτήματα τον τερματισμό της λιτότητας, επαναδιαπραγμάτευση της ΕΓΣΣΕ, ουσιαστικές αυξήσεις, θεσμοθέτηση γνήσιου συστήματος ΑΤΑ. Εκτιμούμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει σήμερα κατώτερο μεροκάματο κάτω από 7.000 δραχμές και μισθός κάτω από 175.000 δραχμές. Διεκδικούμε την επαναλειτουργία του ΟΑΕ, τη χάραξη κλαδικών αντιμονοπωλιακών πολιτικών για την την παραγωγική ανασυγκρότηση. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει σαφείς προτάσεις για τα θέματα της ανεργίας και της επιβίωσης των ανέργων, για τη δημοκρατική φορολογική μεταρρύθμιση, για τα θέματα των εργασιακών σχέσεων και το ωράριο, για το σύνολο των προβλημάτων που απασχολούν τους εργαζόμενους.

Πρέπει το μέτωπο της απεργίας να έχει σαφή στόχο την εργοδοσία, τους βιομηχάνους, τα ντόπια και ξένα μονοπωλιακά συμφέροντα. Την κυβέρνηση και τις πολιτικές της. Την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ντιρεκτίβες της".

Το πλαίσιο που βάζει ο γραμματέας της ΓΣΕΕ δεν είναι και αυτό που υποστηρίζει η πλειοψηφία της διοίκησής της, επειδή - όπως σημειώνει - "η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με κοινή συνένοχη στάση των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΥΝ, υιοθέτησε άλλο πλαίσιο που δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Αυτό, επειδή ο ουσιαστικός τους ρόλος έχει να κάνει με το πώς, όσο γίνεται πιο ανώδυνα, θα περάσουν οι πολιτικές που καθορίζουν οι Βρυξέλλες και εφαρμόζει η κυβέρνηση. Με αυτή την έννοια, η μαζική συμμετοχή στην απεργία θα αποκαλύψει τις ευθύνες αυτών των ηγεσιών, αυτών των παρατάξεων".

Ιδιαίτερο βάρος όμως δίνει στην κλιμάκωση του αγώνα ο Γ. Μαυρίκος: "Δεν είναι τυχαίο το ότι αμέσως μετά τις εκλογές, έχουμε μια τάση ανάπτυξης συντονισμένων αγώνων. Με δυσκολίες και καθυστερήσεις, αλλά πάντως σαν τάση υπάρχει. Εχουμε τους σημαντικούς αγώνες που ανέπτυξαν το προηγούμενο διάστημα οι συνταξιούχοι, οι οικοδόμοι, οι εργοστασιακοί εργάτες, η εκπαιδευτική κοινότητα γενικότερα, οι εργαζόμενοι της ΑΓΕΤ, μια σειρά κλάδοι και κατηγορίες εργαζομένων. Πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι σε αυτούς τους αγώνες συμμετέχουν εργαζόμενοι ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές προτιμήσεις. Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν διεργασίες στη βάση. Δείχνει επίσης ότι τα προβλήματα σήμερα γίνονται αντιληπτά από την πλειοψηφία των εργαζομένων και ότι η κυβέρνηση θα περάσει βαρύ χειμώνα.

Σαν συνέχεια αυτών των κινητοποιήσεων, η απεργία στις 28 Νοέμβρη με τη μαζική συμμετοχή, την προβολή σωστών και αγωνιστικών πλαισίων διεκδίκησης, με αγωνιστικές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, θα αποτελέσει μια ξεχωριστή στιγμή, που πρέπει να βρει συνέχεια με κλιμάκωση. Κάναμε την πρόταση στη διοίκηση και το γενικό συμβούλιο της ΓΣΕΕ, αλλά οι άλλες παρατάξεις απέρριψαν την κλιμάκωση του αγώνα. Εμείς θα επιμείνουμε και μέσα από τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος και με άλλες μορφές.

Ηδη έχω υπόψη μου ότι προγραμματίζεται πανελλαδική απεργία των οικοδόμων. Οι συνταξιούχοι κινητοποιούνται, οι εργοστασιακοί εργάτες το ίδιο. Πιστεύουμε ότι μια καλή στιγμή είναι η πρώτη μέρα συζήτησης του προϋπολογισμού στη Βουλή, όπου πρέπει σε όλη την Ελλάδα απ' άκρη σ' άκρη οι διαμαρτυρίες, οι συγκεντρώσεις, οι στάσεις εργασίας και οι αγωνιστικές δραστηριότητες να ενταθούν.

Στον αγώνα αυτό έχει μια ξεχωριστή σημασία για μας ότι υπάρχουν προϋποθέσεις για τη συγκρότηση ενός μετώπου με τους επαγγελματοβιοτέχνες, τους αγρότες, τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.Πιστεύουμε ότι χρειάζονται και προσπαθούμε να αξιοποιούμε τέτοιες συμμαχίες που μπορούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για συσπείρωση και συγκέντρωση δυνάμεων. Πρέπει να είναι καθαρό ότι η πορεία του εργατικού κινήματος στη χώρα μας είναι πορεία κοινωνικών συγκρούσεων και αγώνων. Δεν τελειώνει βέβαια με τον προϋπολογισμό η πάλη της εργατικής τάξης. Ο αγώνας θα είναι μακροχρόνιος με άμεσους και μακροπρόθεσμους στόχους που δεν θα εξαντλούνται μέσα στα όρια του εκμεταλευτικού συστήματος".

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ