Εμείς το λέγαμε και το βροντοφωνάζαμε προεκλογικά ότι τις εκλογές τις έκαναν ένα χρόνο πριν τη λήξη της κυβέρνησης, όχι για να λύσουν τα προβλήματα, αλλά με έναν και μοναδικό σκοπό, ξεγελώντας τον ελληνικό λαό να πάρουν την "εμπιστοσύνη του", για να εφαρμόσουν μία ακόμα πιο σκληρή μονόπλευρη πολιτική, γιατί έτσι επιτάσσουν οι της ΕΕ, για να πιάσουμε, λέει, τους δείκτες εκείνους, έτσι ώστε να μη χάσουμε το τρένο, τη "μεγάλη ευκαιρία" για την "ολοκλήρωση" της Ευρωπαϊκής Ενωσης με την ενοποίηση των νομισμάτων.

Και εδώ γεννιέται το ερώτημα, ανοίγοντας μία παρένθεση: ευκαιρία για ποιους; Μήπως τα ίδια δε μας έλεγαν; Για δείκτες δε μίλαγαν, όταν ένταξαν τη χώρα μας στην τότε ΕΟΚ; Μεγάλες θυσίες έλεγαν και τις επέβαλαν στον ελληνικό λαό, ώστε ...μετά την πλήρη ένταξη να τρώμε με χρυσά κουτάλια. Και αντί για παράδεισο, μας ήρθαν η πείνα, η εξαθλίωση, η καταστροφή των πάντων, από τη μια μεριά, και, από την άλλη, περισσότερο φούσκωμα του πορτοφολιού των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Θυσίες, λοιπόν, για να γίνει η ολοκλήρωση της ΕΕ και αμέσως μετά, βέβαια, να βρούνε μια άλλη δικαιολογία για να επιβάλουν περισσότερες θυσίες. Με το όραμα των "καλύτερων ημερών", που δε θα έρθουν ποτέ, με τη χώρα μας στην ΕΕ, για τον ελληνικό λαό, αλλά όλο και θα μεγαλώνουν τα κέρδη των πολυεθνικών, των τραπεζών, του μεγάλου κεφαλαίου.

Τι μας περιμένει, τώρα, εμάς τους Επαγγελματίες - Βιοτέχνες και Εμπόρους (ΕΒΕ), μετά την ψήφιση του νέου προϋπολογισμού, που καθρεφτίζει όλα τα παραπάνω; Ποια θα είναι η αντίδρασή μας στις 28 του Νοέμβρη μαζί με τους άλλους εργαζόμενους;

Οπως είναι γνωστό, οι ΕΒΕ περνάμε σήμερα τη χειρότερη κρίση στην ιστορία μας. Μια κρίση, που όλο και βαθαίνει μετά την ένταξή μας στην ΕΕ. Του λόγου το αληθές το δείχνουν παραστατικά οι δείκτες της ασφυξίας στην αγορά. Οι απλήρωτες επιταγές και τα γραμμάτια ξεπέρασαν το 1,5 τρισ. δρχ., ενώ τα μαγαζιά που θα κλείσουν για φέτος θα φτάσουν τις 60.000. Τα προβλήματα, για μας, είναι προβλήματα εξοντωτικά, προβλήματα που μας αφανίζουν, με πρώτο και κυρίαρχο αυτό του τζίρου στην αγορά, που χρόνο με το χρόνο είναι σε βάρος μας. Αποτέλεσμα της όλο και μεγαλύτερης συρρίκνωσης του μεροκάματου. Δεύτερο σοβαρότατο πρόβλημα είναι εκείνο του ωραρίου, που επιχειρούν να επιβάλουν οι πολυεθνικές και τα πολυκαταστήματα, για να αυξήσουν τα υπερκέρδη τους με την υπερεκμετάλλευση όλων των υπόλοιπων, με διεύρυνση του ωραρίου το Σάββατο μέχρι τις 8.30 το βράδυ και κατάργηση ακόμα και αυτής της αργίας της Κυριακής. Αλλα σοβαρότατα προβλήματα είναι το φορολογικό με τα "αντικειμενικά κριτήρια", η ανύπαρκτη χρηματοδότηση για τους ΕΒΕ, η πλήρης αποδέσμευση της επαγγελματικής στέγης, το ασφαλιστικό.

Προβλήματα, που εάν δε δρομολογηθούν εδώ και τώρα οι λύσεις τους, θα συνεχίσει να αφανίζεται ένα πολύ μεγάλο μέρος της μικρομεσαίας επιχείρησης. Ομως, είναι φανερό ότι δεν υπάρχει η πολιτική βούληση από την κυβέρνηση. Αντίθετα, μέσα από τον προϋπολογισμό, φαίνεται ότι μας περιμένουν πολύ χειρότερες μέρες, όπως: Δε θα υπάρξει αναθέρμανση στην αγορά, στον τζίρο, αφού συνεχίζεται η μονόπλευρη λιτότητα στα εισοδήματα των εργαζομένων, γιατί, σύμφωνα και με τον πληθωρισμό, 0% + 0% σημαίνει καμία αύξηση. Ακόμα, δεν υπάρχει καμία δέσμευση για την κατάργηση των "αντικειμενικών κριτηρίων", που με τις αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων και της εμπορικής αμοιβής σαν τεκμήριο θα αυξηθεί για το '97 η φορολογία μας από 30% μέχρι και 100%. Δεν τιμαριθμοποιούνται οι φορολογικοί συντελεστές και, βέβαια, μας περιμένουν δυσβάσταχτοι φόροι από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ετσι, λοιπόν, το '97 θα είναι πολύ χειρότερο για όλους τους ΕΒΕ είτε πράσινοι είναι, είτε κόκκινοι, είτε μπλε. Μας περιμένει, λοιπόν, η καταστροφή.

Η απάντηση και η διέξοδος σε όλα αυτά μόνο μέσα από ένα δρόμο μπορούν να βρεθούν: Μέσα από τους αγώνες. Επιτακτική ανάγκη, επομένως, να δώσουμε το αγωνιστικό "παρών", με κλείσιμο των καταστημάτων, εκεί στις επάλξεις, μαζί με τους εργαζόμενους, τους δημόσιους υπάλληλους στις 28 του μήνα.

Ομως, το αναμφισβήτητο αυτό δικαίωμα επιχειρεί να μας το στερήσει η συμπαράταξη των πράσινων και μπλε παρατάξεων, που στη συνεδρίαση του προεδρείου της ΓΣΕΒΕΕ στις 21 του μήνα δεν ενέκριναν την πρόταση της ΔΗΚΕΒΕ για κήρυξη πανελλαδικού κλεισίματος στις 28 Νοέμβρη, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια ομόφωνη απόφαση του ΔΣ της ΓΣΕΒΕΕ, αγνοώντας ακόμα την καθολική απαίτηση της βάσης του συνδικαλιστικού κινήματος γι' αυτό. Πρόκειται για μια συμπαράταξη, που τους ενώνει μην τυχόν και ξεσκεπαστούν οι πραγματικοί αίτιοι αυτής της κατάστασης στους ΕΒΕ, αλλά και στον υπόλοιπο ελληνικό λαό, δηλαδή οι γαλαζοπράσινες κυβερνητικές πολιτικές, από τη μια μεριά, και, από την άλλη, η ΕΕ και τα όργανά της. Βάζοντας συνεχώς εμπόδια με διάφορα κόλπα και τερτίπια στην επίμονη προσπάθεια των ΔΗΚΕΒιτών και των υπόλοιπων χτυπημένων από αυτές τις πολιτικές για τη δημιουργία της απαραίτητης συμμαχίας όλων των θιγόμενων. Ομως, αυτή την προσπάθεια και τα εμπόδια που επιχειρούν να βάλουν θα τα ανατρέψει η ίδια η ζωή, η ίδια η ανάγκη της αντιμετώπισης των προβλημάτων, μέσα από ένα μέτωπο πάλης των εργαζομένων, των ΕΒΕ, των αγροτών, των συνταξιούχων.

Μια πρώτη απόδειξη είναι οι μάχες, που δίνουν από κοινού για το ωράριο στο Κολωνάκι, στη Γλυφάδα, στην Κηφισιά οι εργαζόμενοι στο εμπόριο και οι Επαγγελματίες - Βιοτέχνες και Εμποροι.

Και ο ρόλος των Ομοσπονδιών μπορεί και πρέπει να είναι σημαντικός στη διοργάνωση αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Οι Ομοσπονδίες να αναλάβουν να στηρίξουν συμμαχίες με τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα για έναν κοινό αγώνα, στην κατεύθυνση της ανατροπής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, με καθορισμό αγωνιστικών κινητοποιήσεων με όποιες μορφές χρειαστεί.

* Ο Μιχάλης Διαμαντής είναι πρόεδρος της ΟΒΣΑ και μέλος του ΔΣ της ΓΣΕΒΕΕ