Τη χρονιά που πέρασε το ΚΚΕ είδε πολλές θέσεις του να επιβεβαιώνονται από τις εξελίξεις, να βρίσκουν την ανταπόκριση σε όλο και μεγαλύτερα τμήματα των εργαζομένων - γεγονός που αποτυπώθηκε και στα αποτελέσματα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων που έγιναν μέσα στο 1994 - αλλά κυρίως από τα σημάδια μιας αυξανόμενης συνειδητοποίησης για αγωνιστική διέξοδο από την κρίση που παρατείνουν οι αντιλαϊκές επιλογές του δικομματισμού και των κομμάτων - δορυφόρων του.

Σ' αυτή την προσπάθεια συσπείρωσης των ζωντανών προοδευτικών τμημάτων της κοινωνίας, το ΚΚΕ, εξοπλισμένο με τις πρόσφατες αποφάσεις της Συνόδου της ΚΕ, θα συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις. Βασική προϋπόθεση για αυτό είναι το ιδεολογικό και πολιτικό δυνάμωμα των Κομματικών Οργανώσεων, ώστε οι κομμουνιστές να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο καθήκον της πρωτοπόρας δύναμης για τη μαζική συσπείρωση, με στόχο την αντίσταση και τελικά την ανατροπή του ίδιου του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος από το λαϊκό παράγοντα κι όχι την αναπαλαίωσή του που επεξεργάζονται οι κρατούντες.

Γιατί οι κομμουνιστές και οι προοδευτικοί άνθρωποι όλοι της χώρας απένταντι στο "ρεαλισμό" του "ραγιά", που επιχειρούν κάποιοι να εισάγουν στην κοινωνία, αντιπροτείνουν τον επαναστατικό ρεαλισμό της αντίστασης και του αγώνα. Συνεχίζουν τη μάχη για ένα καλύτερο σοσιαλιστικό αύριο, γίνονται "πρόδρομοι" στην πάλη, για να βγει η ανθρωπότητα από τον καπιταλιστικό μεσαίωνα.

Ολα αυτά, μα και πολλά άλλα θέματα κουβεντιάστηκαν με τον Μάκη Μαφιλη,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στη ζωντανή και ενδιαφέρουσα συζήτηση που ακολουθεί:

|εα1|1491- Το 1994 συντελέστηκαν πολλές πολιτικές διεργασίες και ανακατατάξεις, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Δοκιμάστηκαν επίσης τα "λόγια και τα έργα" όλων των πολιτικών σχηματισμών. Κατά παράδοξο τρόπο όλοι εμφανίζουν τις θέσεις τους δικαιωμένες, χρεώνοντας λάθη και αδυναμίες στους αντιπάλους. Ποια η άποψη σας;|εα0|1490

Νομίζω ότι αυτό που δικαιώθηκε στη χρονιά που πέρασε είναι η άποψη του ΚΚΕ, ότι η εφαρμοζόμενη είτε από το ΠΑΣΟΚ είτε από τη ΝΔ πολιτική όχι μονάχα δεν πρόκειται να οδηγήσει σε επίλυση των προβλημάτων του λαού και του τόπου, αλλά θα τα οξύνει ακόμα περισσότερο. Και πιστεύουμε ότι σήμερα ακόμα και στους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος που να έχει αντίθετη γνώμη απ' αυτή τη διαπίστωση του Κόμματός μας. Νομίζουμε - χωρίς να θέλουμε "να ευλογήσουμε τα γένια μας" μ' αυτό που λέμε - ότι το ΚΚΕ δικαιώθηκε και ως προς αυτό που έλεγε πριν από τις εκλογές του 1993, ότι, δηλαδή, θα συνεχιστεί η συντηρητική πολιτική κι αν ακόμα ερχόταν - όπως και ήρθε - στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ αντί της ΝΔ. Αλλά και οι διεθνείς εξελίξεις, με τη σχεδόν απρόσκοπτη επέλαση της νέας τάξης πραγμάτων, μάλλον θα πρέπει να έχουν βάλει σε προβληματισμό πολλούς από εκείνους που μιλούσαν για "κοσμογονικές αλλαγές" μετά το 1989.

|εα1|1491- Υπάρχει από πολλούς ο αντίλογος. Υποστηρίζουν πως αυτή η δικαίωση των θέσεων του ΚΚΕ, που σημειώσατε, δε φαίνεται να μεταφράστηκε εκλογικά όσο θα έπρεπε, ότι σε τέτοιες συνθήκες το ΚΚΕ θα μπορούσε να έχει μια μεγαλύτερη αύξηση του ποσοστού του. Πώς το εξηγείτε αυτό;|εα0|1490

Δε θα συμφωνήσω ακριβώς. Η εκλογική άνοδος του ΚΚΕ εκφράστηκε και στις τρεις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή, ωστόσο ήταν μια σημαντική άνοδος. Θα ήθελα, όμως, να υπογραμμίσω και τούτο: Η απήχηση που βρίσκουν οι θέσεις του Κόμματός μας είναι πάρα πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που εκφράζουν τα εκλογικά ποσοστά.Αυτό το διαπιστώνει κανείς καθημερινά. Βέβαια, είναι άλλο πράγμα η επιβεβαίωση και η αποδοχή των θέσεών μας και άλλο πράγμα να μεταφραστεί αυτή αυτομάτως και εκατό τοις εκατό σε ψήφους. Για να υπάρξει εκλογική άνοδος του ΚΚΕ στα επίπεδα τα οποία κάποιοι υπαινίσσονται, δε φτάνει μονάχα να είναι επιθυμητή ή να βρίσκουν απήχηση οι θέσεις του. Χρειάζεται πρώτα απ' όλα ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα, το οποίο θα μπορέσει να ανατρέπει συνεχώς συσχετισμούς σε όφελος βαθιών αλλαγών στη χώρα μας.

|εα|1491- Το 1994 ήταν η πρώτη χρονιά διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, μετά τη νίκη του στις εκλογές του Οκτώβρη 1993. Ομως, μέσα στη χρονιά που πέρασε, φαίνεται ότι - σε αντίθεση με την πρώτη οκταετία του ΠΑΣΟΚ - αποσύρεται ταχύτατα η εμπιστοσύνη του κόσμου στις υποσχέσεις του κυβερνώντος κόμματος. Αν συμμερίζεστε αυτή την άποψη, τι κατά τη γνώμη σας συντέλεσε σ' αυτό;|εα0|1490

Πράγματι, έτσι συμβαίνει. Εξάλλου αυτό, σε αρκετό βαθμό, εκφράστηκε και στα πρόσφατα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, αλλά και των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Ηταν, σε μεγάλο βαθμό, αναμενόμενο γιατί η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δε βρίσκεται μονάχα σε αναντιστοιχία με μια σειρά δεσμεύσεις - θυμίζω για παράδειγμα ότι μια σειρά νομοσχέδια που είχε φέρει η ΝΔ τα είχε το ΠΑΣΟΚ καταψηφίσει - αλλά βρίσκεται σε πλήρη ταύτιση με την πολιτική της ΝΔ. Σήμερα, όταν κάποιος ακούει να μιλά στο βήμα ο κ. Εβερτ, είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει αν πρόκειται γι' αυτόν ή για τον κ. Παπανδρέου και αντίστροφα.Είναι, συνεπώς, επόμενο αυτή η πολιτική να οδηγήσει σ' αυτές τις δυσαρέσκειες, σ' αυτή την αγανάκτηση που πραγματικά υπάρχει και μέσα στις γραμμές του κυβερνώντος κόμματος.

|εα1|1491- Τη χρονιά που πέρασε έγιναν δύο εκλογικές αναμετρήσεις (ευρωεκλογές και δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές). Ποια, κατά τη γνώμη σας, ήταν τα βασικότερα μηνύματα που βγήκαν απ' αυτές τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις; |εα0|1490

Νομίζω ότι και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις - ιδιαίτερα σ' αυτήν των ευρωεκλογών - εκφράστηκε πλατιά, από μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος, η αποδοκιμασία της πολιτικής των δύο μεγάλων κομμάτων. Αυτό είναι φανερό, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι αυτή η αποδοκιμασία δε διοχετεύτηκε εξ ολοκλήρου ή στο πολύ μεγάλο μέρος της προς το ΚΚΕ, αλλά διασκορπίστηκε και προς άλλα κόμματα, τα οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στηρίζουν το δικομματικό σύστημα. Παρ' όλα αυτά, ένα σημαντικό τμήμα αυτής της λαϊκής δυσαρέσκειας προσανατολίστηκε προς την ενίσχυση των συνδυασμών που υποστήριζε το ΚΚΕ. Κι αυτό νομίζουμε ότι είναι ένα αρκετά ελπιδοφόρο γεγονός.

|εα1|1491- Υπάρχουν αρκετές εκτιμήσεις που λένε πως "οι θέσεις του ΚΚΕ για τα διάφορα προβλήματα του τόπου είναι μεν σωστές και δικαιώνονται από τη ζωή, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να κατακτήσουν πλατύτερες μάζες των εργαζομένων". Από την άλλη, οι ίδιοι μιλούν για μια αναντιστοιχία της δράσης των Κομματικών Οργανώσεων όσον αφορά την εφαρμογή των πολιτικών επεξεργασιών. Σε ποιο, άραγε, βαθμό αγγίζουν την πραγματικότητα; |εα0|1490

Ασφαλώς, δεν είναι τόσο εύκολο να προχωρήσει το ΚΚΕ όπως προχωράνε τα άλλα κόμματα. Το αντίθετο. Θα έλεγα ότι αυτό είναι για το ΚΚΕ αδύνατο. Η προώθηση του πολιτικού στόχου μιας αντιιμπεριαλιστικής κυβέρνησης τελικά δε θα είναι το αποτέλεσμα ενός βαθμιαία ανοδικού κοινοβουλευτικού δρόμου, όπως είδαμε ότι συνέβη στο παρελθόν με το ΠΑΣΟΚ ή με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Θα είναι το αποτέλεσμα ριζικής αλλαγής των συνειδήσεων της εργατικής τάξης και γενικότερα των εργαζομένων, θα είναι το αποτέλεσμα σκληρών ταξικών συγκρούσεων ενάντια σε μύριες δυσκολίες. Αυτό το γεγονός ότι, δηλαδή, είμαστε ένα τελείως διαφορετικό κόμμα, που στόχο του έχει την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, προσδιορίζει και την πάλη την οποία κάνουμε.Από αυτή την άποψη, λοιπόν, είναι σωστή η εκτίμηση που γίνεται και βεβαίως είναι ανάγκη να συνειδητοποιηθεί ακόμα περισσότερο από το σύνολο του κόσμου που υποστηρίζει το ΚΚΕ.

Το δεύτερο που ήθελα να υπογραμμίσω είναι ότι, ασφαλώς, υπάρχουν μια σειρά σοβαρές ή λιγότερο σοβαρές αδυναμίες όσον αφορά τη δράση των Κομματικών μας Οργανώσεων. Το ζήτημα που θίξαμε προηγουμένως δεν καθορίζεται, βέβαια, από αυτό το γεγονός, ωστόσο παίζει κι αυτό ένα ρόλο από την άποψη ότι μια μαζικότερη και ποιοτικά πιο ανεβασμένη δράση όλων των μελών του Κόμματος θα οδηγούσε σε καλύτερα αποτελέσματα όχι μόνο εκλογικά, αλλά κυρίως στο μέτωπο της καθημερινής πάλης.

|εα1|1491- Πρόσφατα το ΚΚΕ με την απόφαση της Συνόδου της ΚΕ κάλεσε σε συστράτευση για τη σύμπηξη μιας συμπαράταξης αντίστασης στις αντιλαϊκές επιλογές. Με δεδομένη, όμως, την υπάρχουσα κατάσταση στο μαζικό κίνημα και τους κοινωνικο - πολιτικούς συσχετισμούς, που δεν είναι και οι καλύτεροι δυνατοί, πώς βλέπετε να υλοποιείται αυτό το κάλεσμα; |εα0|1490

Η βασική διαπίστωση που έκανε η Σύνοδος της ΚΕ στις 3 και 4 Δεκέμβρη και που εκλαϊκεύτηκε με την ομιλία της ΓΓ του Κόμματός μας θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνοψίζεται στα εξής σημεία:

Η πορεία που ακολουθεί η χώρα είναι καταστροφική. Χαμένοι είναι όπως πάντα οι εργαζόμενοι, κερδισμένοι είναι όπως πάντα το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολυεθνικές. Ευθύνη γι' αυτή την κατάσταση έχουν οι πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί απ' όλα τα κόμματα, η εξάρτηση της χώρας μας, ο καπιταλιστικός χαρακτήρας της οικονομίας.Είναι φυσικό, σαν αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, να δημιουργούνται δυσαρέσκειες, αγανακτήσεις σε πλατιά λαϊκά στρώματα. Η συναίνεση, που επιχειρούν να προωθήσουν, συνυπάρχει με αντιστάσεις, συνυπάρχει με προβληματισμούς για το πώς θα βγούμε από τα σημερινά αδιέξοδα.Και ανησυχεί η άρχουσα τάξη από αυτό το γεγονός, γι' αυτό ακριβώς και σκαρφίζεται σενάρια, επιδίδεται σε μια έντονη ιδεολογική επίθεση, αξιοποιεί τα ΜΜΕ που έχει στη διάθεσή της και, επίσης, ενισχύει παραπέρα τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους.

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, λοιπόν, εμείς λέμε ότι υπάρχει διέξοδος.Υπάρχουν και οι ανάγκες της, και οι δυνατότητές της. Σήμερα, πρέπει γύρω από το ΚΚΕ να συσπειρωθούν όλες εκείνες οι λαϊκές δυνάμεις που έχουν αριστερές προοδευτικές αντιιμπεριαλιστικές διαθέσεις. Να συσπειρωθούν μαζί με το ΚΚΕ, έτσι ώστε μέσα από την ενίσχυση της ταξικής πάλης να διαμορφωθεί ένα μέτωπο των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, το οποίο θα στοχεύει στην κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας.Είναι αυτό ρεαλιστικό; Ασφαλώς, η κατάσταση του μαζικού κινήματος είναι γνωστή. Ωστόσο, νομίζουμε ότι δεν ξεκινάμε από το μηδέν.Υπάρχουν προϋποθέσεις.

Υπάρχει, κατ' αρχάς, το ίδιο το ΚΚΕ. Υπάρχει η εμπειρία που έχει συγκεντρώσει ο λαός εδώ και πολλά χρόνια μέσα από σκληρούς αγώνες.

Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι προβληματίζονται και αναζητούν δρόμους διεξόδου, που μπορούν και πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από το ΚΚΕ, όχι μόνο εκλογικά,ακόμα κι αν συμφωνούν σε επιμέρους ζητήματα και όχι με το σύνολο της πολιτικής του. Ενας αριθμός ήδη συσπειρώνεται.

Υπάρχουν ακόμα οι μαζικές οργανώσεις, παρά τα γνωστά και μεγάλα προβλήματα που έχουν, στις οποίες, με βάθρο τα πρωτοβάθμια σωματεία, είναι άμεσα δυνατό να επιτευχθούν συσπειρώσεις σε βασικά μέτωπα πάλης (ιδιωτικοποιήσεις, λιτότητα, ανεργία, ειρήνη κ. ά.).

Αυτά τα στοιχεία είναι αρκετά για να ξεκινήσουμε, είναι αρκετά για να διαμορφωθεί αυτό το μέτωπο στο οποίο στοχεύουμε.

|εα1|1491- Στην απόφαση της Συνόδου της ΚΕ γίνεται λόγος για την "ενίσχυση της επιτελικής δραστηριότητας της ΚΕ, της ποιότητας καθοδήγησης και ελέγχου", σημειώνονται καθυστερήσεις στην ιδεολογική δουλιά και το ιδεολογικό μέτωπο, υπάρχουν αναφορές για μια σειρά προβλημάτων οργανωτικής φύσης. Να συμπεράνει κανείς ότι, πέρα από τους εξωγενείς παράγοντες, υπάρχουν και εσωτερικές αδυναμίες, που δεν άφησαν στο ΚΚΕ το χρόνο να ασχοληθεί ιδιαίτερα με τα οργανωτικά του;|εα0|1490

Ασφαλώς και οι αδυναμίες τις οποίες έχουμε σαν Κόμμα - και επισημαίνονται στη σχετική απόφαση της ΚΕ, αλλά και σε προηγούμενες αποφάσεις - παίζουν το δικό τους ρόλο. Πρόκειται για αδυναμίες οι οποίες σε μεγάλο βαθμό εξηγούνται και από τις πρόσφατες περιπέτειες που πέρασε το Κόμμα μας, αλλά και από το γεγονός ότι δεν μπορέσαμε ακόμα να στρατευτεί στην υπόθεση υλοποίησης των στόχων του Κόμματος το σύνολο των κομματικών μελών, στο γεγονός ότι υπάρχουν και σημειώνονται αδυναμίες και στον ιδεολογικό και στον οργανωτικό τομέα. Νομίζουμε ότι αυτές - αν και δεν είναι μια σχετικά εύκολη υπόθεση - μπορούν να ξεπεραστούν και θα ξεπεραστούν μέσα από τη δράση για την υλοποίηση των συγκεκριμένων στόχων.

|εα1|1491- Πολλές φορές ακούγεται πως μια σειρά τέτοιες αδυναμίες οφείλονται στην πρόσφατη κρίση που πέρασε το ΚΚΕ, το οποίο δεν έχει ακόμα καταφέρει να πετύχει την 100% ανάπτυξη και λειτουργία του κομματικού δυναμικού του. Μάλιστα, στο 14ο Συνέδριο αποφασίστηκε η ανασυγκρότηση του Κόμματος και η προσαρμογή της κομματικής δράσης στις νέες συνθήκες. Από τότε πέρασε μεγάλο διάστημα, μεσολάβησαν πολιτικές εξελίξεις που πιθανά καθυστέρησαν αυτή τη διαδικασία. Σήμερα, ποια θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι τα αποτελέσματα αυτής της ανασυγκρότησης και τι θα μπορούσε να γίνει από εδώ και εμπρός;|εα0|1490

Κατ' αρχάς δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να παραγνωριστεί το γεγονός ότι στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν από το 14ο Συνέδριο το Κόμμα μας έχει κάνει σημαντικά βήματα.Πρώτα απ' όλα, όσον αφορά την ανάπτυξη της πολιτικής του επιρροής. Σήμερα, και το κύρος που έχει κατακτήσει το Κόμμα μας είναι πολύ ανεβασμένο. Νομίζω, όμως, ότι το βασικό ζήτημα στο οποίο πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας είναι η ανάγκη να ανεβεί η ποιότητα της καθοδηγητικής δουλιάς του Κόμματος, ξεκινώντας από τα ανώτατα κλιμάκιά του. Αυτό είναι το κυριότερο ζήτημα, το οποίο θα λειτουργήσει σαν καταλύτης θα έλεγα, σαν μοχλός ανόδου όλης της κομματικής δουλιάς.Φυσικά δεν είναι υπόθεση μόνο των καθοδηγητικών οργάνων του Κόμματος, αλλά και των άλλων οργάνων και των Νομαρχιακών Επιτροπών και των Αχτιδικών και της ίδιας της ΚΟΒ. Εδώ, κυριολεκτικά, χρειάζεται να γίνει μια δουλιά σε βάθος, την οποία δεν την έχουμε μέχρι σήμερα πετύχει, τουλάχιστο στο βαθμό που χρειάζεται.

|εα1|1491- Τώρα τελευταία πληθαίνουν τα διάφορα σενάρια περί αλλαγής του πολιτικού σκηνικού (π. χ. ανακατατάξεις στους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, δημιουργία νέων, προεδρολογία, εκλογολογία, κλπ.). Σ' όλα αυτά τα σενάρια το ΚΚΕ αντιπαραβάλλει την ανάγκη παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα. Πόσο εφικτό είναι στις δεδομένες σημερινές συνθήκες κάτι τέτοιο; |εα0|1490

Είναι εφικτό, είναι θα έλεγα το μόνο ρεαλιστικό και από την άποψη αυτή είναι και ο πιο σύντομος δρόμος για να προχωρήσουμε σε αλλαγές σε όφελος του λαού, παρά τις μεγάλες δυσκολίες οι οποίες υπάρχουν αναμφισβήτητα.Γιατί εμείς προσανατολιζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση; Θέλω κατ' αρχάς να σημειώσουμε ότι όλες αυτές οι εξελίξεις και τα σενάρια δε στοχεύουν παρά στον εγκλωβισμό του λαού, στην απορρόφηση της αγανάκτησης, της δυσαρέσκειας, έτσι ώστε να μη διαταραχτεί η κυριαρχία της ίδιας της άρχουσας τάξης.

Και ελάχιστα τους ενδιαφέρει αν αυτή η αγανάκτηση θα απορροφηθεί από τα υπάρχοντα κόμματα είτε από εκείνους οι οποίοι εμφανίζονται να ασκούν κριτική στις ηγεσίες των κομμάτων. Αναφέρομαι στην περίπτωση των λεγόμενων "4" του ΠΑΣΟΚ ή άλλων της ΝΔ. Η ουσία είναι ότι όλοι αυτοί δε διαφωνούν με την πολιτική των κομμάτων τους στη βασική της κατεύθυνση, στα κύρια σημεία της. Εχουν επιμέρους διαφορές, αλλά από άποψη ουσίας δε θίγει η κριτική τους ούτε τη λιτότητα, ούτε το Μάαστριχτ, ούτε τα μεγάλα ζητήματα της εξάρτησης, τα προβλήματα της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, της κερδοσκοπίας, τα προβλήματα που βασανίζουν το χώρο της Υγείας, της Παιδείας, της Νεολαίας γενικότερα, των Γυναικών. Από την άποψη αυτή θα έλεγα ότι προσπαθούν να μεταμφιέσουν το πολιτικό σύστημα. Το βάρος το ρίχνουν στην "μπογιά", στο φτιασίδωμα και όχι στην ουσία, που είναι τα θεμέλια και οι κολόνες που στηρίζουν αυτό το σύστημα. Εκεί ακριβώς στοχεύουν αυτά τα σενάρια.

Ομως, το ζητούμενο δεν είναι αν θα έχουμε το δικομματισμό με δύο μεγάλα κόμματα και δύο μικρές τσόντες - όπως σήμερα συμβαίνει - ή αν θα έχουμε πάλι το δικομματισμό με απλή αλλαγή "των χαρτιών της τράπουλας". Το ζητούμενο είναι η αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων σε όφελος του λαϊκού κινήματος.

|εα1|1491- Να κάνω λίγο το "συνήγορο του διαβόλου": Ακούγεται συχνά ότι το ΚΚΕ δεν προτείνει κάποια χειροπιαστή διέξοδο, ότι σ' όλα αυτά τα πολιτικά σενάρια δεν "παίζει". Αυτό δημιουργεί ένα ερώτημα στον κόσμο: "Αυτή την ενίσχυση που ζητά το ΚΚΕ τι πρόκειται να την κάνει, από τη στιγμή που δεν πρόκειται - ή δε θέλει - να παρέμβει σ' αυτές τις πολιτικές εξελίξεις τις οποίες καταγγέλλει;"|εα0|1490

Το Κόμμα μας παρεμβαίνει στις πολιτικές εξελίξεις και προσπαθεί να παρεμβαίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εκείνο το οποίο δεν κάνουμε σαν Κόμμα είναι να μπαίνουμε στους σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης. Και από την άποψη αυτή, δεν αισθανόμαστε καθόλου απομονωμένοι, όπως θέλουν να μας εμφανίζουν.Είμαστε, ασφαλώς, το μόνο κόμμα το οποίο κινείται σ' αυτή την κατεύθυνση. Και, νομίζουμε ότι η πάλη μας, η στάση του Κόμματος απέναντι στις εξελίξεις βρίσκει πλατιά απήχηση, εκφράζει τα πλατιά συμφέροντα των εργαζομένων. Είμαστε απομονωμένοι από τον Σύνδεσμο Βιομηχάνων, από την Ευρωπαϊκή Ενωση, από το ΝΑΤΟ, τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Απεναντίας είναι καλό και ωφέλιμο για τον ίδιο το λαό.Από την άποψη αυτή πραγματικά δεν πρέπει να περιμένει κανείς - θα ήταν τραγικό λάθος αν το έκανε το Κόμμα μας - να παίξουμε μέσα στο παιχνίδι είτε των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων είτε των αντιθέσεων που υπάρχουν μέσα στην άρχουσα τάξη, για να καρπωθούμε κι εμείς ένα τμήμα της εξουσίας. Ο δρόμος μας πηγαίνει αλλού, για αλλού βαδίζουμε. Ο στόχος είναι, τελικά, η ανατροπή του καπιταλισμού, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

|εα1|1491- Σήμερα, όμως, κυριαρχεί η "ιδεολογία" του συμβιβασμού και της συναίνεσης. Αντίθετα το ΚΚΕ σ' αυτήν ακριβώς την "κυρίαρχη αντίληψη" βαδίζει "κόντρα στο ρεύμα", καλώντας το λαό να αντιταχθεί σ' αυτά τα σενάρια που προαναφέραμε. Είναι, όμως, ρεαλιστικό κάτι τέτοιο σήμερα για τον εργαζόμενο, τον νέο και τη νέα; Το θεωρείτε εφικτό; |εα0|1490

Νομίζουμε ότι υπάρχει "ρεαλισμός" και ρεαλισμός.Υπάρχει εκείνος ο "ρεαλισμός", ο οποίος λέει ότι χρειάζεται να υποταχθούμε, διότι τίποτα δε γίνεται. Είναι αυτή η αντίληψη του σύγχρονου ραγιαδισμού,η οποία καλλιεργείται από πολλές μεριές. Σ' αυτό το "ρεαλισμό" φυσικά το Κόμμα μας είναι τελείως αντίθετο. Εμείς μιλάμε για κείνον το ρεαλισμό, ο οποίος συμβαδίζει με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, συμβαδίζει με την πρόοδο. Και, από την άποψη αυτή, η πρότασή μας είναι ρεαλιστική, είναι και η μόνη πρόταση η οποία θα κάνει τον αγώνα για την αλλαγή στη χώρα μας και πιο σύντομο. Εξάλλου, ποτέ ο δρόμος προς το σοσιαλισμό δεν ήταν στρωμένος με λουλούδια, δεν ήταν ποτέ ένας περίπατος. Ηταν ένας δρόμος δύσκολος, όμως και ο μοναδικός που οδηγούσε και σε τέτοιες αλλαγές.

|εα1|1491- Τελικά, τι σημαίνει κομμουνιστής στις σημερινές συνθήκες; Κάποτε έλεγαν για τους κομμουνιστές ότι ήταν οι άνθρωποι που πάλευαν σε ηρωικές εποχές και σε δύσκολες συνθήκες για ένα καλύτερο αύριο. Τι είναι, όμως, ο σημερινός κομμουνιστής; Ενας "δον κιχώτης που κυνηγά ανεμόμυλους", κάποιος που δίνει "μάχες οπισθοφυλακών" - όπως λέγεται από πολλούς - ή κάποιος που απλά αντιστέκεται μη έχοντας τι άλλο να χάσει; |εα0|1490

Ας μην ξεχνάμε - αντίθετα να διδασκόμαστε από την ιστορία του εργατικού κινήματος - ότι πριν από ενάμιση αιώνα οι κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο δεν ξεπερνούσαν τις λίγες εκατοντάδες. Και, μέσα σε πολύ μικρό - για την ιστορία - διάστημα, ο σοσιαλισμός κυριάρχησε σε περισσότερο από το 1/3 της Γης. Υπήρξαν, φυσικά, οι γνωστές ανατροπές, οι γνωστές αρνητικές διεθνείς εξελίξεις. Ομως, έτσι προχωράει η ιστορία με ζιγκ - ζαγκ, με πισωγυρίσματα, αλλά και με ανατάσεις. Επειδή εμείς πιστεύουμε βαθιά ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα - αντίθετα θα τα οξύνει - θεωρούμε ότι το μόνο βέβαιο και ελπιδοφόρο μέλλον για την ανθρωπότητα είναι ο σοσιαλισμός. Από την άποψη αυτή η στάση των κομμουνιστών σήμερα σε όλον τον κόσμο όχι μονάχα δεν είναι "δονκιχωτική", αλλά θα έλεγα ότι είναι και "προδρομική" από μια άποψη.Είναι βέβαιο ότι αυτός ο αγώνας, που γίνεται σήμερα, θα οδηγήσει στα αποτελέσματα τα οποία όλοι προσδοκάμε. Φυσικά, με την προϋπόθεση της πάλης. Γιατί όταν κάποιος δεν παλεύει, δεν υπάρχουν και αποτελέσματα. Η πάλη θα φέρει αυτά τα αποτελέσματα.

Οσο για το τι σημαίνει κομμουνιστής σήμερα, νομίζω πως εύκολα βγαίνει από τη συζήτηση: Είναι εκείνος ο οποίος πιστεύει ότι ο σοσιαλισμός είναι ιστορική αναγκαιότητα. Εκείνος ο οποίος αγωνίζεται στις σημερινές συνθήκες - οι οποίες έχουν τις δικές τους δυσκολίες - ενάντια στο συμβιβασμό για την αφύπνιση όλων των εργαζομένων και το σοσιαλισμό.Από αυτήν την άποψη, ο κομμουνιστής σήμερα πρέπει σε όλα τα μέτωπα της πάλης, σε όλα τα προβλήματα των εργαζομένων να πρωτοστατεί, να παλεύει με ανιδιοτέλεια, να συσπειρώνει τους εργαζόμενους ενάντια στη μοιρολατρία, ενάντια στο κλίμα της συναίνεσης το οποίο κυριαρχεί, ενάντια στην προσπάθεια να μείνει η ανθρωπότητα στο Μεσαίωνα.

Παναγιώτης ΖΑΒΟΥΔΑΚΗΣ

Σήμερα, πρέπει γύρω από το ΚΚΕ να συσπειρωθούν όλες εκείνες οι λαϊκές δυνάμεις που έχουν αριστερές προοδευτικές αντιιμπεριαλιστικές διαθέσεις, έτσι ώστε μέσα από την ενίσχυση της ταξικής πάλης να διαμορφωθεί ένα μέτωπο των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, το οποίο θα στοχεύει στην κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας

Ο κομμουνιστής σήμερα πρέπει σε όλα τα μέτωπα της πάλης να πρωτοστατεί, να παλεύει με ανιδιοτέλεια, να συσπειρώνει τους εργαζόμενους ενάντια στη μοιρολατρία, ενάντια στο κλίμα της συναίνεσης το οποίο κυριαρχεί, ενάντια στην προσπάθεια να μείνει η ανθρωπότητα στο Μεσαίωνα