Σημαδιακές χρονιές αποδείχτηκαν το 1993 και το 1994 για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας. Χιλιάδες ήταν οι ιδιοκτήτες μικρομεσαίων - κυρίως - επιχειρήσεων, που κλήθηκαν και πλήρωσαν τα σπασμένα της πολιτικής της "απελευθερωμένης" αγοράς και της μονόπλευρης λιτότητας. Τα στοιχεία της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, για τις ακάλυπτες επιταγές, τις απλήρωτες συναλλαγματικές, καθώς και τις πτωχεύσεις - τους λεγόμενους "δείκτες ασφυξίας της αγοράς" - είναι αποκαλυπτικά.

Μέσα στη διετία, οι τράπεζες εντόπισαν στην αγορά ακάλυπτες επιταγές και διαμαρτυρημένες συναλλαγματικές αξίας πάνω από 550 δισ. δραχμές. Στο ίδιο διάστημα, 9.000 επιχειρήσεις πλήρωσαν τις συνέπειες της "ελεύθερης αγοράς". Δηλαδή της αγοράς, όπου, επιβεβαιώνεται η λαϊκή ρήση "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό". Ετσι, χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, κάτω από το βάρος του ανελέητου ανταγωνισμού και της γενικότερης ασυδοσίας, που επιτρέπει η ελεύθερη αγορά, αναγκάστηκαν να βάλουν οριστικά λουκέτο και να παραχωρήσουν τη θέση τους στις μεγάλες ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις.

Το μέλλον για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις - που κάποτε το ΠΑΣΟΚ τις αποκαλούσε "ραχοκοκαλιά" της οικονομίας - δεν είναι καθόλου ρόδινο. Οι ρωγμές, που προκαλεί τόσο στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις όσο και στην οικονομία γενικότερα η συγκεκριμένη πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας, θα μεγαλώνουν, στο βαθμό που οι επαγγελματοβιοτέχνες και έμποροι δε συντονίζουν τη δράση τους με τους εργαζόμενους για την ανατροπή της, ανεξάρτητα από το κόμμα που την εφαρμόζει.