"Μια καινούργια λαϊκή πλειοψηφία που θα πάρει επάνω της την ευθύνη για την ανασύνταξη της κοινωνίας (!), και η οποία θα ξεχυθεί ως χείμαρρος πάνω από τη σημερινή αποτελμάτωση", οραματίζεται ο Α. Ανδριανόπουλος, όπως προκύπτει από τη χτεσινή δήλωσή του.

Από τη "σιγουριά της ακτής", ο νεοφιλελεύθερος πολιτικός φαντάζεται ότι θα διαμορφωθεί μια λαϊκή πλειοψηφία, που θα αγωνίζεται και θα διεκδικεί την εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού και, μάλιστα, στην πιο ακραία του μορφή;

Μήπως έχει υπόψη του κάποιο προηγούμενο στον κόσμο, που οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές μάζες, να προσφέρονται να κάνουν χαρακίρι για χάρη των νεοφιλελεύθερων οραμάτων και επιταγών;

Η φιλότιμη προσπάθειά του να εμφανιστεί ως εκφραστής των "αγανακτισμένων πολιτών" και τιμητής της πολιτικής ζωής εκ του ασφαλούς, δεν αρκεί.

Γιατί η πολιτική που πρεσβεύει ο Α. Ανδριανόπουλος σε σημαντικό βαθμό εφαρμόζεται και σήμερα. Δεν προσφέρει, δηλαδή, κάτι καινούριο. Μάλλον επιστροφή στο προηγούμενο αιώνα.