Από τις αρχές του Γενάρη, η κοινή γνώμη δέχεται έναν ανελέητο βομβαρδισμό από τις εφημερίδες και τα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια, σχετικά με τους φόρους που θα κληθούν να πληρώσουν στους επόμενους μήνες. Τότε, δηλαδή, όταν θα έχουν εκκαθαριστεί τα 4.000.000 εκατομμύρια φορολογικών δηλώσεων (μετά τον Μάη) την οποία πρέπει να υποβάλουν περίπου 4.000.000 Ελληνες φορολογούμενοι μέχρι τις 12 Μάρτη. Το σύνολο των ΜΜΕ, παρουσιάζει πλευρές των νέων φοροεισπρακτικών μέτρων, που επιβλήθηκαν πέρσι από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με αναλύσεις και πίνακες για τους φόρους που θα πληρώσουμε, τις απαλλαγές που ισχύουν κλπ. Μια μερίδα μάλιστα του Τύπου - προσπαθώντας να συγκαλύψει τον άδικο και φορομπηχτικό χαρακτήρα του ισχύοντος φορολογικού συστήματος - δίνει οδηγίες στους φορολογούμενους "πώς να γλιτώσουν φόρους" και πώς να αποφύγουν τις παγίδες της εφορίας.

Φέτος θα εφαρμοστούν στην πράξη οι νέες διατάξεις του "μίνι" και "μάξι" φορολογικού νόμου που ψήφισε πέρσι το ΠΑΣΟΚ. Διατάξεις, με τις οποίες επεκτείνεται και στα μικρομεσαία νοικοκυριά των γιατρών, δικηγόρων, αγροτών, γενικά των ελεύθερων επαγγελματιών, αλλά και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ο φορομπηχτικός - για τους εργαζόμενους μισθωτούς και συνταξιούχους - χαρακτήρας του ισχύοντος φορολογικού συστήματος. Με την εφαρμογή στην πράξη των"αντικειμενικών" κριτηρίων, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι αγρότες και οι επαγγελματοβιοτέχνες - έμποροι θα κληθούν να πληρώσουν μεγάλα φορολογικά βάρη. Τα νέα φορολογικά βάρη, θα κληθούμε να πληρώσουμε μετά τις προεδρικές εκλογές - που ίσως οδηγήσουν και σε βουλευτικές εκλογές - καθώς τότε θα αρχίσει η εφορία να στέλνει τα πρώτα "ραβασάκια" με τα οποία θα καλεί τους φορολογούμενους να... τακτοποιήσουν το λογαριασμό!

Τα νέα φορολογικά βάρη, επιβλήθηκαν με πρόσχημα την εφαρμογή του Συντάγματος που επιτάσσει ότι "κάθε Ελληνας πρέπει να πληρώνει ανάλογα με τη φοροδοτική του ικανότητα". Τα νέα φορολογικά βάρη, συνδυάστηκαν με άλλα αντιλαϊκά μέτρα (ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση των τιμών και της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου κλπ.) τα οποία δικαιολογήθηκαν με το επιχείρημα ότι εντάσσονται στην κατεύθυνση να μπει φρένο στην κατηφορική και καταστροφική πορεία της ελληνικής οικονομίας.

Δεν υπάρχει Ελληνας που να διαφωνούσε ή να διαφωνεί ότι έπρεπε να παρθούν τα αναγκαία μέτρα, για να μπει φρένο στην κατηφορική πορεία της ελληνικής οικονομίας. Στην αναγκαιότητα να παρθούν μέτρα συμφωνούσαν και συμφωνούν και σήμερα όλοι ή σχεδόν όλοι. Εργαζόμενοι και επιχειρηματίες. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Δεξιά και Αριστερά. Η διαφωνία, αρχίζει στο τι είδους μέτρα χρειάζεται η οικονομία και ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης, ώστε να φανεί επιτέλους φως στην άκρη του τούνελ.Φως, όχι γενικά και αόριστα για τη βελτίωση της κατάστασης της οικονομίας (οικονομία είναι και ο εφοπλιστής και ο άνεργος) αλλά για την έξοδο της χώρας από την κρίση, με μέτρα που θα οδηγούν σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.

Εδώ, αρχίζει η διαφωνία, ανάμεσα σε όλους εκείνους, που συμφωνούν και αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα λήψης νέων μέτρων. Η μια ομάδα - δηλαδή η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη των μεγαλοεπιχειρηματιών αλλά και της ΝΔ - επιμένει ότι και τα νέα μέτρα πρέπει να κινούνται στην κατεύθυνση της μονόπλευρης λιτότητας. Η δεύτερη ομάδα, που αποτελεί και τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού - δηλαδή οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι επαγγελματοβιοτέχνες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες - υπογραμμίζει την ανάγκη αναπροσανατολισμού των νέων μέτρων, ώστε να πληρώσουν επιτέλους και οι έχοντες.

Υπάρχουν, όμως, τέτοια μέτρα; Εμείς πιστεύουμε, ότι υπάρχουν και μάλιστα πολλά. Ιδού μερικά, από τα μέτρα, άμεσης απόδοσης,που θα μπορούσε και έπρεπε να είχε πάρει η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή, αν πραγματικά είχε συνειδητοποιήσει τους πράγματι σοβαρούς κινδύνους από τη "μαύρη τρύπα" των ελλειμμάτων.

1) Να προχωρήσει στη φορολογία των τόκων των ομολόγων και των έντοκων, γραμματίων του ελληνικού δημοσίου. Οι τόκοι αυτοί, για τα 22 περίπου τρισεκατομμύρια δραχμές που δανείστηκε το 1994 το δημόσιο με τη μορφή έντοκων και ομολόγων, ήταν πάνω από 3 τρισεκατομμύρια δραχμές. Αν η κυβέρνηση είχε φορολογήσει από την αρχή τους τόκους των κρατικών έντοκων και των ομολόγων με ένα συντελεστή 15% (όπως φορολογούνται και οι τόκοι των καταθέσεων) θα είχε εισπράξει μέσα στο 1994 πάνω από 400 δισ. δραχμές, από εκείνους που ο πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου αποκάλεσε την περασμένη βδομάδα"νέα τάξη" των... ρεντιέρηδων. Παράλληλα, θα είχε δημιουργήσει στην κοινή γνώμη το αίσθημα, ότι αυτή η κυβέρνηση πήρε και ένα μέτρο στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δικαιότερης κατανομής των φορολογικών βαρών. Δεν το έκανε όμως, για λόγους που η ίδια γνωρίζει.

2) Να αυξήσει τον ανώτατο συντελεστή φορολογίας προσωπικών εισοδημάτων και επιχειρηματικών κερδών και ταυτόχρονα να προχωρήσει στις κατάλληλες αλλαγές που θα κάνουν περισσότερο προοδευτική τη φορολογική κλίματα, μέτρο που θα απέφερε επίσης σημαντικά έσοδα στα άδεια ταμεία του κράτους και παράλληλα θα ενίσχυε το αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης.

3) Να καταργήσει τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές και τα υπόλοιπα κίνητρα, που δίνονται στους μεγαλοεπιχειρηματίες (εμποροβιομηχάνους, εφοπλιστές) στο όνομα της τόνωσης των επενδύσεων, χωρίς όμως να γίνονται επενδύσεις. Δεν το έκανε όμως, γιατί θεωρεί "κεκτημένο" δικαίωμα τις φοροαπαλλαγές και τα προνόμια που απολαμβάνει το μεγάλο κεφάλαιο. Αντί αυτού, στρώνει το χαλί για την κατάργηση των ισχνών φοροαπαλλαγών που ισχύουν για τους εργαζόμενους, με την ανοχή αν όχι την υποστήριξη της ΝΔ που δηλώνει ότι η κατάργηση των φοροαπαλλαγών πρέπει να αρχίσει με την κατάργηση των φοροαπαλλαγών που ισχύουν για τους βουλευτές... Κανείς φυσικά, ούτε από την πλευρά της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ούτε από της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάνει λόγο για κατάργηση των φοροαπαλλαγών στις μεγάλες ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις.

4) Να εφαρμοστεί, επιτέλους, ο νόμος που προβλέπει αυστηρές κυρώσεις στους κάθε είδους φοροφυγάδες, φοροκλέφτες και κακοπληρωτές. Ρυθμίσεις, σαν κι αυτή που εξαγγέλθηκε πρόσφατα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (για τη χαριστική ρύθμιση των 1,2 τρισεκατομμυρίων δραχμών ληξιπρόθεσμων χρεών στο δημόσιο, που μαζί με τα πρόστιμα και τις προσαυξήσεις φτάνουν τα 2,5 τρισ. δραχμές) και την προαναγγελία χαριστικής ρύθμισης των 7,5 εκατ. εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων, δε συμβάλλουν στον περιορισμό της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής. Αντίθετα, παρόμοιες ρυθμίσεις, παροτρύνουν τους ειλικρινείς φορολογούμενους να φοροδιαφεύγουν και να κερδοσκοπούν σε βάρος του ελληνικού δημοσίου. Οπως επίσης δε συμβάλουν στον παραδειγματισμό και τον περιορισμό της φοροδιαφυγής της παραοικονομίας και των ελλειμμάτων, η δημοσιοποίηση καταλόγων με επιχειρήσεις φοροφυγάδες και κακοπληρωτές του δημόσιου χρήματος, χωρίς να υπάρχει και το επόμενο βήμα που θα εξαναγκάζειόσους κερδοσκοπούν με τον ένα ή άλλο τρόπο σε βάρος του δημοσίου να πληρώσουν αυτά που πρέπει να πληρώσουν.

Αν λοιπόν κάτι λείπει σ' αυτή τη χώρα, δεν είναι οι προτάσεις για το νοικοκύρεμα της οικονομίας και την έξοδό της από τη μακροχρόνια κρίση. Αυτό που έλειπε και λείπει, είναι η πολιτική βούληση.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ