Από την πρώτη ώρα του σχηματισμού της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ανταποκρινόμενη στα "κελεύσματα" - αξιώσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των άλλων διεθνών Οργανισμών, αλλά και των εγχώριων Οργανώσεων του μεγάλου κεφαλαίου (ΣΕΒ, μεγαλοεξαγωγείς) άρχισε το ροκάνισμα των κοινωνικών δαπανών του δημοσίου. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η απόφαση της κυβέρνησης παραμονές των δημοτικών εκλογών το 1994 να περικόψει τις κοινωνικές δαπάνες του προϋπολογισμού κατά 100 δισεκατομμύρια δραχμές περίπου. Σ' αυτές περιλαμβάνονταν και οι επιχορηγήσεις προς τους ΟΤΑ και τις νομαρχίες για έργα ύδρευσης, αποχέτευσης, κοινωφελή έργα.

Οπως προκύπτει από τις κυβερνητικές αποφάσεις (βλέπε πίνακα) μόνο για τον μήνα Γενάρη του 1994 οι εγκρίσεις για δαπάνες των υπουργείων περικόπηκαν κατά 20,5%, φέτος περικόπτονται κατά 20,3% έναντι των εγκεκριμένων που προβλέπονται στον προϋπολογισμό.Δηλαδή, λόγος γίνεται για συνολική περικοπή της τάξης του 41% σε μια διετία!Συγκριτικά, η περικοπή του δαπανών για τον Γενάρη του 1995 έναντι των εγκρίσεων του αντίστοιχου περσινού μήνα είναι της τάξης του 22,1%...

Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια απόφαση με την οποία η κυβέρνηση Παπανδρέου κάνει σαφείς τις προθέσεις της να εντείνει την πολιτική μονόπλευρης λιτότητας και μέσω των περικοπών των κοινωνικών δαπανών να εκπληρώσει τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις που ανέλαβε ενώπιον του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών για να υλοποιήσει τους στόχους του προγράμματος "σύγκλισης", που οδηγούν σε μια πρωτοφανή υποβάθμιση που επιφυλάσσεται και το 1995 στο επίπεδο διαβίωσης των εργαζομένων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο υπουργός Οικονομικών υπογραμμίζει ότι "η πολιτική εκτέλεσης και του προϋπολογισμού του 1995 αποτελεί συνέχεια της πολιτικής που ακολουθήθηκε με επιτυχία (σ.σ. προφανώς όσο αφορά την εφαρμογή της μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων) και το 1994".

Ιδιαίτερη σημασία - με μακροπρόθεσμούς στόχους - έχει η περικοπή των κονδυλίων που αφορούν τη συμμετοχή του κράτους στην κοινωνική ασφάλιση. Συνδέεται άμεσα με την πρόθεση να απαλλαγούν οι εργοδότες από την υποχρέωση συμμετοχής στην ασφάλιση των νέων σε ηλικία εργαζομένων. Στην ουσία, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προωθεί και ωθεί στη χρεοκοπία της κοινωνικής ασφάλισης, του κράτους - πρόνοιας, στην "ελάφρυνση" των βαρών της εργοδοσίας, όπως άλλωστε επιτάσσει και η "Λευκή Βίβλος", (με πρόσχημα τη δήθεν μείωση της ανεργίας)...

Ούτε τα ψυχιατρεία, ούτε οποιοδήποτε ψυχιατρικό πρόγραμμα προβλέπεται να καλυφθεί με επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό του 1995! Ετσι, στο "σήμα" της κυβέρνησης δηλώνεται ότι "στον προϋπολογισμό του 1995 δεν προβλέψαμε πιστώσεις για επιχορήγηση των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων. Οι δαπάνες των μονάδων αυτών (μισθοδοσία και λειτουργικά) θα καλυφθούν (σ. σ. αν μπορούν να καλυφθούν) από το ταμειακό υπόλοιπο των προηγουμένων χρήσεων και από τα αυξημένα ίδια έσοδά τους που προέκυψαν μετά την αύξηση του ημερήσιου νοσήλιου"... Με απλά λόγια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κάνει ένα ακόμη σημαντικό βήμα στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση του κοινωνικού αγαθού, της υγείας!

Την ίδια ώρα, ο κρατικός προϋπολογισμός καλύπτει μόνο μισθούς δέκα μηνών του προσωπικού των δημόσιων νοσοκομείων. Τα εγγεγραμμένα στον προϋπολογισμό κονδύλια μισθοδοσίας καλύπτουν μόνο το 75% της συνολικής μισθοδοσίας του 1995. Ο προϋπολογισμός προβλέπει τη διάθεση μέσω των νομαρχιών 241,5 δισ. δραχμών για τη μισθοδοσία του προσωπικού στα νοσηλευτικά ιδρύματα και μέσω του προϋπολογισμού των κεντρικών υπηρεσιών προβλέπονται 50 εκατομμύρια δραχμές για τη μισθοδοσία του προσωπικού νοσηλευτικών σχολών, 30 δισ. για τις αποδοχές του προσωπικού νοσηλευτικών ιδρυμάτων που διέπονται απ' το ΝΔ 2592/53, 4,4 δισ. για τη μισθοδοσία του ΕΚΑΒ, 900 εκ. για τη μισθοδοσία των ειδικευόμενων γιατρών που διέπονται απ' το ΝΔ 2592 και άλλα 150 εκ. για τη μισθοδοσία του προσωπικού των υπόλοιπων ιδρυμάτων υγείας. Ετσι προς το τέλος του 1995 προφανές είναι πως θα σημειωθεί σοβαρό πρόβλημα με τη μισθοδοσία στα νοσοκομεία.