Εκατόν εξήντα εργαζόμενοι στους "Βωξίτες Μπάρλου" και οι οικογένειες τους, ζουν με την αγωνία της ανεργίας, αφού βρίσκονται ήδη σε διαθεσιμότητα και δε γνωρίζουν αν η επιχείρηση θα λειτουργήσει στη συνέχεια. Η εταιρία δε γνωστοποιεί τις προθέσεις της, ενώ το κράτος τους στέλνει από... "τον Αννα στον Καϊάφα".

Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους στο μεταλλείο είναι κάτοικοι του Διστόμου Βοιωτίας, το οποίο κυριολεκτικά "ζει" από αυτή την εταιρία. Χτες στην περιοχή πήγε ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ, Γ. Μαυρίκος και συζήτησε με το σωματείο των εργαζόμενων, αλλά και τον δήμαρχο της περιοχής, προκειμένου να συντονιστούν οι ενέργειες των εργαζόμενων και της Συνομοσπονδίας για να βρεθεί λύση σε αυτό το πρόβλημα επιβίωσης.

Οπως επισήμανε στον γγ της ΓΣΕΕ, ο πρόεδρος του εργοστασιακού σωματείουΛουκάς Ζάκκας,η πορεία συρρίκνωσης των δραστηριοτήτων της επιχείρησης ξεκίνησε το 1987. Ενώ τότε τα μεταλλεία απασχολούσαν 340 εργαζόμενους, σήμερα εργάζονται εκεί λιγότεροι από τους μίσους.

Το 1990, η ιδιοκτήτες της εταιρίας, έθεσαν για πρώτη φορά σε διαθεσιμότητα τους εργαζόμενους, γεγονός που επαναλήφθηκε και τα επόμενα 2 χρόνια. Το 1993, το Ιδρυμα Μπάρλου ξεκίνησε επαφές με τη γαλλική πολυεθνική"Λαφάζ",στην οποία παραχώρησε και το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών της εταιρίας, διατηρώντας ένα μικρό μόνο μέρος του μετοχικού κεφαλαίου.

Μόνο για μια χρονιά, το 1994, οι εργαζόμενοι παρέμειναν στη δουλιά τους όλο το χρόνο, αφού από την 1η του Γενάρη του 1995 βρέθηκαν πάλι σε τρίμηνη διαθεσιμότητα. Η ιδιοκτήτρια εταιρία "Λαφάζ", αιτιολόγησε την απόφασή της, λέγοντας πως δεν μπορεί να βρει αγορά για τη διάθεση του Βωξίτη. Παράλληλα, στο χώρο της επιχείρησης, έχει εγκαταστήσει αποθήκες για τη φύλαξη εισαγόμενο τσιμέντου, προσθέτοντας με τον τρόπο αυτό μια ακόμα δραστηριότητα στη μεταλλευτική επιχείρηση.

Σήμερα, οι εργαζόμενοι δεν είναι σε θέση να πουν με σιγουριά, πως με τη λήξη των διαθεσιμοτήτων, θα ξαναδουλέψουν. Πολλές είναι - όπως μαρτυρούν - οι φήμες που κυκλοφορούν σχετικά με το μέλλον των μεταλλείων. Το βασικό πρόβλημα όμως είναι πως οι σημερινοί ιδιοκτήτες δεν ενημερώνουν σχετικά με το τι σκοπεύουν να κάνουν, αφήνοντας 160 εργαζόμενους στο σκοτάδι και με την απειλή της ανεργίας να επικρέμεται.

Οι εργαζόμενοι έχουν βάσιμες - όπως λένε - υποψίες ότι οι "Βωξίτες Μπάρλου", πρόκειται να πωληθούν στην ανταγωνίστρια επιχείρηση "Ηλιόπουλος", η οποία θεωρούν ότι σκοπεύει σιγά - σιγά να οδηγήσει τα μεταλλεία και τις υπόλοιπες εγκαταστάσεις στο κλείσιμο. Στηρίζοντας τον ισχυρισμό τους, επισημαίνουν ότι και στην ίδια την εταιρία "Ηλιόπουλος" ακολουθείται η πολιτική της μείωσης προσωπικού και της συρρίκνωσης του εργατικού δυναμικού μέσω εργολάβων.

Το ενδεχόμενο του κλεισίματος του μεταλλείου είναι πραγματική καταστροφή για τους 160 μεταλλωρύχους και οδηγούς της εταιρίας, αλλά και συνολικά για το Δίστομο.Πρόκειται για ένα χωριό που δεν έχει άλλους πόρους, εφόσον αυτή η επιχείρηση παρέχει σήμερα άμεσα και έμμεσα απασχόληση. Παράλληλα συνολικά η περιοχή πλήττεται τα τελευταία χρόνια από την αποβιομηχάνιση. Αλλωστε, πολύ κοντά στη Λιβαδειά έκλεισε πρόσφατα ένα ακόμα εργοστάσιο, η βαμβακουργία "Γιούνικοτ". Τα παραπάνω επιβεβαιώνει άλλωστε και ο δήμαρχος του χωριού Λ. Παπαχρήστου, που κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον γενικό γραμματέα της ΓΣΕΕ, Γ. Μαυρίκο, επισήμανε πως ελάχιστες άλλες διεξόδους έχουν οι κάτοικοι του Διστόμου.

Το σωματείο των εργαζόμενων στους "Βωξίτες Μπάρλου", ζητά την παρέμβαση του κράτους, ώστε να μεσολαβήσει, για να ενημερώσει η επιχείρηση σχετικά με το τι πρόκειται να κάνει. Μάλιστα, επισημαίνει πως η όποια παρέμβαση πρέπει να έχει σαν κριτήριο το να διατηρηθεί ανοιχτό το εργοστάσιο.

Γεράσιμος ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ