Μέχρι σ' αυτό το σημείο φτάνουν, λοιπόν, οι της Θεμιστοκλέους. Να θεωρούν ότι τα παζαρέματα και η ξεδιάντροπη σύμπλευση με κυβερνητικά κόμματα, συγκεκριμένης πολιτικής και τακτικής, σαν και αυτό του ΠΑΣΟΚ, είναι αξιοποίηση των αριστερών ψήφων. Να εμφανίζουν την παροχή ανοχής και την εκχώρηση άφεσης αμαρτιών για όσα έγιναν - και προκαταβολικά για όσα πρόκειται να διαπραχθούν - από την κυβέρνηση σε βάρος των εργαζομένων, σαν "συμβολή σε προοδευτική κατεύθυνση". Να λανσάρουν, ο Ν. Μπίστης και οι ομοϊδεάτες του, την πολιτική "ουράς" και υποταγής στην άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς υπηρέτες της, σαν σωτηρία από τη "στασιμότητα και τη συντήρηση". Και βέβαια, όλα αυτά για να δείξουν τις "συνέπειες της απουσίας του ΣΥΝ από τη Βουλή", ο οποίος ουδέποτε έκρυψε την επιθυμία του να αξιοποιήσει τις ψήφους του για να παίξει στα παιχνίδια "εξουσίας", αδιαφορώντας για τα συμφέροντα των αριστερών και της εργατικής τάξης. Και εκείνο που φαίνεται να τους ενοχλεί περισσότερο είναι ότι αυτοί θέλουν να παίξουν σ' αυτό που θεωρούν "μεγάλη πολιτική", αλλά δεν μπορούν και διαολίζονται που οι κομμουνιστές μπορούν, αλλά ΔΕ θέλουν...