Το ρόλο του "μικρού ιμπεριαλιστή" θέλει να παίξει η ελληνική κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη την άσχημη κατάσταση στις γειτονικές βαλκανικές χώρες. Ονομάζει μάλιστα αυτή την πολιτική "οικονομική διπλωματία". Οι κυβερνητικές προθέσεις επιβεβαιώθηκαν και κατά την προχθεσινή συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών, Θ. Πάγκαλου, με τον ομόλογό του της Γιουγκοσλαβίας Μ. Μιλουτίνοβιτς. Αν εξαιρέσουμε τη γενική υπόσχεση για την υποστήριξη της πλήρους επανένταξης της Γιουγκοσλαβίας στους διεθνείς οργανισμούς όλα τα υπόλοιπα αφορούν σε έργα που γίνονται ή πρόκειται να γίνουν στη γειτονική χώρα και για τα οποία εκδηλώνουν έντονο ενδιαφέρον Ελληνες μεγαλοεπιχειρηματίες. Οπως και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του πολυμελούς υπουργικού κλιμακίου στην Αλβανία, έτσι και στη συνάντηση Πάγκαλου - Μιλουτίνοβιτς, η κυβέρνηση εμφανίζεται σαν "γραφείο εξυπηρέτησης" των επίδοξων "επενδυτών", διεκδικώντας για τον εαυτό της το ρόλο της "ηγέτιδας δύναμης" στη Βαλκανική.

Στην προχτεσινή συνάντηση συζητήθηκε η δυνατότητα συμμετοχής ελληνικών εταιριών σε μεγάλα έργα υποδομής στη Γιουγκοσλαβία. Ειδικότερα ο υπουργός Εξωτερικών εκδήλωσε το ενδιαφέρον της ελληνικής κυβέρνησης για τη συμμετοχή ελληνικών τεχνικών εταιριών στην κατασκευή του οδικού άξονα Βελιγραδίου - Σκοπίων. Χαρακτηριστικό είναι ότι η ελληνική υπόσχεση, για παροχή δανείου ύψους 100 εκατομμυρίων δολαρίων, συνδέεται απ' ευθείας με τη συμμετοχή των ελληνικών εταιριών στην κατασκευή των έργων. Δηλαδή, για να πάρει η κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας αυτό το δάνειο πρέπει να αναθέσει τα συγκεκριμένα έργα στις προτεινόμενες από την ελληνική κυβέρνηση εταιρίες.

Είναι, λοιπόν, χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η συνάντηση και οι κατ' αρχήν συμφωνία από μεγάλη μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Σαν "τάση της ελληνικής πλευράς να απογυμνώσει την εξωτερική πολιτική της χώρας από ρητορικά σχήματα και να την ενισχύσει με την ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων", εκτιμά τη συμφωνία η "Καθημερινή". Για "Οικονομική εισβολή στη Σερβία" κάνει λόγο στον τίτλο της η "Εξουσία".

Σημειώνεται ότι το τελευταίο διάστημα η μισή περίπου κυβέρνηση ασχολείται με την καλύτερη εξυπηρέτηση των Ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών, που επιδιώκουν τη "διείσδυση" στις γειτονικές χώρες. Ας θυμηθούμε τις αλλεπάλληλες συναντήσεις που είχαν υπουργοί της κυβέρνησης, όπως η υπουργός Ανάπτυξης, Β. Παπανδρέου, και ο υπουργός Εξωτερικών, Θ. Πάγκαλος, με τους κυρίους Κόκκαλη, Βαρδινογιάννη, Κοπελούζο και εκπρόσωπο του ομίλου Λάτση για το μοίρασμα της "πίτας" και τη διευθέτηση των μεταξύ τους διαφορών, που εκδηλώθηκαν κατά τη δραστηριοποίησή τους στα Βαλκάνια. Για λογαριασμό τους η κυβέρνηση αναλαμβάνει να κλείσει συμφωνίες με τις κυβερνήσεις των γειτονικών χωρών και να αποσπάσει τις εγγυήσεις για την ασφάλεια των "επενδύσεων".

Μια τέτοια πολιτική συμπληρώνει την πλήρησυμφωνία της κυβέρνησης με όλες τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των Ηνωμένων Πολιτειών, αποφάσεις που έριξαν τα Βαλκάνια στον πόλεμο και τους λαούς στην εξαθλίωση. Εκμεταλλευόμενη τώρα την κατάσταση που δημιουργήθηκε και με τη δική της συμφωνία θέλει να γίνει "χωροφύλακας" των συμφερόντων αυτών δυνάμεων στα Βαλκάνια. Οι πιο κυνικοί θιασώτες αυτής της πολιτικής την ονομάζουν "διπλωματία των σούπερ-μάρκετ", μια άποψη που θέλει να υπογραμμίσει την εκμετάλλευση της άσχημης οικονομικής κατάστασης και υποβαθμίζει τους γειτονικούς λαούς σε "πεινασμένους", που σαν αντάλλαγμα για τα "ψίχουλα" θα αναγνωρίσουν στην Ελλάδα το ρόλο της "ηγέτιδας δύναμης".