Τώρα τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους. Πιάσανε λέει μια σπείρα τοκογλύφων που δούλευε με προκάλυμμα κάποιο κέντρο διασκέδασης και λύθηκαν όλα τα προβλήματα. Εφημερίδες, αναλυτές, ραδιοτηλεοπτικοί σχολιαστές, κυβερνητικοί συνδικαλιστές, ο ένας ανταλλάσσει τη σκυτάλη με τον άλλο για να μας πουν πως το κύκλωμα εξαρθρώθηκε και πως τα ευυπόληπτα - κατά τ' άλλα - θύματά του, μπορούν να κοιμούνται τώρα ήσυχα. Η υποκρισία σε όλη της το μεγαλείο, δηλαδή.

Γιατί, υποκρισία είναι όταν όλοι τους "ξυπνούν" μπροστά στο φανταχτερό περιεχόμενο της είδησης για ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων που έχουν τοκογλυφικές συναλλαγές με γιατρούς, δικηγόρους και μηχανικούς, ενώ την ίδια στιγμή κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου για τους δεκάδες (;) τοκογλύφους που έχουν μάλιστα και γραφεία πέριξ της Ομόνοιας και γδύνουν διάφορους ανυποψίαστους πολίτες. Υποκρισία είναι να θυμούνται τους τοκογλύφους και τη δράση τους μόνο όταν αυτοί είναι του μεγέθους του Γούκου και οι "πελάτες" τους "πετυχημένοι πολίτες" και να κωφεύουν όταν οι άλλοι τοκογλύφοι, οι τράπεζες, ληστεύουν με νομότυπους τρόπους εκατοντάδες χιλιάδες συναλλασσόμενους, είτε με τα χαμηλά επιτόκια καταθέσεων, είτε με τα αφόρητα επιτόκια χορηγήσεων. Υποκρισία είναι να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους όταν κάποιος επώνυμος επιχειρηματίας - θαμώνας του νυχτερινού κέντρου έβαλε υποθήκη κάποιο από τα σπίτια του στον τοκογλύφο - επιχειρηματία του κέντρου και να προσπερνούν όλες τις περιπτώσεις εκείνες που καθημερινοί άνθρωποι της δουλιάς χάνουν το βιος τους, κάτω από το βάρος των τόκων υπερημερίας που επιβάλουν οι τράπεζες.

Οσο για αυτά που λέγονται περί προσπαθειών του κράτους να χτυπήσει τα κυκλώματα της τοκογλυφίας, είναι τουλάχιστον υπερβολές. Αν πράγματι το ήθελαν, πολλά θα μπορούσαν να έχουν κάνει, αποσοβώντας ταυτόχρονα δεκάδες και εκατοντάδες δράματα που εκτυλίσσονται δίπλα μας χωρίς καν να τα υποψιαζόμαστε. Θα αρκούσε, για παράδειγμα, μια εξόρμηση στις "έδρες" των "εταιριών" που με βάση τις "μικρές αγγελίες" των εφημερίδων δίνουν "δάνεια με ευνοϊκούς όρους". Αντίθετα, πολλοί είναι εκείνοι που εκτιμούν πως υπάρχει κίνητρο να μην εξαρθρώνονται τα κυκλώματα αυτά, αφού στους τοκογλύφους αναζητούν διέξοδο χιλιάδες επαγγελματίες για τους οποίους είναι κλειστά τα ταμεία των τραπεζών ή διάφοροι εργαζόμενοι που βρίσκονται σε στιγμές ανάγκης.

Το κακό είναι ότι όσο θεωρείται δεδομένος ο συγκεκριμένος τρόπος λειτουργίας του πιστωτικού συστήματος, ως σύστημα εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου, η παράνομη τοκογλυφία θα ανθεί και οι τοκογλύφοι θα τρίβουν τα χέρια τους. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι όλοι εμείς κινδυνεύουμε να μαθαίνουμε γι' αυτές τις ιστορίες, μόνο όταν οι περιπτώσεις "πουλάνε", ενώ θα μένουν στην αφάνεια χιλιάδες δράματα που αντιμετωπίζουν "απλοί" συμπολίτες μας.