Σε προηγούμενο άρθρο μας είχαμε τονίσει ότι σε διάστημα 20ετίας καμία κυβέρνηση, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί για το ότι δεν μπόρεσε ή δεν πρόλαβε να μελετήσει τα προβλήματα των πολιτικών προσφύγων, επαναπατρισθέντων και μη, και με νόμους ή προεδρικά διατάγματα ή ακόμα με υπουργικές αποφάσεις να τα προωθήσει προς λύση τους. Ακόμα είχαμε τονίσει πως η μη λύση των προβλημάτων μας εξηγεί πως ο πλήρης εκδημοκρατισμός της πολιτικής ζωής δεν έχει ολοκληρωθεί, γιατί δεν μπορεί σε μια δημοκρατική χώρα να χωρίζονται οι πολίτες σε δυο κατηγορίες και μάλιστα τη στιγμή που έχει ψηφιστεί νόμος"περί άρσης των συνεπειών του εμφυλίου".

Το 1982, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε τελικά ο νόμος για τον επαναπατρισμό μας, αλλά όχι για όλους, γιατί με τον όρο "Ελληνες το γένος" αποκλείστηκε σχεδόν το 1/3 των πολιτικών προσφύγων - Ελληνες πολίτες που πήραν μέρος στο Αλβανικό Μέτωπο, στην Εθνική Αντίσταση, στον Εμφύλιο, πολλοί απ' αυτούς δούλευαν προπολεμικά δάσκαλοι, καθηγητές, γεωπόνοι και σε πολλές άλλες δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες. Αυτή την περίοδο οι αρμόδιες υπηρεσίες μας λέγουν "κτυπάμε ανοιχτές πόρτες" αλλά τρέχαμε απ' τον "Αννα στον Καϊάφα". Το 1985 ψηφίστηκε ο νόμος 1539/85 - μετά την υπογραφή Συμβάσεων με τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες για τη μεταφορά των συντάξεων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων - για τη συνταξιοδότηση αυτών που τότε δικαιούνταν άμεσα. Ο νόμος αυτός όμως μειώθηκε ως προς την ισχύ του, απ' τις υπουργικές αποφάσεις πράγμα που άφησε έξω απ' τα δικαιώματά τους ανθρώπους που λόγω ηλικίας δεν μπόρεσαν ακόμα και σήμερα να θεμελιώσουν προϋποθέσεις συνταξιοδότησής τους. Γιατί τα άτομα αυτά σε ηλικία 50 χρόνων και πάνω οι άνδρες και 45 χρονών και πάνω οι γυναίκες δεν προσλαμβάνονταν σε δουλιά, λόγω ηλικίας, γενικά λόγω ανεργίας, άλλοι αρρώστησαν και πολλοί από αντικειμενικές αιτίες δεν πρόλαβαν να επαναπατριστούν μέσα στις προβλεπόμενες απ' τις υπουργικές αποφάσεις προθεσμίες. Ετσι μένουν έξω από κάθε έγνοια του κράτους...

Εμείς τα ΚΣ των Συλλόγων των επαναπατρισθέντων τα λέμε κάθε φορά στις συναντήσεις μας με τους αρμόδιους, τα έχουμε γράψει σε εκατοντάδες υπομνήματα, αλλά είναι "φωνή βοώντος εν τη ερήμω". Στην καλύτερη περίπτωση η απάντηση είναι: "Είστε εκπρόθεσμος κύριε, δεν μπορούμε να δεχτούμε τα χαρτιά σας! Δίκιο έχετε, παλέψτε να αλλάξει ο νόμος, τότε θα τα δεχτούμε! " Οι αρμόδιοι ξέρουν ότι η προσφυγιά μας ήταν αναγκαστική και ότι οι μεικτοί γάμοι ήταν αναπόφευκτοι. Τους λέμε: "Δώστε στους αλλοδαπούς συζύγους κάποια επιείκεια στη χορήγηση ιθαγένειας". Οχι - απαντούν - πρέπει να περάσουν 5 - 6 χρόνια και μάλιστα να πληρώσουν για την παραμονή τους δίπλα στο σύζυγό τους. Υπάρχουν και περιπτώσεις που έχουν 7 - 8 χρόνια παραμονής εδώ και δεν έχουν πάρει ακόμα ιθαγένεια... Ετσι, έχουμε νόμους που τιμωρούν τους ανθρώπους αντί να τους υπερασπίσουν.

Στο φλέγον ζήτημα με τις διαπραγματεύσεις Ελλάδας - Ρουμανίας για τη μεταφορά των συντάξεων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων παίζεται το "παιχνίδι της κολοκυθιάς". Η ρουμανική κυβέρνηση αθετεί τη συμφωνία και αρνείται να λύσει το πρόβλημα - λένε οι υπουργοί της ελληνικής κυβέρνησης. Εμείς μπορούμε να δώσουμε ό,τι δίνουμε και στους Ρουμάνους πολίτες - λέει η ρουμανική κυβέρνηση - και μάλιστα σε κάποια στιγμή είπαν θα χορηγήσουν 10 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ και δήθεν η ελληνική κυβέρνηση δε συμφώνησε, γιατί είναι λίγα κλπ. Ρωτάμε πόσο μακριά θα πάει η βαλίτσα; Τον τελευταίο καιρό μάλιστα ούτε φύλλο δεν κινείται από ελληνικής πλευράς. Αυτό μας προξενεί αγανάκτηση και οργή.

Διερωτώμαστε: Γιατί, αυτή η ατέλειωτη δοκιμασία; Ολα τα παραπάνω και πολλά άλλα μας προξενούν οργή και αγανάκτηση και μας υποχρεώνουν να κατέβουμε σε Πανελλαδική μαζική συγκέντρωση και πορεία προς τη Βουλή και τη Ρουμανική Πρεσβεία. Καλούμε τα πολιτικά κόμματα, τις ΚΟ της Βουλής, μαζικούς φορείς, τον Τύπο και τα ΜΜΕ να μας συμπαρασταθούν στην εκδήλωσή μας, που θα γίνει στις 7 του Απρίλη ώρα 10 π.μ. στο (Καλλιμάρμαρο) Παναθηναϊκό Στάδιο.