Την Κυριακή έφυγε ξαφνικά και απρόοπτα από κοντά μας ο σύντροφος Κώστας Τσολάκης.Καρδιακή προσβολή ήταν η ιατρική γνωμάτευση. Ετσι ξαφνικά, έτσι απρόοπτα σταμάτησε η καρδιά ενός Κομμουνιστή, ενός ανθρώπου που έταξε ολόκληρη τη ζωή του στον αγώνα του Λαού για ελευθερία, ανεξαρτησία, κοινωνική προκοπή. Ενός ανθρώπου, που ως το τέλος της ζωής του υπερασπίστηκε με όλες τις δυνάμεις του τις αρχές και τους σκοπούς του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος. Ενός ανθρώπου, που έμεινε πάντα όρθιος, πάντα συνεπής και αφοσιωμένος στους αγώνες της εργατικής τάξης και του ΚΚΕ, που το τίμησε με την αγωνιστική του προσφορά.

Ο Κώστας Τσολάκης γεννήθηκε στις 15-8-1923 στην Επανωμή Θεσσαλονίκης και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Περαία.

Ηταν το 6ο παιδί μιας προσφυγικής οικογένειας από την Τουρκία και από πολύ μικρός ρίχτηκε στη βιοπάλη, για να αντιμετωπίσει τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης.

Το Δεκέμβρη του 1942 έγινε μέλος του ΚΚΕ, το Φλεβάρη του 1943 οργανώθηκε στον ΕΛΑΣ και έδρασε στο βουνό Πάικο, όπου πήρε μέρος σε μια σειρά μάχες ενάντια στους Γερμανούς, Ιταλούς κατακτητές, τους ΠΑΟτσίδες και κομιτατζήδες στο χώρο της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας, όπου και τραυματίστηκε.

Αποφοίτησε από τη Σχολή Αξιωματικών Σαράφη στη Ρεντίνα. Η Συμφωνία της Βάρκιζας τον βρήκε διοικητή λόχου. Μετά τη Βάρκιζα ξαναβγήκε στο βουνό και πήρε μέρος στον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) με το ψευδώνυμο "Γιάννος", σαν πολιτικός επίτροπος και διοικητής λόχου και κατόπιν σαν πολιτικός επίτροπος και διοικητής τάγματος στις ταξιαρχίες 103η, 18η και 14η και απόκτησε το βαθμό του ταγματάρχη πεζικού. Πήρε μέρος στις μάχες του Βίτσι και του Γράμμου, όπου και τραυματίστηκε τρεις φόρες.

Από το 1949 έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας στην ΕΣΣΔ και σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες, συμμετέχοντας από υπεύθυνες θέσεις στην οργάνωση και δραστηριότητα των Κομματικών Οργανώσεων του Κόμματος εκεί και προσφέροντας τις υπηρεσίες του στην ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Το 1975 επαναπατρίστηκε.

Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ εκλέχτηκε στο 8ο Συνέδριο του Κόμματος, αναπληρωματικό μέλος του ΠΓ στην 13η Ολομέλεια (Γενάρης του 1969), ταχτικό μέλος του ΠΓ στην 16η Ολομέλεια (Ιούνης 1972), θέση που διατήρησε από το 9ο Συνέδριο του Κόμματος μέχρι το 12ο. Στο 13ο και στο 14ο Συνέδριο του Κόμματος εκλέχθηκε μέλος της ΚΕ και ήταν μέλος της Γραμματείας του Κόμματος.

Βαρύ το πένθος όλων μας. Βαρύ ωστόσο και το χρέος μας: Να συνεχίσουμε τον αγώνα του, να συνεχίσουμε στο δρόμο του. Να παραδειγματιστούμε από τη ζωή του, που την ανάλωσε στην υπόθεση του Κόμματος και του λαού. Ετσι που - όσο κι αν είναι δύσκολο - να αναπληρώσουμε το κενό που μας αφήνει με τη δράση μας μέσα στο λαό και για το λαό. Ετσι όπως κι εκείνος θα το 'θελε. Ετσι όπως κι εκείνος έκανε μέχρι την τελευταία πνοή του.