Η μάχη της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ περνά πλέον σε μια νέα φάση. Τη φάση της ντε φάκτο αναγνώρισης των εσωκομματικών τάσεων (που εν προκειμένω δεν ανταποκρίνονται σε διαφορετικές πολιτικές θέσεις, αλλά σε διαφορετικές συναθροίσεις επίδοξων νομέων της εξουσίας, που αναζητούν για τον εαυτό τους τον πρώτο ρόλο) και της νομιμοποίησης - με τη βούλα και της Επιτροπής Δεοντολογίας - της κούρσας διαδοχής, στην οποία διαγκωνίζονται οι διεκδικητές του χρίσματος. Εκείνο όμως που σε σημαντικό βαθμό επικυρώθηκε από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τις τελευταίες μέρες και εν αναμονή του νέου γύρου της εσωκομματικής σύγκρουσης είναι ο καθοριστικός ρόλος που παίζουν όσον αφορά στις εξελίξεις μέσα στα κόμματα του δικομματισμού, και όχι μόνο, οι αρχιτέκτονες της αντιδραστικής ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού.

Ως προς τα παραπάνω είναι χαρακτηριστικά δυο παραδείγματα. Πρώτον,από τις στήλες του "Ρ" δυο μέρες πριν τη συνεδρίαση της Επιτροπής Δεοντολογίας είχε γίνει αναφορά σε μια (αδιασταύρωτη, όπως τονιζόταν) πληροφορία. Σύμφωνα με αυτήν, παράγοντες του εκδοτικού κατεστημένου παρενέβησαν έντονα στα ανώτατα κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ, ώστε οι "διαφωνούντες", περνώντας από την Επιτροπή Δεοντολογίας, να πέσουν στα "μαλακά". Ο λόγος, πάντα κατά την ίδια πληροφορία, ήταν ότι οι σχεδιαστές της "επόμενης μέρας" δε θα ήθελαν οι εκλεκτοί τους να υποστούν κανενός είδους φθορά σε αυτή τη φάση. Η πληροφορία παραμένει αδιασταύρωτη. Ομως δεν είναι άνευ σημασίας να σημειωθεί ότι και οι διαφωνούντες "έπεσαν στα μαλακά" και καμία αντίδραση - διάψευση δεν προκάλεσαν τα αναγραφόμενα στο "Ρ". Δεύτερον,την ημέρα που ο Τύπος είχε εστιάσει την προσοχή του στη συνεδρίαση της Επιτροπής Δεοντολογίας του ΠΑΣΟΚ και στα πήγαινε - έλα των εγκαλουμένων σε αυτή, "αρεστά" ρεπορτάζ για τα ΜΜΕ - υποκαταστήματα των μεγαλοκεφαλαιούχων ήταν όσα το περιεχόμενό τους είχε λάβει υπόψη την επισήμανση: "Ξέρεις πόσα δισ. παίζονται;" πίσω από τον τάδε ή τον δείνα...

Αν όμως οι εξελίξεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ φέρνουν στο προσκήνιο ζητήματα που κάθε άλλο παρά εκπλήσσουν τους κομμουνιστές, το ίδιο μη πρωτότυπες, ωστόσο αποκαλυπτικές, είναι οι τακτικές που ξεδιπλώθηκαν τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τους "εσωκομματικούς αμφισβητίες της". Σε ό,τι αφορά την πρώτη, ίσως διανύει την πιο "αποδοτική" της περίοδο, από τότε που ανέλαβε την εξουσία, στον τομέα της υποκρισίας, της εμμονής στη λιτότητα, στη συκοφάντηση των λαϊκών αγώνων και την υποτέλεια και στον τομέα της αδιαφορίας απέναντι σε απλά ζητήματα δημοκρατικών αρχών. Ως προς τα παραπάνω είναι ενδεικτικά:

Οι "ύμνοι" του υφυπουργού Δημόσιας Τάξης για την "ήπια" στάση της Αστυνομίας κατά τη ΜΑΤοβαμμένη πορεία των συνταξιούχων, που ψάλθηκαν αμέσως μετά τις "συγνώμες"... Οι αναφορές στην "κοινωνική ευαισθησία" της κυβέρνησης από τον Ε. Βενιζέλο, την ώρα που ο ίδιος μιλούσε για το "αμετακίνητο πλαίσιο της οικονομικής της πολιτικής"... Οι εκτυφλωτικής "διαύγειας" αναφορές των υπουργών Γεωργίας, Εθνικής Οικονομίας κ.ά. για "υποκινούμενους" διαδηλωτές, που συναγωνίζονταν τη ρυπαρότητα των "πρακτόρων" από τα ερτζιανά, που ανακαλύπτουν πίσω από τις αγροτικές κινητοποιήσεις "κομμουνιστικό δάκτυλο"... Το αδιάφορο σφύριγμα για τη θηριωδία των στρατοκρατών της Αγκυρας στο Κουρδιστάν, για την οποία οι κυβερνητικοί παράγοντες "δεν έχει ενημερωθεί επισήμως"... Πρόκειται για τους ίδιους που πριν λίγο καιρό πρόσφεραν, έπειτα από τις συστάσεις των "εταίρων" τους, την άρση του βέτο για την τελωνειακή τους σύνδεση με την ΕΕ... Η άρνηση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε πολιτική καταδίκη του φασιστικού εντύπου "Στόχος" που, ενώ αποκαλυπτόταν η δράση των "7" και το ΜΑΒΗ, ο εκδότης του δήλωνε ότι είναι υπέρ τους αν οι ενέργειές τους, όπως αυτή στο φυλάκιο της Επισκοπής, σημαίνουν "ξεκίνημα για την απελευθέρωση της Β. Ηπείρου"...

... και οι

"διαφωνούντες"

Βέβαια, μετά τις παραπάνω επιδόσεις της νομιμόφρονης πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ δε θα μπορούσαν να μην ανταποδώσουν στα ίσα οι εσωκομματικοί της αντίπαλοι. Και το έκαναν με το παραπάνω. Για παράδειγμα η Β. Παπανδρέου,αποχωρώντας από την Επιτροπή Δεοντολογίας, προχώρησε σε μια "ηρωική" δήλωση του τύπου με τέτοια κοινωνικά προβλήματα που έχει ο τόπος, κάποιοι (οι "σύντροφοί" της) "ποινικοποιούν τις πολιτικές απόψεις". Μήπως όμως η πρώην επίτροπος θεώρησε σκόπιμο να εξειδικεύσει αυτά τα κοινωνικά προβλήματα; Κάθε άλλο. Γιατί τότε θα βρισκόταν σε δύσκολη θέση η ευρωλαγνία της, αφού θα έπρεπε να απολογηθεί απέναντι στους αγρότες που διαδηλώνουν ενάντια στην ΚΑΠ και την ΓΚΑΤΤ αντιστεκόμενοι στον "ευρωεξανδραποδισμό" τους. Θα έπρεπε να απολογηθεί στους μικροεπαγγελματίες για τη συμφωνία της στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που αποτελεί το θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει στα πολυεθνικά μεγαθήρια να αλωνίζουν στη χώρα και να τους "λιώνουν". Που επιβάλλει το εξοντωτικό καθεστώς της απελευθέρωσης και απαιτεί τη φορολογική αφαίμαξή τους.

Οσο για τον Θ. Πάγκαλο,την επομένη της Επιτροπής Δεοντολογίας, απέδειξε ότι παραμένει το ίδιο "συνετισμένος", όσο και πριν, να παραβρεθεί στη συνεδρίασή της. Μέσα σε μια μέρα: Αναδείχτηκε σε ηγέτη του αντικομμουνισμού,καταγγέλλοντας τους κομμουνιστές συνωμότες, που διασαλεύουν την τάξη, προκαλώντας τις κινητοποιήσεις των αγροτών και των επαγγελματοβιοτεχνών. Ορκίστηκε κατά της "εξέγερσης της έσχατης απρέπειας των φοροφυγάδων",όπως συνηθίζει να αποκαλεί τα λαϊκά στρώματα και τις κινητοποιήσεις τους. Πρωταγωνίστησε στη συκοφάντηση αυτών των λαϊκών αγώνων, περιορίζοντάς τους σε θέματα φορολογικής πολιτικής και φτάνοντας ακόμα παραπέρα, έβαλε το χεράκι του στην ενίσχυση της φασιστικής έμπνευσης επιχείρησης μετατροπής των υπόλοιπων εργαζόμενων σε "προβοκάτορες" των αγροτικών κινητοποιήσεων.Ζήτησε να επιβληθούν επιπλέον φόροι στα μικρομεσαία στρώματα, αφού, σύμφωνα με τις "μελέτες" του, με το υπάρχουν φορολογικό σύστημα "θα πληρώσουν μόνο το 10% εκείνων που θα έπρεπε να πληρώσουν".Κάλεσε τους συνταξιούχους να απαιτήσουν τη φορολογική αφαίμαξη των μικρεμπόρων, για να βρεθούν χρήματα ώστε να αυξηθούν οι συντάξεις τους, και κατέληξε, ομιλώντας ως γνήσιο κυβερνητικό τέκνο: "Η πολιτική μας είναι μια καλή πολιτική"...

Ο δε Δ. Τσοβόλας συνέχισε να υπεραμύνεται του "σοσιαλιστικού" προεκλογικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ... Δικαιώνοντας, νομιμόφρονες και μη, όσους έχουν σχεδιάσει το λίφτινγκ του πολιτικού τοπίου και υποστηρίζουν (προς το παρόν;) ότι για όλους τους εκπροσώπους τους υπάρχει μια θέση, αύριο...

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

---------------------------------------------------------------------

Εκείνο όμως που σε σημαντικό βαθμό επικυρώθηκε από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τις τελευταίες μέρες και εν αναμονή του νέου γύρου της εσωκομματικής σύγκρουσης, είναι ο καθοριστικός ρόλος που παίζουν όσον αφορά στις εξελίξεις μέσα στα κόμματα του δικομματισμού, και όχι μόνο, οι αρχιτέκτονες της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού

-------------------------------------------------------------------------