Ιδιωτικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων και των τραπεζών, κατάργηση Οργανισμών και φορέων του δημοσίου, διάλυση του σημερινού καθεστώτος εργασιακών σχέσεων - πριν απ' όλα ανεμπόδιστες μαζικές απολύσεις, και κατάργηση της "μονιμότητας" στη δημόσια διοίκηση, ακόμη μικρότερες ονομαστικές "αυξήσεις" στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και κατάργηση του λεγόμενου διορθωτικού ποσού.Αυτό "συστήνει" στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ο ΟΟΣΑ μέσω της ετήσιας έκθεσής του για την ελληνική οικονομία, η οποία δόθηκε χτες στη δημοσιότητα. Ο Οργανισμός που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της πλέον αντιδραστικής διεθνούς ολιγαρχίας δίνει γενικώς εύσημα στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την πολιτική μονόπλευρης λιτότητας που ακολουθεί, αλλά "επισημαίνει" ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να είναι "έτοιμη" να πάρει πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα - χωρίς να υπολογίζει το κόστος τους - σε περίπτωση που: Πρώτον, υπάρξει απόκλιση από τους στόχους του προγράμματος "σύγκλισης", και δεύτερον, εάν δεν "αποδώσει" η φορομπηχτική πολιτική!

Ειδικότερα στην έκθεση του ΟΟΣΑ αναφέρεται ότι παρά την πολιτική λιτότητας ο πληθωρισμός παρέμεινε το 1994 γύρω στο 11%, δηλαδή σχεδόν 4 φορές μεγαλύτερος από το μέσο όρο των χωρών της ΕΕ, ενώ η "πρόοδος" στη... "στερέωση" του προϋπολογισμού έμεινε πολύ μακριά από τους στόχους που καθορίστηκαν στο πρώτο πρόγραμμα σύγκλισης το 1993, δηλαδή αυτό της ΝΔ. Ο ΟΟΣΑ υπογραμμίζει ότι η φορολογική πολιτική το 1993 και το 1994 δεν... ήταν στην πραγματικότητα τόσο "σταθερή όσο απαιτούσε η κατάσταση των δημοσίων οικονομικών". Δηλαδή ο ΟΟΣΑ ισχυρίζεται ότι έπρεπε να είχε εφαρμοστεί ακόμη σκληρότερη λιτότητα. Ενδεικτικά, στην έκθεση διατυπώνεται προκλητικά ο ισχυρισμός ότι "τα μέτρα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής ή δεν εφαρμόζονταν ή δεν εφαρμόζονταν αρκετά αυστηρά. Η πολιτική μείωσης των μισθών του δημόσιου τομέα χαλάρωσε (...) η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ καθυστέρησε σημαντικά"! Αποφεύγεται να διατυπωθεί κρίση για τη φορολογική πολιτική που αποφάσισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το νόμο που ψήφισε την άνοιξη του 1994. Ο ΟΟΣΑ δηλώνει ότι το πρόγραμμα "σύγκλισης" της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ "κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, ιδιαίτερα στο πρόβλημα της φοροδιαφυγής".Ωστόσο, επισημαίνει ότι "χρειάζεται ακλόνητη απόφαση από την πλευρά της κυβέρνησης" για την πιστή εφαρμογή του νόμου... Ο διεθνής ιμπεριαλιστικός οργανισμός όμως επισημαίνει μια ακόμη σημαντική πλευρά της αντιλαϊκής πλευράς της κυβερνητικής πολιτικής: Αξιώνει τη δραστική μείωση των δαπανών του δημοσίου. Μάλιστα δε σημειώνει ότι "θα ήταν παρακινδυνευμένο να επιτραπεί η υπερβολική αισιοδοξία σχετικά με την αύξηση των φορολογικών εσόδων" εάν κανείς "... παραβλέψει την προσπάθεια στον τομέα των δαπανών". Στα πλαίσια αυτά "συστήνει" να "μειωθεί" ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο και να καταργηθούν πολλοί φορείς του δημοσίου, μέσω μιας δήθεν ορθολογικοποίησης του "υπερβολικά μεγάλου αριθμού των κυβερνητικών και ημικυβερνητικών οργανισμών". Στο σημείο αυτό στην έκθεση του ΟΟΣΑ τονίζεται ότι "οι ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να επιταχυνθούν".

Για να μη μένουν αμφιβολίες για τη "βοήθεια" που δίνει το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παραθέτουμε τη φράση της έκθεσης, σύμφωνα με την οποία "η γραμματεία του ΟΟΣΑ εκτιμά ότι ακόμη και μια περιορισμένη παρέκκλιση από τα δεδομένα του προγράμματος σύγκλισης θα έχει μείζονες επιπτώσεις στο έλλειμμα του δημόσιου τομέα, στην αύξηση του χρέους της χώρας και τονίζει πόσο αναγκαίο είναι να βασιστεί η σταθεροποιητική πολιτική σε ρεαλιστικά συμπεράσματα". Στη συνέχεια επαναλαμβάνεται η θέση πως "σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση πρέπει να είναι έτοιμη να πάρει μέτρα για να αντιμετωπίσει κάθε παρέκκλιση που θα μπορούσε να εμφανιστεί"!Η αντιλαϊκή επέλαση συμπληρώνεται με τη νομισματική πολιτική. Ο ΟΟΣΑ δηλώνει ότι αυτή "πρέπει να παραμείνει περιοριστική όσο χρόνο χρειαστεί για να γίνει πρόοδος στη μείωση των ελλειμμάτων του δημόσιου τομέα". Μάλιστα δε, ισχυρίζεται ότι "η πολιτική μιας έρπουσας υποτίμησης μόνο εν μέρει αντισταθμίζει" τη διαφορά στο ύψος του πληθωρισμού με τις άλλες χώρες...

Παρά το γεγονός ότι καταγράφεται η παραδοχή πως οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων μειώνονται συνεχώς, ότι οι πραγματικές αμοιβές τους υπολείπονται κατά πολύ του ρυθμού αύξησης του πληθωρισμού ο ΟΟΣΑ με προκλητικό τρόπο και εκφράσεις ισχυρίζεται ότι αυτές οι "ονομαστικές αυξήσεις" σε σχέση με τις "ονομαστικές αυξήσεις" των άλλων χωρών του ΟΟΣΑ είναι... μεγαλύτερες!

Το αποτέλεσμα είναι η έκθεση του ΟΟΣΑ να "συστήνει"... "μεγαλύτερη ευλυγισία" στη διαμόρφωση των αμοιβών. Δηλαδή να μειωθούν ακόμη περισσότερο και ονομαστικά, και επιπλέον διατυπώνεται εμμέσως πλην σαφώς η αξίωση κατάργησης του διορθωτικού ποσού.Χαρακτηριστικά στην έκθεση του ΟΟΣΑ καταγράφεται το εξής: "Οι ρήτρες παράλληλης αύξησης σε περίπτωση υπέρβασης στόχων πληθωρισμού είναι μια επιπλέον αιτία ακαμψίας"! Στην ίδια λογική σημειώνεται η "αναγκαιότητα" για κατάργηση της "ασφάλειας" των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ώστε να νιώθουν... "ανασφαλείς" όπως "αυτοί που πρωτομπαίνουν στην αγορά και αντιμετωπίζουν κατάσταση ανεργίας και ανασφάλειας". Ο ΟΟΣΑ ισχυρίζεται μάλιστα ότι η "ασφάλεια" των εργαζομένων "κρατά ψηλά τις πληθωριστικές πιέσεις παρά την άνοδο της ανεργίας"!Ετσι, ο ΟΟΣΑ αξιώνει "χαλάρωση της νομοθεσίας προστασίας των θέσεωνεργασίας",καθώς αυτό "θα συμβάλει στον αποπληθωρισμό" και στη... μείωση των επιτοκίων!

Ιδιαίτερη σημασία δίνει η έκθεση του ΟΟΣΑ στην κατάργηση κάθε είδους παρέμβασης του κράτους στον τραπεζικό - πιστωτικό τομέα και απαιτεί την πλήρη ιδιωτικοποίηση των υπό δημόσιο έλεγχο τραπεζών. Συγκεκριμένα, στην έκθεση του ΟΟΣΑ σημειώνεται ότι "η πρόοδος στην αναδιάρθρωση του μεγάλου τραπεζικού τομέα είναι προφανώς ανεπαρκής. Η διεύθυνσή τους κυριαρχείται από την κυβέρνηση και η οικονομική τους κατάσταση είναι ασθενής". Ο ΟΟΣΑ έχει έτοιμη τη "λύση" αξιώνοντας: "Στην πραγματικότητα, η ιδιωτικοποίηση των τραπεζών θα ήταν λύση. Εν πάση περιπτώσει δεν υπάρχει δικαιολογία για μια ισχυρή παρουσία κυβέρνησης στον τραπεζικό τομέα". (!)

Η "στρατηγική" της πολιτικής που θα πρέπει για πολλά χρόνια να εφαρμοστεί κατά τον διεθνή ιμπεριαλιστικό Οργανισμό "θα πρέπει να βασίζεται πριν απ' όλα στην αυστηρή μακροοικονομική πολιτική, ιδιαίτερα στη φορολογική πλευρά". Στα πλαίσια αυτά αξιολογείται "θετικά" ο προϋπολογισμός λιτότητας του 1995 και επισημαίνεται ότι "έχει ζωτική σημασία η επιτυχία των στόχων που έχουν τεθεί και η αντιμετώπιση μέτρων ενίσχυσης σε περίπτωση παρέκκλισης, πχ. αν οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής δε φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα".

Αντρέας ΠΕΤΣΙΝΗΣ