Οι μεθοδεύσεις της γερμανικής πολυεθνικής ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ,για την επιβολή των "σύγχρονων" αντιλήψεών της περί εργασιακών σχέσεων, αναβαθμίζονται και από τις, στρατιωτικού τύπου, ατομικές συμβάσεις περνά στην ντε φάκτο επιβολή ενός αναχρονιστικού και αντιδραστικού κανονισμού εργασίας. Αντιλήψεις που συνάδουν με τα σχέδια για "άλωση" τόσο σε είδη εμπορευμάτων, όσο και σε αριθμό πολυκαταστημάτων, της ελληνικής αγοράς.

Από την εμφάνιση του πρώτου ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ στον Αλιμο το Δεκέμβρη του '91, η όλη προσπάθεια του Γερμανού εργοδότη έγκειται στη δημιουργία ενός καθεστώτος εργασιακών σχέσεων, όπου ο ίδιος θα επιβάλλει τους όρους του και οι εργαζόμενοι θα υποτάσσονται, χωρίς δικαίωμα φωνής.

Οι προσλήψεις γίνονται με ατομικές συμβάσεις, διαφορετικές για κάθε εργαζόμενο,ακόμα και αυτών που κάνουν την ακριβώς ίδια εργασία και με απώτερο στόχο τη δημιουργία τεχνιτών αντιπαραθέσεων μεταξύ των εργαζομένων και τον κατακερματισμό τους.

Αποκαλυπτικά των "ευρωπαϊκού τύπου" εργασιακών σχέσεων είναι ορισμένα στοιχεία που αναφέρονται σε αυτές τις συμβάσεις. Στο μισθό του εργαζόμενου, π. χ., υπάρχουν κάποια ανώτερα όρια, ελάχιστα πάνω από το βασικό, που παραμένουν σταθερά, παρά τις αλλαγές στη συλλογική σύμβαση του κλάδου ή στην οικογενειακή του κατάσταση. Η εργοδοσία έχει το αποκλειστικό προνόμιο να μετακινεί σε οποιαδήποτε θέση ή ειδικότητα τον εργαζόμενο, όποτε και όπως θέλει. Καμιά υπερωρία δεν πληρώνεται, ακόμα και αν είναι υποχρεωτική. Ο εργαζόμενος απαγορεύεται να έχει δεύτερη δουλιά σε άλλη εταιρία, καθώς και να κάνει οποιεσδήποτε δηλώσεις που αφορούν την εταιρία.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει όλος ο κλάδος του εμπορίου δεν μπορούσαν παρά να υπάρχουν και εδώ και κυρίως όσον αφορά το ωράριο.Το ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ ως γνωστό λειτουργεί από τις 8 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ, όλες τις μέρες και το Σάββατο. Στις συμβάσεις λοιπόν αναφέρεται ότι ο εργαζόμενος είναι υποχρεωμένος σε κάθε έξτρα απασχόληση που υποδεικνύει ο εργοδότης. Το τι εννοεί έχει φανεί στην πράξη. Οταν γίνεται επισκευή, συντήρηση σε κάποιο τμήμα, οι εργαζόμενοι του τμήματος αναγκάζονται να δουλεύουν Κυριακές ή στα ρεπό τους.

Να σημειώσουμε πως μέσα σε τέσσερα χρόνια έχει γίνει μια γρήγορη εξάπλωση της γερμανικής πολυεθνικής στην ελληνική αγορά. Σήμερα λειτουργούν τρία καταστήματα στην Αττική και συγκεκριμένα στον Αλιμο, τον Ταύρο και το Αιγάλεω. Επίσης ένα στη Λάρισα και ένα άνοιξε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, ενώ στα άμεσα σχέδια της εταιρίας είναι η δημιουργία δύο τουλάχιστον ακόμα σε μεγάλα αστικά κέντρα της επαρχίας (το ένα στην Πάτρα και το άλλο πιθανά στην Κρήτη).

Η εξάπλωση δεν αφορά μόνο τον αριθμό των καταστημάτων, αλλά και το είδος των εμπορευμάτων. Δίπλα στα είδη υγιεινής, κιγκαλερίας, φωτιστικών, μικροσυσκευών και ξυλείας, εμφανίστηκαν και σχολικά είδη, αλλά και καθαρισμού. Επιπλέον ξεκίνησε η συνεργασία με τον Μαρινόπουλο,στον οποίο παραχώρησε το 80% του ισογείου στο Αιγάλεω για σούπερ μάρκετ, που μόλις προχτές εγκαινιάστηκε επίσημα. Προσανατολίζεται δηλαδή στη μετατροπή των ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ σε πολυκαταστήματα, όπου θα πωλούνται τα πάντα.

Ισως να μην είναι άσχετη με αυτούς τους προσανατολισμούς η πρόσφατη προσπάθεια επιβολής ενός αντιδραστικού κανονισμού εργασίας, στον οποίο επαναφέρονται σε χειρότερη μορφή όλες οι παραπάνω αναφορές των ατομικών συμβάσεων και που στηρίζεται σε διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας του 1920!

Η αντίδραση των εργαζομένων ήταν άμεση. Οταν τους επιδόθηκε ο κανονισμός με τη διευκρίνιση ότι μέσα σε 10 μέρες θα άρχιζε η ισχύς του, οι περισσότεροι τον επέστρεψαν πίσω, αρνούμενοι να τον υπογράψουν.

Δεν είναι, η πρώτη φορά - όπως καταγγέλει ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας - που φέρνει έναν τέτοιο κανονισμό. Και πέρσι είχε γίνει ανάλογη προσπάθεια, όμως μετά την παρέμβαση του Συλλόγου και του ΕΚΑ ο κανονισμός απορρίφθηκε από τη νομαρχία. Φέτος επανέφερε τον ίδιο κανονισμό "ρετουσαρισμένο", ώστε να εμφανίζεται νομότυπος.

Ο Δ. Φαφαλιός,γραμματέας του Συλλόγου, δήλωσε σχετικά στην εφημερίδα μας: "Σαν κλαδικό σωματείο αντιτασσόμαστε στην αναχρονιστική εργατική νομοθεσία και στις διατάξεις της, που αυτές ουσιαστικά περιέχονται στον κανονισμό εργασίας του ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ. Θεωρούμε πως σε μια εποχή που μιλάνε για εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη, δεν μπορούν να εφαρμόζουν νόμους του 1920. Και μάλιστα διατάξεις, που το εργατικό κίνημα εδώ και 75 χρόνια με την πάλη του τις έχει καταστήσει ανενεργούς. Αυτή η επίθεση στην εργατική τάξη, που εκφράζεται από τέτοιες τακτικές, όχι μόνο των πολυεθνικών, είναι αποτέλεσμα της "Λευκής Βίβλου" και έχει σαν στόχο εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, υποταγμένους στις ορέξεις των εμποροβιομηχάνων. Δηλώνουμε ότι κανονισμοί τέτοιοι θα μας βρουν μπροστά".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ