Λίγο περισσότερο από μία εβδομάδα απομένει μέχρι τις κοινοβουλευτικές εκλογές, και το κυριότερο θέμα που αναδεικνύεται στην προεκλογική "αρένα" της σκανδιναβικής χώρας, είναι η ευρεία αντιπαράθεση για την αύξηση των μεταναστών και τα οικονομικά προβλήματα που απορρέουν από τις ολοένα και λιγότερες θέσεις εργασίας.

Αυτό το κεντρικό σημείο έχει αποδειχτεί και ο μεγαλύτερος "πονοκέφαλος" για το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα, καθώς στις τελευταίες δημοσκοπήσεις μπορεί να προηγείται καθαρά των υπολοίπων κομμάτων που συμμετέχουν στις κοινοβουλευτικές εκλογές, το ακροδεξιό όμως "Κόμμα της Προόδου", υποστηρίζοντας ακραίες θέσεις ενάντια στις μειονότητες, έχει βρει απήχηση ανάμεσα στους Νορβηγούς, με αποτέλεσμα να φαίνεται στις δημοσκοπήσεις το μόνο κόμμα που μπορεί να "προκαλέσει" το κυβερνών, τετραπλασιάζοντας παράλληλα τα ποσοστά του και κατά συνέπεια τη δύναμή του.

Το "Κόμμα της Προόδου", που υποστηρίζει την εφαρμογή μίας περιοριστικής μεταναστευτικής πολιτικής, έχει βρει την "αχίλλειο πτέρνα" μεγάλης μερίδας των ψηφοφόρων, που εξαιτίας των πρόσφατων συσσωρευμένων οικονομικών δυσχερειών, έχουν αναπτύξει έντονα αρνητικά συναισθήματα, όπως ξενοφοβία και ρατσισμό, απέναντι στους ξένους μετανάστες. Ο πρωθυπουργός Θ. Τζάγκλαντ μάλιστα, αναγνώρισε και δημόσια το μεγάλο του αντίπαλο, στο πρόσωπο του Καρλ Χάγκεν, ηγέτη του ακροδεξιού κόμματος.

Οι εκλογές που θα γίνουν στις 15 Σεπτέμβρη, θα αποτελέσουν μία σαφέστατη ένδειξη για τις αλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί στη νορβηγική κοινωνία, καθώς το κράτος πρόνοιας τρεκλίζει εδώ και καιρό, η ένταξη της χώρας στην ΕΕ έχει δημιουργήσει σημαντικές μεταρρυθμιστικές οικονομικές αλλαγές και η εισροή ξένων μεταναστών έχει προκαλέσει έντονες ανακατατάξεις και "ιδιορρυθμίες", που θα διαφανούν καθαρότερα στο εκλογικό αποτέλεσμα. Αν τελικά γίνει πραγματικότητα αυτή η διαφαινόμενη στροφή προς τη Δεξιά, για την ακρίβεια προς την άκρα Δεξιά, θα είναι "ιστορικό" γεγονός για το κράτος "Κοινωνικής Πρόνοιας", "ισονομίας και ελευθερίας" που αντιπροσώπευε η νορβηγική κοινωνία και αποτελούσε, μαζί με την πλειονότητα των σκανδιναβικών χωρών, "πρότυπο" διακυβέρνησης για πολλές χώρες, την τελευταία τριακονταετία.