Χτες, είχαμε την έναρξη ενός ακόμα γύρου κατρακύλας. Η συγγραφή και η έκδοση του βιβλίου της κυρίας Λιάνη και οι περιγραφές της για τις "άγνωστες" απόψεις του συζύγου της, καθώς και οι αναμνήσεις της εποχής της "Ωνασειάδας", έδωσαν την αφορμή στα ΜΜΕ, που ειδικεύονται σε "ενημέρωση" τύπου Νταϊάνας, να σταθούν και πάλι στο "ύψος" τους. Δεν έφταναν οι εφημερίδες, που ανέλαβαν εργολαβικά την προδημοσίευση του ιδιότυπου "Αρλεκιν". Δεν έφταναν τα ραδιόφωνα, που έσπευσαν να ασχοληθούν με την "είδηση". Το καλύτερο προέκυψε το βράδυ, όταν τα κανάλια της αποβλάκωσης βομβάρδισαν ανηλεώς τους Ελληνες τηλεθεατές, αφιερώνοντας το σύνολο σχεδόν των δελτίων ειδήσεών τους σε αυτό το "γεγονός".

Στο πλευρό τους στάθηκαν, φυσικά, όλοι οι παράγοντες του "μελοδράματος". Οσοι και τότε συμμετείχαν στις κουστωδίες. Μόνο, που μερικοί από αυτούς τώρα ...ανένηψαν και τάσσονται παρά τω πλευρώ του "εκσυγχρονισμού".

***

"Μάθαμε" ότι ο Παπανδρέου δε συμπαθούσε τον Σημίτη και την "ομάδα των 4". Προφανώς, έπρεπε να το γράψει η κυρία Λιάνη. Οτι ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου, τους είχε παραπέμψει στο Πειθαρχικό του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν αρκετό...

"Μάθαμε" ότι προόριζε για διάδοχό του τον Θ. Πάγκαλο, πριν αυτός συνταχτεί με τους "4" (αλήθεια, αυτό θεωρείται έπαινος ή δυσφήμιση για τον πρώην πρωθυπουργό;).

"Μάθαμε" ότι πάνω από το κρεβάτι του ασθενή Παπανδρέου παίζονταν ίντριγκες, για το ποιος θα πάρει το χαρτάκι με την υπογραφή της παραίτησής του, ώστε να το επιδείξει αργότερα ως εξαργυρώσιμο πολιτικό λάφυρο προς ίδιον όφελος (μάλλον, μόνο η συγγραφέας του βιβλίου δε γνωρίζει τι σημαίνει "συντροφικότητα" στο ΠΑΣΟΚ ούτε είχε ακούσει ότι ...όλοι άκουγαν γι' αυτά που διαδραματίζονταν στους διαδρόμους του "Ωνασείου").

"Μάθαμε" ότι ο Λαλιώτης δεν εισάκουσε τον Παπανδρέου και στήριξε τον Σημίτη στην εκλογή πρωθυπουργού (λες και ο γιος του, ο Γ. Παπανδρέου, τον εισάκουσε...).

"Μάθαμε" ότι ο Παπανδρέου σχολίασε αρνητικά το "ευχαριστώ" του Σημίτη προς τις ΗΠΑ την επομένη των Ιμίων (λες και δεν ξέραμε ότι ο Σημίτης είναι μαθητής εκείνου, που διατεινόταν ότι "πάμε χέρι - χέρι με τον Κλίντον").

"Μάθαμε" ότι η κ. Λιάνη θα έβγαζε περισσότερα χρήματα, αν εξέδιδε το βιβλίο σε άλλο εκδοτικό οίκο από αυτόν που επέλεξε και ανήκει σε φίλο του Α. Παπανδρέου...

Ομως, εκείνο που κυρίως "μάθαμε" είναι ότι ...έκλαιγε και ο Α. Παπανδρέου και πως παρηγορούσε μόλις παραιτήθηκε τη γυναίκα του, επειδή, πλέον, θα χάνονταν τα προνόμια, λόγω της απώλειας της πρωθυπουργικής του θέσης... Το να θυμίσουμε ότι το ελληνικό Σύνταγμα δεν προβλέπει το θεσμό της ισόβιας πρωθυπουργίας είναι περιττό. Η κυρία Λιάνη δε θα το περιλάβει στο δεύτερο βιβλίο, που υπονοείται ότι θα εκδώσει...

***

Πρωτεργάτης σ' αυτήν την επιχείρηση είναι η ίδια η κυβέρνηση, ως νουνεχής "κληρονόμος" και φυσική "συνέχεια" του ΠΑΣΟΚ. Είναι η κυβέρνηση, που, διά του εκπροσώπου της, κατέστησε, την περασμένη βδομάδα, πολιτικό ζήτημα (!) την έκδοση του βιβλίου της κ. Λιάνη. Είναι δικό της "επίτευγμα", λοιπόν, η επανάληψη και η διαφήμιση της "Δημητριάδας". Ας το χαίρεται.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ