Αμυγδαλιά, Μηλιά, Ρεματιά. Μερικές ονομασίες χωριών που είδαμε γραμμένες στα πανό και τα πλακάτ της συγκέντρωσης ενάντια στις αναγκαστικές συνενώσεις, που έγινε πρόσφατα στην Αθήνα. Μερικά μόνο από τα χιλιάδες ονόματα χωριών, που είναι παρμένα από τη φύση. Κάτι σαν "τάμα" των κατοίκων τους στη γη που τους θρέφει, που κρατάει στα σπλάχνα της γενιές των προγόνων τους, που ακόμα τους εμπνέει να κρατούν ζωντανές παραδόσεις, ήθη και έθιμα που σιγά σιγά - θύματα κι αυτά ενός συστήματος που "εμπνέεται" μόνο από το κέρδος - παίρνουν θέση, στην καλύτερη των περιπτώσεων, στα μουσεία και, στη χειρότερη, στη λήθη.

Χωριά με πολλά και πολυδιάστατα προβλήματα, αλλά και με ένα πείσμα για ζωή, που στην ιστορία της Ελλάδας καταγράφηκε και σαν χείμαρρος αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Γιατί στα χωριά δεν τραγουδούν ακόμη μόνο τα δημοτικά τραγούδια, αλλά έχουν στους τοίχους τους κρεμασμένα τα πορτρέτα των αγωνιστών του '21 και δίπλα φωτογραφίες των νεκρών τους απ' τους συνεχόμενους πολέμους. Γιατί κάθε γωνιά των βουνών τους έχει να διηγηθεί μια μάχη, μια εκτέλεση, ενίοτε και μια προδοσία, αλλά σε κάθε περίπτωση την ιστορία ζωντανή. Γιατί απ' τα χωριά βγήκαν λαϊκοί αγωνιστές που ξεσήκωσαν έναν ολόκληρο λαό, ενάντια στους κατακτητές και τους ντόπιους υποτακτικούς τους.

Ο κόσμος της υπαίθρου μπορεί να μην γνωρίζει την ιστορία της αυτοδιοίκησης, αλλά την έχει γράψει. Μπορεί να μην γνωρίζει τα πιο σκοτεινά σχέδια της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Ευρώπη των επαρχιών, που θέλουν να μετατρέψουν την ήπειρο οι πολυεθνικές, αλλά έχει δει τα παιδιά του να ξενιτεύονται, ξέρει τι σημαίνει να αποκλείεσαι απ' τα χιόνια, να μην έχεις περίθαλψη, να σου κλέβουν οι εμπόροι τον ιδρώτα. Μπορεί να μην έχει δει ακόμη τα χειρότερα - ποιος τα είδε; - αλλά έχει δει τα καλύτερα. Τότε, που για πρώτη φορά, ίσως και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, λειτούργησε με ευθύνη του ΕΑΜ η πραγματική, τοπική, λαϊκή αυτοδιοίκηση. Και κάνει αυτό που έκανε πάντα. Αγωνίζεται.

"Ολοι εσείς οι περαστικοί είστε από χωριά. Τα χωριά με τον "Καποδίστρια" θα σβήσουν, θα γίνουν νεκροταφεία", έλεγαν από τα μεγάφωνα οι διοργανωτές της προχτεσινής συγκέντρωσης στους κατοίκους μιας πόλης, που "ξύπνησε" μια απλή, ρουτινιάρικη μέρα με την "Καραγκούνα". Για άλλη μια φορά, οι μαύρες σημαίες ανέμισαν. Για να θυμίσουν ότι δεν πρόκειται για ένα τοπικό πρόβλημα. Δεν πρόκειται για μια απλή μεταρρύθμιση, έστω και στα πλαίσια του συστήματος, αλλά για ολική καταστροφή. Για συνδυασμένη επίθεση του κεφαλαίου και των υπηρετών του, όχι μόνο στην τσέπη του λαού, αλλά και στην καρδιά του...