Το ιστορικό του "σκανδάλου της Φλώρινας", ξεκινά από την αναθεωρημένη διακρατική σύμβαση Ελλάδας - Ρωσίας, που υπογράφηκε μετά από συστηματικές διεργασίες και υπόγειες συναλλαγές, "προϊόν" των οποίων ήταν μια λεόντειος συμφωνία σε βάρος ολόκληρου του ενεργειακού τομέα της χώρας. Μια συμφωνία στην οποία αναζητούν και βρίσκουν έρεισμα για πιέσεις και διάφορες αξιώσεις οι ενδιαφερόμενοι κατασκευαστές. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση φαίνεται να "παίζει" το παιχνίδι των ξένων συμφερόντων, αγνοώντας τις δυνατότητες που, εάν ήθελε, θα μπορούσε να αξιοποιήσει και που πηγάζουν από το χαρακτήρα των διακρατικών συμφωνιών. Γνωρίζει, για παράδειγμα, πολύ καλά ότι οι διακρατικές συμφωνίες είναι αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων και διέπονται από την αρχή του αμοιβαίου συμφέροντος. Οι διατάξεις τους είναι δεσμευτικές για τα συμβαλλόμενα μέρη και από την εφαρμογή τους πρέπει να προκύπτουν οφέλη και για τις δύο πλευρές. Οι συμβάσεις διέπονται από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με τις εκτιμήσεις των συμβαλλόμενων μερών, μπορεί να τροποποιηθούν ή να καταγγελθούν.

Αντ' αυτού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, - αμέσως μετά από άλλη ζημιογόνα για τη χώρα μας συμφωνία της ΝΔ - προχώρησε σε νέα διαπραγμάτευση της σύμβασης το 1994, συμφωνώντας σε νέους όρους επωφελείς για τους Ρώσους και δυσμενείς για μας. Ενας από τους όρους αυτούς αφορά και τη μονάδα της Φλώρινας. Συγκεκριμένα, επαναδιαπραγματευόμενος την προηγούμενη διαπραγμάτευση του Κ. Μητσοτάκη για ανάθεση στη ρωσική πλευρά σταθμού ηλεκτροπαραγωγής με το σύστημα ΒΟΟ, ο σημερινός πρωθυπουργός συμφωνεί στην αντικατάστασή του με δύο έργα. Το ένα αφορά τα υδροηλεκτρικά έργα Συκιάς Πευκόφυτου,η διαπραγμάτευση του οποίου ανατίθεται στον τότε υπουργό Εθνικής Οικονομίας, Γ. Ρωμαίο.Το άλλο είναι η ατμοηλεκτρική μονάδα ισχύος 330 μεγαβάτ στη Φλώρινα,με ανταγωνιστικούς όρους, η διαπραγμάτευση του οποίου ανατίθεται στη ΔΕΗ. Την τελική συμφωνία υπέγραψε ο αρμόδιος γενικός διευθυντής της Επιχείρησης, Α. Κραβαρίτης,ο οποίος στη συνέχεια θα διαπραγματευτεί (μαζί με τους υπολοίπους αρμόδιους) και θα συμφωνήσει στο σκανδαλώδες τίμημα των 179,5 δισ. δρχ., το οποίο τελικά οδηγεί σε κόστος πάνω από 230 δισ. δρχ.! Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως σε δελτίο Τύπου στις 13/12/94, που διένειμε ο Κ. Σημίτης ως υπουργός Ενέργειας, το συνολικό κόστος και των δύο παραπάνω έργων προϋπολογιζόταν σε 125 δισ. δρχ.!

Αγνοώντας τη νομική δέσμευση για "ανταγωνιστικό τίμημα" οι αρμόδιοι της ΔΕΗ, προφανώς στα πλαίσια των κυβερνητικών εντολών, με καινοφανείς μεθοδολογίες, απαράδεκτες συγκρίσεις, παραλείψεις και αποσιωπήσεις δεδομένων και εμπορικών όρων, προχώρησαν στη συμβολαιοποίηση του έργου της Φλώρινας στο ποσό των 179,5 δισ. δρχ. όπως επισήμως ανακοίνωσαν, ενώ στην πραγματικότητα το ποσό ανέρχεται σε 230 δισ. δρχ. και πλέον. Σε αυτό κατέληξαν στις 22/4/97 όπου, σε μια πανηγυρική εκδήλωση, "έπεσαν" οι σχετικές υπογραφές, ενώ δύο μήνες νωρίτερα, οι ίδιες υπηρεσίες της ΔΕΗ είχαν καταλήξει σε τίμημα 130 δισ. δρχ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο συμβολαιοποιηθέν τίμημα δε συμπεριλαμβάνονται τμήματα του έργου, κάποια από τα οποία έχουν ήδη ανατεθεί στην εν λόγω κοινοπραξία, χωρίς να έχει συμφωνηθεί το κόστος ανάθεσης, ενώ δε συμβαδίζει με την κρατούσα κατάσταση στη διεθνή αγορά για αντίστοιχες μονάδες καύσης στερεών καυσίμων.

Επιπλέον πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει σύμβαση για την τροφοδοσία με καύσιμο (ξυλίτη) από τα τοπικά λιγνιτωρυχεία, γεγονός που θα οδηγήσει σε περαιτέρω "αντιοικονομικότητα" τη μονάδα. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι, όταν η μονάδα τεθεί σε λειτουργία, η ΔΕΗ θα υποχρεωθεί να υποκύψει σε πιέσεις για συμβολαιοποίηση υπέρογκων τιμών καυσίμου, με συνέπεια την εκτίναξη της τιμής της παραγόμενης κιλοβατώρας από τη συγκεκριμένη μονάδα πέραν των 20 δρχ/κιλοβατώρα, που αποτιμάται με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς σήμερα. Σύμφωνα με τους παραπάνω υπολογισμούς, στο διάστημα της προβλεπόμενης 25ετούς λειτουργίας της μονάδας με αντιοικονομικούς όρους, εκτιμάται ότι θα συσσωρευτεί ζημιά που θα ξεπερνά τα 100 δισ. δρχ. σε τιμές 1/1/97. Ενδεικτικά για το μέγεθος της αντιοικονομικότητας αναφέρουμε ότι το τιμολόγιο υψηλής τάσης της ΔΕΗ (βιομηχανικοί πελάτες), που είναι και το χαμηλότερο, είναι 13 δρχ/κιλοβατώρα, που σημαίνει ότι κάθε παραγόμενη μονάδα κιλοβατώρας από τη Φλώρινα θα προκαλεί ζημιά τουλάχιστον 7 δραχμές στη ΔΕΗ.