Η υπερτιμολόγηση της Μονάδας της Φλώρινας προκύπτει από στοιχεία της ίδιας της ΔΕΗ για το κόστος της συγκεκριμένης μονάδας και τα συγκριτικά στοιχεία της διεθνούς αγοράς. Οπως προκύπτει από το σχετικό πίνακα που αναφέρεται στις ακριβότερες τιμές από 23 παραδείγματα μονάδων - λαμβάνοντας υπόψη και τη διαφορά κλίμακας που υπάρχει σε σχέση με τη μονάδα της Φλώρινας - η τελευταία υπερβαίνει κατά πολύ τα διεθνή δεδομένα κόστη. Αν ληφθούν υπόψη οι φθηνότερες τιμές που προκύπτουν από τα παραπάνω 23 παραδείγματα μονάδων και συγκριθούν με το κόστος της μονάδας της Φλώρινας χωρίς την αρχική υποδομή πλήρους σταθμού (δηλαδή ως προσθήκης σε υφιστάμενο σταθμό και χωρίς αποθείωση), τότε η υπερτιμολόγηση φθάνει τα 53,9 δισ. δρχ. Αν συγκριθεί το κόστος της μονάδας της Φλώρινας με το κόστος της μονάδας του Αγ. Δημητρίου και της Αποθείωσης Μεγαλόπολης με μια συγκριτική μέθοδο που λαμβάνει υπόψη τη διαφορετική ισχύ των μονάδων, την προσθήκη εξοπλισμού και κτιρίων στη Φλώρινα, τη διαφορετική τεχνολογία του λέβητα της Φλώρινας και τη διαφορετική έκταση προμήθειας, καθώς και τη διαφορετική ποσότητα και σύσταση καυσαερίων στην αποθείωση της Φλώρινας, τότε η υπερτιμολόγηση υπολογίζεται σε 51,2 δισ. δρχ.

Από τα στοιχεία που έχει δώσει στη δημοσιότητα η ίδια η ΔΕΗ, προκύπτει ότι οι αρμόδιοι αποδέχτηκαν μια σειρά από δυσμενείς για την Επιχείρηση εμπορικούς όρους, οι οποίοι αν αποτιμηθούν οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη υπερτιμολόγηση, η οποία προκύπτει:

• Από την αγνόηση των τιμών της διεθνούς αγοράς, όπου προκύπτει ότι ανάλογοι σταθμοί δεν ξεπερνούν σε κόστος τα 985-1.600 δολ./κιλοβατώρα (σε μία μόνο μονάδα αναφέρεται 1.875 δολ./κιλοβατώρα) όταν για τη Φλώρινα το κόστος είναι 2.413 δολ./κιλοβατώρα.
• Από τη χρήση της αδόκιμης μεθόδου πλέγματος των πολλών συντελεστών τεχνικής διαφοροποίησης, μετά από την κατάτμηση του έργου σε πολλά επιμέρους τμήματα και την αντίστοιχη ενός πολλαπλασιαστή του κόστους μεγαλύτερου από τη μονάδα σε κάθε ένα από αυτά.
• Από την αγνόηση του γεγονότος ότι η μονάδα της Φλώρινας έχει ισχύ κατά 10% μικρότερη από εκείνη τη μονάδας του Αγ. Δημητρίου 5.
• Από το πρόσθετο χρηματοοικονομικό κόστος 4,0 δισ. δρχ. της αυξημένης προκαταβολής σε σχέση με την πάγια πρακτική της ΔΕΗ.
• Από την παραδοχή κατ' εξαίρεση για τη μονάδα της Φλώρινας επιτοκίου αναγωγής 6% αντί για 8% που ισχύει για όλες τις υπόλοιπες μονάδες της Επιχείρησης.
• Δε λαμβάνει υπόψη τους τόκους κατά τη διάρκεια κατασκευής, που είναι βασικό στοιχείο του κόστους και άρα της κιλοβατώρας και το οποίο - όπως προκύπτει από δημοσιευμένα στοιχεία ανάλογων έργων - κυμαίνεται μεταξύ 20%-25% επί του συνολικού κόστους επένδυσης.
• Εμφανίζει παραπλανητικά το κόστος του ξυλίτη φθηνότερο από το λιγνίτη, όταν κατ' εκτίμηση υπολογίζεται ότι είναι κατά 50% πιο ακριβό από το λιγνίτη. Υπολογίζεται θεωρητικά 6 δρχ./κιλό κόστος εξόρυξης ξυλίτη έναντι 4,2 δρχ./κιλό κόστος εξόρυξης λιγνίτη (Πτολεμαϊδας).
• Ξεκινάει με την παραδοχή επίδοσης 7.500 χιλιάδων ωρών ετησίως της μονάδας, απόδοση που επιτυγχάνεται μόνο από πυρηνικούς σταθμούς, για να εμφανίσει μειωμένη τιμή κιλοβατώρας. Είναι εξάλλου γνωστό ότι η μέγιστη απολογιστική απόδοση σταθμού στερεών καυσίμων τα τελευταία 5 χρόνια είναι 6.300 ώρες.
• Επίσης παραπλανητικά και προκειμένου να καταλήξει σε αυξημένο κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΦΑ, προϋποθέτει 25ετή διάρκεια απόσβεσης, όταν η πραγματική διεθνώς είναι 15 χρόνια.
• Από την ανάθεση στον ανάδοχο τμημάτων του έργου χωρίς να έχει συμφωνηθεί ακόμη τίμημα, αν και με βάση το Ν. 2299/95 προϋπόθεση για να περιληφθούν αυτά τα τμήματα στη σύμβαση είναι η ύπαρξη ανταγωνιστικών όρων. Πρόκειται για τα τμήματα της αποκομιδής και απόθεσης τέφρας, καθώς και της αυλής λιγνίτη, για την οποία μάλιστα η ΔΕΗ δεν έχει δώσει στον ανάδοχο τεχνικές προδιαγραφές. Οι προδιαγραφές της αυλής λιγνίτη θα δοθούν 3 μήνες μετά τη θέση σε ισχύ της σύμβασης, ενώ οι τιμές για τα παραπάνω τμήματα του έργου θα συμφωνηθούν αντίστοιχα σε 12 και σε 15 μήνες, μετά τη θέση σε ισχύ της σύμβασης. Ομως η ΔΕΗ δεν έχει το δικαίωμα να αναιρέσει από τον ανάδοχο του έργου τα παραπάνω τμήματα στην περίπτωση που δε συμφωνήσει στις τιμές, καθώς δεν υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη στη σύμβαση. Αντίθετα είναι υποχρεωμένη να συμφωνήσει με τον ανάδοχο μέσα στις παραπάνω προθεσμίες. Ετσι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για πρόσθετη υπερτιμολόγηση του έργου κατά παράβαση του Ν. 2299/95.
• Το τίμημα του έργου προσαυξάνεται κατά 0,25% του συναλλαγματικού του μέρους, δηλαδή κατά 288 εκατ. δρχ. περίπου για κάθε μήνα, μετά τις 10/6/97 (ημερομηνία υπογραφής), εφόσον δεν τίθεται σε ισχύ η σύμβαση.
• Επιπλέον ενδέχεται να προστεθεί στο τίμημα το κόστος του συστήματος φύλαξης εγκαταστάσεων, δηλ. 0,24 δισ. δρχ. και το κόστος του συστήματος τηλεθέρμανσης, εφόσον αυτά τα έργα ανατεθούν στον ίδιο ανάδοχο.

Από τα παραπάνω προκύπτει ξεκάθαρα ότι πρόκειται για τη μεθόδευση ενός ακόμη σκανδάλου στον τομέα της ενέργειας. Το πραγματικό τίμημα ξεπερνάει τα 230 δισ. δρχ., ενώ η τιμή της παραγόμενης κιλοβατώρας σύμφωνα με τα δικά τους νούμερα και χωρίς τις αλχημείες στις οποίες κατέφυγαν ανέρχεται σε 23,5 δραχμές, όταν το τιμολόγιο υψηλής τάσης της ΔΕΗ (φθηνότερο) χρεώνει την κιλοβατώρα 13 δραχμές. Αυτό σημαίνει πρακτικά άμεσο λουκέτο της μονάδας, υπερχρέωση της ΔΕΗ, επιβάρυνση της οικιακής κατανάλωσης και οφέλη για συγκεκριμένα συμφέροντα.