Η όποια μείωση της λιανικής τιμής του φαρμάκου βασίζεται στην κατάργηση των υπέρ τρίτων κρατήσεων, που στο μεγαλύτερο ποσοστό τους ήταν έσοδα του κράτους και δε θίγει τον πυρήνα του προβλήματος, που είναι η κοστολόγηση με πλήρη διαφάνεια και πραγματικά στοιχεία κόστους, και αφήνει στο απυρόβλητο τα κέρδη των βιομηχάνων και των αντιπροσώπων εισαγωγέων, δεν μπορεί παρά να έχει βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα. Αυτό τόνισαν χτες κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου οι εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων (ΟΕΦΣΕΕ), και της Ενωσης Συνταξιούχων Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών Ελλάδας (ΕΣΥΦΕΕ), καταγγέλλοντας ότι η κυβέρνηση παραπλανά συνειδητά το λαό, όταν υποστηρίζει ότι παίρνει μέτρα για την τιμή του φαρμάκου, που θα ωφελήσουν σημαντικά τα ασφαλιστικά ταμεία, θα υπάρχει σωστά τιμολογημένο φάρμακο και θα ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή.

Παράλληλα, κατήγγειλαν την κυβέρνηση ότι με την κατάργηση των κρατήσεων υπέρ ΤΕΑΥΦΕ, που αποτελούσε ένα αμελητέο ποσοστό στην τιμή του φαρμάκου, στο όνομα της παραπέρα μείωσης της λιανικής τιμής, στην πραγματικότητα καταστρατηγεί κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων στο χώρο του φαρμάκου και ζήτησαν την επαναφορά της εισφοράς, με τρόπο που να βαρύνει την εργοδοσία και όχι τους καταναλωτές φαρμάκων, όπως προβλέπεται από τον ιδρυτικό νόμο του ΤΕΑΥΦΕ. Επίσης προβέπει και αυστηρό έλεγχο της παραγωγικής διαδικασίας στη διαμόρφωση της τιμής του φαρμάκου. Η κάλυψη, υπογράμμισαν, από τον προϋπολογισμό της απώλειας των εσόδων του ΤΕΑΥΦΕ που "υπόσχεται" η κυβέρνηση δεν επιλύει το πρόβλημα. Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι του κλάδου δηλώνουν ότι θα αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις ενάντια στην αντιασφαλιστική λαίλαπα της κυβέρνησης για την περιφρούρηση των κεκτημένων δικαιωμάτων τους και την επιβίωση του επικουρικού τους ταμείου. Σ' αυτά τα πλαίσια πραγματοποιούν συγκέντρωση την 1η Δεκέμβρη στις 5.00 το απόγευμα στο θέατρο "Χατζηχρήστου" στην Πανεπιστημίου.

Ειδικότερα, οι εργαζόμενοι στα φαρμακευτικά και συναφή επαγγέλματα κατήγγειλαν ότι η κυβερνητική πολιτική στόχο έχει την προσαρμογή της ελληνικής πολιτικής στις εντολές της ΕΕ και του πολυεθνικού κεφαλαίου στο χώρο του φαρμάκου. Η πολιτική που ασκείται, τόνισαν, στο όνομα της "φαρμακο- οικονομίας" που επαγγέλλεται η κυβέρνηση, οδηγεί στο να πληρώνουν όλο το δυνατό περισσότερα οι ασφαλισμένοι για τα φάρμακα που χρειάζονται, πράγμα το οποίο δρομολογείται και από τις λίστες που πάει να επιβάλει στα ασφαλιστικά ταμεία. Είναι χαρακτηριστικό, συμπλήρωσαν, ότι η κατεύθυνση που υπάρχει στις ευρωπαϊκές χώρες είναι να υπάρξει πλήρης απελευθέρωση των τιμών για το φάρμακο. Σ' αυτό αποσκοπεί και η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Αρχής Εγκρίσεως ιδιοσκευασμάτων που είναι ενιαία για όλη την Ευρώπη. Αρα, η αναφορά στη φτηνότερη χώρα της Ευρώπης που επικαλείται η κυβέρνηση για την ανακοστολόγηση, είναι χωρίς αντίκρισμα για τις πολυεθνικές που επιβάλουν τις τιμές που θέλουν.

Οπως επισημάνθηκε, κοστολόγηση με βάση τα πραγματικά στοιχεία κόστους δεν έγινε.Μεταξύ των χαρακτηριστικών περιπτώσεων που αναφέρθηκαν είναι αυτή του ιδιοσκευάσματος ADALAT της PAYER. Η φαρμακοτεχνική μορφή caps 50 x 5 mg που έπρεπε να έχει καθαρή τιμή φαρμακοβιομηχανίας 400 δρχ. και όχι 866 που πήρε με βάση τη σχετική αγορανομική διάταξη, ενώ η μορφή caps 50 x 10 mg έπρεπε να πάρει τιμή 500 δρχ. και όχι 950 αποφέροντας τεράστια κέρδη στη βιομηχανία. Επίσης, τόνισαν ότι καμιά ουσιαστική κοστολόγηση δε γίνεται για τα εισαγόμενα φάρμακα,ενώ παράλληλα, από την 1η του Γενάρη αυξάνεται υπέρ βεβαίως των πολυεθνικών ο χρόνος προστασίας της δραστικής ουσίας των πρωτοτύπων φαρμάκων που θα θίξει την εγχώρια παραγωγή που παράγει κυρίως αντίγραφα.

Την ίδια στιγμή, οι φαρμακοβιομήχανοι, κύρια οι πολυεθνικές, έχουν ζητήσει την έγκριση τιμών σε 800 νέα φάρμακα οι οποίες θα αναιρέσουν σε σημαντικό βαθμό την όποια μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης θα επιτευχθεί με την κατάργηση των υπέρ τρίτων επιβαρύνσεων.

Τέλος, η ΟΕΦΣΕΕ τόνισε ότι το κράτος θα μπορούσε να έχει ουσιαστική παρέμβαση στην πολιτική του φαρμάκου εάν λειτουργούσε η κρατική φαρμακαποθήκη και η φαρμακοβιομηχανία, πράγμα το οποίο δε γίνεται με ευθύνη αποκλειστικά της κυβέρνησης, παρά το γεγονός ότι για την κρατική φαρμακαποθήκη και τη φαρμακοβιομηχανία έχουν γίνει μεγάλες επενδύσεις που έμειναν σε αχρηστία.