Ξάφνου το συγκρότημα Λαμπράκη ανακάλυψε πού βρίσκεται η έδρα της μαφίας. Στους δήμους! Και επικεφαλής αυτής της μαφίας, ποιοι άλλοι, οι δήμαρχοι! Ετσι, συλλήβδην! Το σχετικό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας που διευθύνει ο διοικητής του Αγ. Ορους ανέφερε σαν μαφιόζους τέσσερις επιφανείς δημάρχους του ΠΑΣΟΚ και προκάλεσε ακριβώς τις αντιδράσεις που έπρεπε να προκαλέσει. Οι μεν καταγγελλόμενοι παρουσίασαν στη δημοσιότητα συμπληρωματικά στοιχεία, για να αποδείξουν πως το δημοσίευμα ήταν στημένο και οι ίδιοι διωκόμενοι αγωνιστές, τα δε συνδικαλιστικά τους όργανα άρπαξαν την ευκαιρία για να ισχυριστούν πως η επίθεση γίνεται σε μια περίοδο που η αυτοδιοίκηση αναβαθμίζεται.

Ο μόνος, τελικά, που αρχικά φάνηκε να διαπομπεύεται είναι ένας δημοσιογράφος, γιατί χρησιμοποίησε στοιχεία των φακέλων της επιτροπής του άρθρου 18 του υπουργείου Εσωτερικών, χωρίς να ρωτήσει και τους ενδιαφερόμενους. Στο τέλος όσοι έπρεπε να κερδίσουν από αυτήν την ιστορία, κερδίζουν:

- Η κυβέρνηση, που προωθεί τον ασφυκτικότερο έλεγχο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εμφανίζεται σαν ο μάγος με το ραβδάκι και επιταχύνει τους ρυθμούς για την εφαρμογή του νομοθετικού πλαισίου που αναγκάζει τους δήμους να λειτουργούν πλέον ως υπηρεσίες του δημοσίου με λογιστικό σύστημα ανάλογο με αυτό των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα.

- Αυτοί που έχουν αναλάβει να ξεζουμίσουν παραπέρα το λαό για λογαριασμό της κυβέρνησης και στο όνομα του προγράμματος σύγκλισης, η κυρίαρχη τάση ανάμεσα στους αλά Καποδίστρια "νέου τύπου" δημάρχους, πήραν ήδη τη σκυτάλη, για να περάσουν στην κοινή γνώμη ως αυτονόητο ότι η αυτοδιοίκηση βρίσκεται σε περίοδο αναβάθμισης, ότι η πραγματική εικόνα ενός μεγάλου μέρους της δεν είναι αυτή της ξεφτίλας που παρουσιάστηκε μέσα από το συνέδριο της ΚΕΔΚΕ στη Θεσσαλονίκη.

- Οι ίδιοι οι θιγόμενοι εξασφαλίζουν ένα εύσημο κυνηγημένου από τα μεγάλα συμφέροντα και συνεχίζουν απτόητοι το έργο τους δικαιωμένοι μάλιστα, αφού "αποκαλύφθηκε η επαίσχυντη επίθεση" εναντίον τους.

- Η εφημερίδα κι αυτός ακόμα ο δημοσιογράφος της παραμένουν στα ...κιλά τους και λίγο παραπάνω, αφού όχι μόνο έφεραν σε πέρας την αποστολή τους, αλλά και δικαιώθηκαν ως προς το γεγονός ότι τα στοιχεία που χρησιμοποίησαν δεν είναι τίποτα άλλο από στοιχεία ενός επισήμου φακέλου του υπουργείου Εσωτερικών.

Υπάρχουν όμως και χαμένοι σ' αυτήν την υπόθεση:

Η αλήθεια, που κακοποιήθηκε βάναυσα, και οι δημότες που καλούνται πλέον να βάλουν μόνοι τους τη θηλιά στο λαιμό τους, υπερασπιζόμενοι γενικώς έναν τύπο αυτοδιοίκησης που "αναβαθμίζεται" και μια πολιτική που "βοηθά" αυτή την αυτοδιοίκηση στην αναβάθμισή της.

Το σημαντικότερο πραγματικό στοιχείο που δεν παρουσιάστηκε σε καμία φάση αυτής της υπόθεσης, είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει αρπάξει - ληστέψει 1,5 τρισεκατομμύριο δρχ. από τους δημότες - πολίτες - εργαζόμενους κατά κύριο λόγο, για να τα αποδώσει - όπως το άρθρο 102 του Συντάγματος και ο νόμος 1828 για τα οικονομικά της αυτοδιοίκησης επιβάλλει - στην αυτοδιοίκηση για την εκπλήρωση των καθηκόντων της που απορρέουν από την εκχώρηση σ' αυτήν μιας σειράς κρατικών αρμοδιοτήτων. Τα χρήματα αυτά δεν αποδόθηκαν ποτέ στην αυτοδιοίκηση, η οποία ως σύνολο καλείται σήμερα να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας - μαφία και ότι θα συμμορφωθεί με τις κυβερνητικές εντολές.

Η κυβέρνηση είναι ο μέγας ληστής. Εκεί στους υπουργικούς θώκους εδρεύουν οι μαφιόζοι. Αυτοί που αρπάζουν το 1,5 τρισ. της αυτοδιοίκησης για να το μετατρέψουν σε πλουσιότατες παροχές προς το μεγάλο κεφάλαιο. Το συγκρότημα Λαμπράκη έχει ήδη εισπράξει στο μερίδιό του αρκετά δισ. μέσα από την υπόθεση "Μέγαρο Μουσικής".

Γι' αυτή τη ληστεία, δεν έκανε κανείς κουβέντα, ούτε καν η ΚΕΔΚΕ. Αντίθετα, μιλά για περίοδο αναβάθμισης του ρόλου της αυτοδιοίκησης, που, επειδή αποκτά κι άλλες αρμοδιότητες γίνεται στόχος επίθεσης από ανταγωνιστικά προς αυτήν συμφέροντα.

Τι εννοούν όταν λένε αναβάθμιση;

Την εγκατάλειψη κάθε διεκδίκησης, την εις διπλούν - αφού έχει ήδη υπάρξει προείσπραξη με την κρατική φορολογία - μεταφορά όλου του κόστους λειτουργίας των ΟΤΑ κατ' ευθείαν στις τσέπες του δημότη, την ανάθεση σημαντικών λειτουργιών - υπηρεσιών στο ιδιωτικό κεφάλαιο, την ανάληψη από τους ΟΤΑ ενός και μόνο ρόλου:

Αυτόν του "οικονομικού μπάτσου" - ρόλο που κατέχει ακόμα η κεντρική διοίκηση, με κύρια έγνοια να διασφαλίζει την ισορροπία του δημόσιου λογιστικού συστήματος, αναπληρώνοντας τα ελλείμματα που δημιουργούν οι παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο, με πρόσθετους φόρους στα λαϊκά στρώματα, έτσι που να μη θίγεται από τη λαϊκή κατακραυγή αυτό που ο υπουργός Εσωτερικών ονομάζει "σύγχρονο κράτος". Και το οποίο, πάντα κατά τον ίδιο σημαίνει: "Επιμερισμός των αρμοδιοτήτων, των πόρων, και των ευθυνών στα διάφορα επίπεδα διοίκησης και αυτοδιοίκησης και στους φυσικούς τους πόρους, χωρίς να τίθεται σε αμφισβήτηση ο ενιαίος και κυρίαρχος ρόλος του κράτους".

Δεν είναι τυχαίο ότι την αναλυτική παρουσίαση αυτού του νέου ρόλου της αυτοδιοίκησης ανέλαβαν να κάνουν στο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ καθηγητές πανεπιστημίου που παράλληλα είχαν συμβάλει στη σύνταξη και των σελίδων του κρατικού προϋπολογισμού στα σημεία που αναφέρεται στο δημόσιο λογιστικό.

Υπάρχει, λοιπόν, επίθεση. Στις αγωνιστικές παραδόσεις της αυτοδιοίκησης. Στη συνείδηση του λαού που θέλει να βλέπει τους δημάρχους ως αιρετούς εκπροσώπους του, στη συνείδηση του λαού που με το ζόρι πρέπει να αποδεχτεί την ιδέα ότι για καθετί θα πληρώνει διπλά και τριπλά, ότι τα πάντα είναι "ανταγωνισμός", "αγορά", "επιχειρήσεις". Σ' αυτήν την επίθεση οι ρόλοι ανάμεσα σε κυβέρνηση, αιρετούς - μάνατζερ και αστικά μέσα ενημέρωσης, είναι επακριβώς καταμερισμένοι. Στο δημοκρατικό λαϊκό κίνημα μένει η ευθύνη για τη συγκρότηση του δικού του μετώπου συνολικής αντεπίθεσης. Οι εκλογές που έρχονται είναι μια ευκαιρία να εκφραστεί.

Το σημαντικότερο πραγματικό στοιχείο που δεν παρουσιάστηκε σε καμία φάση αυτής της υπόθεσης, είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει αρπάξει - ληστέψει 1,5 τρισεκατομμύριο δρχ. από τους δημότες - πολίτες - εργαζόμενους κατά κύριο λόγο, για να τα αποδώσει - όπως το άρθρο 102 του Συντάγματος και ο νόμος 1828 για τα οικονομικά της αυτοδιοίκησης επιβάλλει - στην αυτοδιοίκηση για την εκπλήρωση των καθηκόντων της που απορρέουν από την εκχώρηση σ' αυτήν μιας σειράς κρατικών αρμοδιοτήτων. Τα χρήματα αυτά δεν αποδόθηκαν ποτέ