ΜΟΣΧΑ (Ανταπόκριση ΒΛ. ΜΑΣΙΝ). -

Η κατάσταση στο Βόρειο Καύκασο ένα χρόνο μετά την τρομοκρατική ενέργεια Τσετσένων μαχητών στο έδαφος του Νταγκεστάν εξακολουθεί να είναι περίπλοκη. Δε σταματούν οι απαγωγές ανθρώπων με στόχο την απόκτηση λύτρων. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών της Ρωσίας, στο έδαφος της Τσετσενίας κρατούνται σήμερα 208 όμηροι, ενώ οι τσετσενικές αρχές μιλούν μόνο για 65 άτομα. Ο πρόεδρος της Τσετσενίας Ασλάν Μασχάντοφ απέτυχε στην πάλη κατά των απαγωγέων: στις 6 Γενάρη έληξε το τελεσίγραφό του για την απελευθέρωση των ομήρων. Μόνο δυο άτομα αφέθηκαν ελεύθερα.

Στο μεταξύ, ο υπουργός Εσωτερικών της Ρωσίας, στρατηγός Ανατόλι Κουλικόφ, δήλωσε μετά τη συνάντηση με μέλη οικογενειών των πεσόντων στην Τσετσενία Ρώσων στρατιωτικών ότι θεωρεί πιθανό να καταφερθούν προληπτικά πλήγματα σε βάσεις τρομοκρατών και ένοπλων σχηματισμών, που έχουν βγει από τον έλεγχο, σε οποιοδήποτε μέρος, συμπεριλαμβανομένου και του εδάφους της Τσετσενίας. "Οπως πειστήκαμε, οι συμμορίτες δεν καταλαβαίνουν άλλη γλώσσα. Πρέπει να τους εξοντώσουμε", τόνισε ο Κουλικόφ και πρόσθεσε ότι θα ενημερώσει σχετικά τον Πρόεδρο Μπορίς Γιέλτσιν. Οι δηλώσεις αυτές επικρίθηκαν όχι μόνο από την ηγεσία της Τσετσενίας, αλλά και από τον πρωθυπουργό Βίκτορ Τσερνομίρντιν στη διάρκεια της συνεδρίασης, στις 8 Γενάρη, της ρωσικής κυβέρνησης. Παρ' όλα αυτά, η ρωσική κυβέρνηση λαμβάνει επιπρόσθετα μέτρα σκλήρυνσης του ελέγχου στα σύνορα της Τσετσενίας. Ο Γιέλτσιν, που βρίσκεται σε διακοπές, κατέστησε προσωπικά υπεύθυνους τους υπουργούς των ισχυρών υπουργείων για την αποτροπή ενεργειών των Τσετσένων μαχητών στο έδαφος της Ρωσίας.

Από την άλλη μεριά, στην Τσετσενία οι στρατιωτικοί διοικητές πραγματοποίησαν στις 9 Γενάρη σύσκεψη, στην οποία αποφασίστηκε να τεθούν σε πλήρη ετοιμότητα 4.000 μαχητές της τελωνειακής - μεθοριακής υπηρεσίας της Τσετσενίας ως αντίμετρο "στη συγκέντρωση ομοσπονδιακών δυνάμεων στα σύνορα της Τσετσενίας". Η Μόσχα διέψευσε κατηγορηματικά τον ισχυρισμό αυτό των Τσετσένων.

Κατά συνέπεια, τα γεγονότα δείχνουν ότι ούτε η τσετσενική, ούτε η ρωσική ηγεσία ξέρουν τι να κάνουν στη συνέχεια για να σταματήσουν το συμμοριτισμό και την τρομοκρατία. Η τάση, όμως, της τσετσενικής πλευράς να πετύχει πάση θυσία την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Τσετσενίας και το αδύνατο μιας τέτοιας αναγνώρισης από μέρους της Ρωσίας, κάνουν τη διαδικασία διευθέτησης της κατάστασης άκρως ασταθή που μπορεί σε οποιαδήποτε στιγμή να ναυαγήσει.