Ο κυβερνητικός, αντεργατικός "οδοστρωτήρας" φουλάρει, απειλώντας αυτή τη στιγμή ευθέως το οχτάωρο και το κανονικό ωράριο συνολικά, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και γενικότερα τις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, προκειμένου η κυβέρνηση να μπορέσει να "προσαρμόσει" κατάλληλα τις επιχειρήσεις, πριν τις αποδώσει στην περιβόητη ιδιωτική πρωτοβουλία. Η "καμπάνα", ωστόσο, χτυπά για όλους τους εργαζόμενους, αφού ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας τουλάχιστον τρεις φορές μέσα στην προηγούμενη βδομάδα προανήγγειλε την επίσπευση - μέσα στην άνοιξη - της θεσμοθέτησης ανάλογων σαρωτικών μέτρων και για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, ανοίγοντας ταυτόχρονα το μεγάλο κεφάλαιο του ασφαλιστικού.

Σε γενικές γραμμές οι Γενικοί Κανονισμοί Προσωπικού, τους οποίους αφορά η περιβόητη κυβερνητική (ν)τροπολογία, αφορούν τη διαδικασία και τις προϋποθέσεις πρόσληψης, τους όρους απόλυσης, την υπηρεσιακή εξέλιξη, τις μεταθέσεις, αποσπάσεις, πειθαρχικά και μια ακόμα σειρά ζητημάτων, που μπορεί και να ποικίλλουν από ΔΕΚΟ σε ΔΕΚΟ. Οποιαδήποτε παρέμβαση σ' αυτούς είναι φανερό πως θίγει δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων που εμπεριέχονται και στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ετσι, οποιαδήποτε μονομερής απόφαση αποτελεί και βίαιη, αυθαίρετη και βαθιά αντιδημοκρατική παρέμβαση στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά - για το ποια εργασιακά δικαιώματα έχει βάλει στο "στόχαστρο" η κυβέρνηση - είναι τα ίδια τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, για τα "προνόμια" που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ. Πίσω από ηθελημένα ψέματα και συνειδητές ανακρίβειες ή "πυροτεχνήματα", χωρίς την παραμικρή ουσία (σαν τα δερμάτινα μπουφάν των 110.000 δραχμών...), κρύβονται οι πραγματικές επιδιώξεις της κυβέρνησης. Κι αυτές συμπυκνώνονται στην αντιδραστική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων εργασίας. Η κατάργηση του ωραρίου εργασίας,που σήμερα ανταποκρίνεται σε κάποιους ελάχιστους όρους και προϋποθέσεις ασφάλειας,η καθιέρωση μεταβλητού ωραρίου, διακεκομμένων βαρδιών,η αύξηση του χρόνου εργασίας (π. χ. των οδηγών λεωφορείων), η αφαίρεση των διαλειμμάτων, η μείωση έως και κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών,η ανταλλαγή χρόνου εργασίας με... "χρόνο πρόσθετης ανάπαυσης",η κατάργηση αργιών, η μείωση της υπερωριακής αποζημίωσης, η ανεξέλεγκτη δυνατότητα μετατάξεων και μετακινήσεων των εργαζόμενων και διάφορα άλλα παρόμοια μέτρα -γνωστά και ως ιδέες της Λευκής Βίβλου- αποτελούν τις πραγματικές επιδιώξεις της κυβέρνησης. Απώτερος στόχος η ενίσχυση της λεγόμενης ανταγωνιστικότητας των ΔΕΚΟ, είτε για να γίνουν ελκυστικότερες στην "ιδιωτική πρωτοβουλία", είτε για να συμβάλουν κι αυτές στην όλο και μεγαλύτερη συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού, ώστε ακόμη μεγαλύτερο μερος του να "χορταίνει" την αδηφαγία των πολυεθνικών. Πάντως, είτε έτσι είτε αλλιώς, καλούνται οι εργαζόμενοι να πληρώσουν τα βάρη μιας φιλομονοπωλιακής πολιτικής - με ουσιαστικό τίμημα, μάλιστα, το συνταγματικό δικαίωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Γεγονός, που αν προωθηθεί, θα έχει αρνητικές και πολύμορφες επιπτώσεις και στις υπηρεσίες που παρέχουν οι οργανισμοί και επιχειρήσεις αυτές στο κοινωνικό σύνολο.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ