Ολοι οι ήρωες της "Κυριακής των παπουτσιών" του Λάκη Λαζόπουλου,που παρουσιάζεται στο θέατρο "ΗΒΗ", έχουν τα στοιχεία μιας βαθιάς νευρωτικής εποχής. Εγκλωβισμένοι στον αστερισμό μιας σάπιας τηλεόρασης, υποθάλπουν, χωρίς να το γνωρίζουν, τη βαθιά ανηθικότητα των καιρών και το άσκοπο ενός αγώνα συγκόλλησης των χαμένων ονείρων. Οποιος κι αν ευθύνεται για τα χαμένα μας όνειρα και το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, σημασία πλέον έχει τι κάνουμε. Κάποιοι μπορεί να έχουν την ευθύνη για όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας, αλλά σίγουρα τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρουμε όσοι επιτρέπουμε να ρυθμίζουν άλλοι τη ζωή και την προοπτική της. Είμαστε υπεύθυνοι όσοι δεν αντιστεκόμαστε στα επιβαλλόμενα.

Και όπως λέει ο Τάσος Παλαντζίδης,"στην παράσταση δεν υπάρχει μόνο η κριτική σε πρόσωπα και πράγματα, αλλά περισσότερο μια κριτική στον ίδιο το θεατή για το τι κάνει ο ίδιος. "Στήνει", κατά κάποιο τρόπο, στον τοίχο και το θεατή, που μένει αμέτοχος στα πράγματα. Χωρίς να προσβάλει τον θεατή, του επιρρίπτει ευθύνες και τον παροτρύνει να πάρει στα χέρια του αυτά που αφορούν στη ζωή του".

-Τι προσδοκά ο ηθοποιός από την τέχνη που υπηρετεί;

- "Εναν ηθοποιό τον απασχολεί τι λέει και τι εκφράζει το έργο. Τον απασχολεί μέσα από ποιες διαδικασίες μπορεί να εκφραστεί καλύτερα. Το θέμα είναι να εκφραζόμαστε και να ασχολούμαστε επί της ουσίας. Οπως λέει και κάποιος, "Δώστε μου ένα σημείο να σταθώ και θα κινήσω τη γη". Εγώ λέω "δώσε μου συνθήκες να δουλέψω και θα σας δείξω το ταλέντο μου". Είναι απαραίτητες οι συνθήκες για έναν καλλιτέχνη για να είναι πιο δημιουργικός. Και βέβαια η τέχνη που υπηρετεί δεν μπορεί παρά να είναι δεμένη με τα προβλήματα, τις αγωνίες και τα οράματα του λαού και μέσα από την οπτική γωνιά και την ευαισθησία του ο καλλιτέχνης να προτείνει στο θεατή διαρκή αγώνα για το καλύτερο. Η αναζήτηση, η αγωνία και ο αγώνας για τον καλλιτέχνη και για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο πρέπει να έχει διάρκεια".

-Οι συνθήκες είναι ευνοϊκές ή συχνά δεν επιτρέπουν αυτή τη διαδικασία; - "Σίγουρα δεν είναι καθόλου ευχάριστες πολλές φορές. Και νομίζω ότι τότε είσαι αναγκασμένος να παίζεις κάποια παιχνίδια ανάλογα με το πώς λειτουργεί το σύστημα. Το θέμα, όμως, είναι πώς μέσα σε τέτοιες συνθήκες να ενισχύσεις τις άμυνές σου και να αποφεύγεις τους συμβιβασμούς, ώστε να μπορείς να εκφράζεις αυτό που νιώθεις και όχι αυτό που σου επιβάλλουν.Τα πράγματα είναι δύσκολα γι' αυτούς που έχουν συνείδηση ή θέλουν να είναι ελεύθεροι. Αλλά, γι' αυτό υπάρχει η ελπίδα της αντίστασης. Και οι αντιστάσεις μπορούν να είναι μεγαλύτερες, αν ο καθένας από μας πιστεύει στην προσωπική του αξία και τη δυναμική που έχει".

-Σίγουρα, αυτή η ελπίδα που λέτε μεταφράζεται και σε φωνές αντίστασης,που αναμφίβολα υπάρχουν και αυτό που μένει είναι να δυναμώσουν οι φωνές αυτές.

- "Ο τρόπος να δυναμώσουν οι φωνές είναι σαφώς η "συνάντηση" των ανθρώπων που έχουν κοινό στόχο. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτε μόνος σου. Μέσα από τις κοινωνικές διαδικασίες, πρέπει να βρούμε τη φωνή που επαναστατεί στο άδικο.Και αυτό θα το βρεις με ανθρώπους που ταυτίζεται ο τρόπος σκέψης τους. Οι "φωνές", πάντως, δεν είναι τόσο λίγες όσο φαίνονται, αλλά οι συνθήκες μέσα στις οποίες μπορούν να αναπτυχθούν τέτοιες φωνές βρίσκουν αντίσταση στο ίδιο το σύστημα, που, αν δεν κερδίζει, τις πνίγει. Το σύστημα επεμβαίνει με τέτοιο τρόπο, που, αν δεν πουλάς για να έχει αυτό κέρδος, σε αποβάλλει.Φωνές υπάρχουν, αλλά οι ευκαιρίες να ακουστούν αυτές οι φωνές είναι λίγες".